ANS

Genoeg van de Refter of de snackbar om de hoek en ontbeer je kooktalent? ANS laat al wat de Nijmeegse cuisine te bieden heeft over de smaakpapillen glijden. Bij welk restaurant krijg je voor geen geld goud op je bord en welke ranzigheden moeten worden vermeden? Deze keer: De 4 Heeren

Na het debacle van het vorige diner was het tijd om eens de restaurants in andere gedeeltes van Nijmegen te verkennen; bijvoorbeeld De 4 Heeren (voorheen De Heeren van St. Anna). Recentelijk van eigenaar gewisseld heeft het pand een lik verf gekregen, waardoor het een stuk chiquer oogt dan voorheen. Een grote plus is natuurlijk het ruime terras, zeker met het weer van de laatste week.

Personeel We worden geholpen door twee heren. Hoewel de een iets warrig is, zijn beiden erg vriendelijk en worden we snel bediend.

Special price for you Hoewel op eerste gezicht de prijzen niet echt studentikoos zijn, valt het allemaal reuze mee als je gebruik maakt van het actiemenu waarbij je een tweegangendiner voor € 17.50 en een driegangendiner voor € 25.50 kunt krijgen.

Gerechten De aangeboden gerechten zijn vrij apart en maken toch wel erg nieuwsgierig. Als voorgerecht kiezen we voor de boterzachte coquilles met gemarineerde inktvisringen in kruiden- en knoflookolie en voor het gevulde filodeegje met roombrie, tomaten, olijven en balsamicosaus. De coquilles maken hun naam waar en zijn dan ook daadwerkelijk roomzacht. De garnering van tomaten is echter te grof gesneden, waardoor de smaak van de rauwe tomaat te overheersend wordt ten opzichte van de vrij milde kruiden/knoflookolie. Ook het filodeegje met roombrie kan op goedkeuring rekenen, vooral de gemarineerde champignons die erbij worden geserveerd krijgen pluspunten.

Als hoofdgerecht kiezen we voor de 'Gevleugelde Vrinden' (gegrilde struisvogelbiefstuk en kipfilet) met een aardbeidenhollandaise en de varkensmedaillons van het Livarvarkentje uit Echt. Het eerste wat opvalt wanneer de gerechten worden geserveerd zijn de porties. Het is wel duidelijk: bij de 4 Heeren is er geen enkele mogelijkheid dat je met honger naar huis gaat. Het fruitige van de aardbeienhollandaise blijkt een goede combinatie met de struisvogel en kip. De biologische kalfskroket die bij de varkensmedaillons wordt geserveerd wekt veel verbazing, maar beide zijn zeer smakelijk met de stevige sjalottensaus.

Bij de gerechten wordt er standaard gewokte groenten (pittig gekruid met verse zwarte peper), salade (sla, komkommer, lichte pestosaus) en friet geserveerd.

Voor het dessert wederom geen saaie hap, maar Dropshot panacotta en een stroopwafeltaartje met perenmousse. De panacotta werd met veel smaak weggewerkt, taartje van stroopwafeltjes ook, zij het dat de perensmaak niet te vinden was.

Duur? Een voorgerecht kost 8 euro, hoofdgerecht 17.50 euro en een nagerecht 5.75 euro. Echter, door het actiemenu te kiezen kun je wat euro's van deze prijs afhalen.

Michelin of matig Hoewel we op zondag naar De 4 Heeren gingen, was het vrij rustig. Dat is jammer, want het was goed toeven bij dit restaurant. De gerechten zijn origineel, goed bereid, snel op tafel en het personeel vriendelijk. Een echte aanrader dus!

 

Genoeg van de Refter of de snackbar om de hoek en ontbeer je kooktalent? ANS laat al wat de Nijmeegse cuisine te bieden heeft over de smaakpapillen glijden. Bij welk restaurant krijg je voor geen geld goud op je bord en welke ranzigheden moeten worden vermeden? Deze keer: Nieuw Oost

Nieuw Oost, een ruim restaurant met een Cubaans tintje. Veel succes heeft het pand tot nu toe niet gehad. Na een grondige verbouwing van een donker hol naar een oogverblindende witte ruimte was de omzet nog steeds niet wat het moest zijn en kwam er een doorstart met een nieuw thema en een nieuwe naam. Een goede keuze, want de ruimte oogt warmer en vriendelijker. Omdat het een grote locatie betreft, is Nieuw Oost uitermate geschikt voor groepsetentjes. Zeker omdat er voor groepen speciale prijzen kunnen worden afgesproken.

Personeel We worden bediend door een tweetal. Het vrouwelijke gedeelte van het tweetal baalt er van dat ze moet werken en laat dit ook duidelijk merken. Nadat we voor haar moeten uitrekenen hoeveel broodjes met kruidenboter nodig zijn voor elf mensen, is wel duidelijk dat een baan in de horeca kwaliteiten vereist die zij niet bezit. Het mannelijke deel van het tweetal is vriendelijker, hoewel het behoorlijk lang duurt voordat hij de bestelling op komt nemen en ons überhaupt komt vertellen wat de menukeuzes zijn.

Aangepaste menukaart Omdat we met z'n elven zijn, is de kaart enigzins ingekort. Hoewel de kaart graag een Cubaanse sfeer wil uitstralen, is dit mislukt: deze oogt behoorlijk standaard Hollands.

Gerechten Als voorgerecht kon er gekozen worden tussen een tomatensoepje met basilicum en room en een mosterdsoep. De gelukkigen die de tomatensoep hadden gekozen waren tevreden. De mosterdsoep bleek echter een pijnlijke mislukkig. De soep had veel te lang op het vuur gestaan waardoor het veel de dik was en te zout. Een ander nadeel van het te lang laten staan van de soep was de verbrande smaak. Een enkeling die dapper genoeg was om toch door te eten, moest dit dan ook bekopen met een behoorlijke buikpijn.

Na een paar happen was het voor de schrijver dezes wel genoeg. Bij het afruimen werd er geïnformeerd waarom de mosterdsoep nauwelijks gegeten was. Nadat de verbrande smaak werd vermeld, werd de soep meteen meegenomen naar de keuken om zelf te proeven. Enkele minuten later volgde het oordeel. De soep smaakte inderdaad verbrand. Een paar meiden die wijn dronken krijgen een gratis fles wijn. De andere mensen die dom genoeg waren om de mosterdsoep te kiezen, moesten het doen met...niets.

Als hoofdgerecht kon er gekozen worden tussen een groentewrap, schnitzel, saté van de haas en visduo (op de kaart stond trio, maar blijkbaar waren de ingrediënten op). De tilapiafilet van de visduo was zo taai, dat deze meer leek op een stukje rubber (pas na het checken van de menukaart werd duidelijk dat het om tilapiafilet ging). De schnitzel met champignonssaus was prima. De saté van de haas bleek van een heel ander kaliber. Bij het vragen wat voor vlees de saté was, was het snibbige antwoord van de serveerster dat je geen haas van een kip kon hebben; haas komt van het varken, dus was het varkensvlees. Helaas had de serveerster het totaal fout. De saté was geen van beide: namelijk rundvlees. Nog een minpunt voor de bediening.

De ‘rundvleeshaas’ was in plaats van rosé gewoonweg rauw en niet op smaak gebracht. Dat gold overigens voor alle gerechten. Als garnituur werden hier aardappelschijfes, friet en salade bij geserveerd. De sla was droog, de aardappelschijfjes hadden te lang op een laag pitje in een pan gelegen waardoor ze vettig, taai en wederom af en toe verbrand waren.

Als nagerecht kon er gekozen voor koffie en thee. Of dit kan worden aangemerkt als een gerecht; daar zijn de meningen over verdeeld. Na zoveel zout, taai en vettig eten, waren de dranken welkom om de smaak weg te spoelen. Bij navragen konden er ook latte machiatto worden besteld. Degenen die besloten dat te bestellen, hadden geluk. Zij kregen een koekje, die gelukkig niet uit eigen keuken kwam. Toch nog een klein gelukje voor de luxe koffiedrinkers dus.

Duur? Het driegangenmenu heeft in totaal € 15.50 gekost; exclusief drank. Bij een ander restaurant was dit niet duur geweest, maar vieze vettigheid kun je ook veel goedkoper ergens anders halen.

Michelin of matig Een Amerikaanse docent zei tegen zijn studenten over het schrijven van recensies over restaurants het volgende: ‘Schrijf niet over nieuwe restaurants die een slechte keuken hebben. Zij gaan al snel genoeg over de kop’. Helaas waart de geest van de slechte keuken nog steeds rond op de Daalseweg 15. Voor een drankje in een mooie tent ben je op de juiste plek, maar haal je eten liever bij de friettent op de hoek.

 

Genoeg van de Refter of de snackbar om de hoek en ontbeer je kooktalent? ANS laat al wat de Nijmeegse cuisine te bieden heeft over de smaakpapillen glijden. Bij welk restaurant krijg je voor geen geld goud op je bord en welke ranzigheden moeten worden vermeden? Deze keer: La Pasta

La Pasta is een nieuw restaurant gelegen aan de Waalkade. Hoewel hier, zoals de naam al doet vermoeden, voornamelijk pasta's geserveerd worden, kunnen de gasten ook pizza's bestellen. Het interieur is vrijwel niets veranderd ten opzichte van Café Beauborg, dat voorheen in het pand zat. La Pasta blijft daarom de sfeer van een bruin café oproepen. Dit zorgt in combinatie met het mooie uitzicht op de Waal voor een romantische sfeer.

Personeel Het personeel is vriendelijk, maar jammer genoeg is het niet erg druk. Het overgrote deel hangt daarom maar aan de bar. Voordeel is wel dat we een ontzettend snelle service ontvangen en we zelf mogen bepalen hoe lang het duurt voordat de volgende gang wordt geserveerd.

Mini menukaart De menukaart bestaat uit een langwerpig a-5je, waar alle gerechten met kleine letters op elkaar gepropt beschreven staan. Niet voor mensen met slechte ogen dus. Er is een ruime keuze aan voor-, hoofd- en nagerechten.

Gerechten Als voorgerecht gingen we voor de gevulde portobello met gorgonzola, walnoten, prosciutto en verse oregano en de klassieker prosciutto met honingmeloen. De portobello was goed gevuld en smaakte heerlijk. La Pasta hecht overigens wel erg veel waarde aan de natuurlijkheid van de gebruikte ingrediënten, gezien het gras dat we in de rucolasalade vonden. De prosciutto was niet bedekt met honingmeloen, maar met stukjes galiameloen en rucolasla. Het bord was opgemaakt alsof het gerecht carpaccio in plaats van prosciutto betrof en omdat er ook nog verse munt op was gestrooid, bestond er in het gerecht een teveel aan smaken. Bitter, zoet, zilt en fris; dat alles was teveel van het goede. Pas nadat de rucolasla was weggeschoven, ontstond het een mooi geheel en was het een lekker gerecht.

Als hoofdgerecht kozen wij voor de radiatore met scampi, courgette en basilicumsaus en de tagliatelle met kip, bospaddestoelen en mascarpone. De scampi was vrij smakeloos, maar de rest van het gerecht was goed gekruid en daarom erg lekker. Ook de tagliatelle was zeer smaakvol, jammer alleen dat de tagliatelle nog als nestjes aan elkaar bleef plakken. Als dessert kozen wij voor een panna cotta. De vruchtencompote was een bramencompote die iets te overheersend was, maar desondanks wel erg goed smaakte.

Duur? Een voorgerecht kost 8 euro, een hoofdgerecht tussen de 8 en 11 euro en een nagerecht 4 euro. Ook voor een studentenbudget dus niet onoverkomelijk.

Michelin of matig La Pasta is een prima plek om te eten als je een niet al te dure, snelle hap wilt. Een aanrader voor studenten die de schnitzel en saté beu zijn en niet al teveel geld kwijt willen.

 

Genoeg van de Refter of de snackbar om de hoek en ontbeer je kooktalent? ANS laat al wat de Nijmeegse cuisine te bieden heeft over de smaakpapillen glijden. Bij welk restaurant krijg je voor geen geld goud op je bord en welke ranzigheden moeten worden vermeden? Deze keer: De Gelagkamer

Na het eindexamenfeest enkele jaren geleden, hing je de jurk/rokkostuum weer in de kast in de hoop hem ooit nog weer eens te dragen. Gelukkig biedt het studentenleven je genoeg mogelijkheden om jezelf wederom voor een avond helemaal op te tutten om je daarna helemaal lam te zuipen. Elke sport-/studie-/gezelligheidsvereniging heeft er namelijk wel een. Voor een sjiek zuipfestijn moet er natuurlijk ook een goede bodem worden gelegd. Aangezien er al genoeg geld aan galakaartjes, kleding etc. moet worden betaald mag het eten niet al teveel kosten. Aan deze eisen voldoet de Gelagkamer.

Personeel Bij binnenkomst worden we al meteen begroet door een enthousiaste jongedame. Ook al zijn er meer groepen aanwezig in het restaurant, lang hoeven we niet te wachten op drinken en op de gerechten.

Eten in thema De eigenaren hebben zich laten inspireren door de middeleeuwen. Dit betekent dus donkere houten vloeren en ridderschilden aan de muur. Helaas was het personeel niet in thema gekleed, het menu was echter weer wel in thema. Een vissalade heet een ‘Vickingsalade’ en de mixed grill ‘Roversvlees’.

Gerechten Hoewel de namen als ‘Vickingsalade’ en ‘Roversmaal’ erg spannend klinken blijkt het menu toch vrij neutraal. Als voorgerecht kozen mijn date en ik voor de kipspiezen gemarineerd in piri piri en de salade met de gerookte zalm, garnalen en gefrituurde calamares. Helaas was de kip minimaal gekruid waardoor er totaal geen smaak aan zit en had het te lang op de grill gelegen waardoor het erg droog was. De yoghurtsaus die erbij geserveerd werd bood gelukkig wat soelaas, wegens zijn frisse smaak en zorgde daarvoor dat de kip iets minder droog werd. Met de vissalade waren ze niet zuinig geweest, helaas met de dressing wel. De sla die erin zat was knapperig maar helaas niet gewassen. Door het zand kreeg de salade iets meer bite dan nodig was geweest. Als hoofdgerecht kwamen onder andere de lamsschenkel en de mixed grill van varkenshaas, biefstuk en gemarineerde kipfilet aan bod. De lamsschenkel was een groot stuk vlees dat goed gestoofd was. Hierdoor was het mals en viel het zo van het bot af, een aanrader dus. Over de mixed grill was men minder over te spreken. De kipfilet was wederom niet gemarineerd en de biefstuk was taai. De pepersaus die was beloofd was nergens te vinden. Wel werd er een tomatensaus bij geserveerd, deze had wel wat peper kunnen gebruiken aangezien het een erg flauw geheel was. Als nagerecht werd er gekozen voor de hangop met fruit en de tiramisu. De tiramisu maakte gelukkig veel goed. Deze was namelijk wel lekker en niet droog. De borden voor de hangop waren mooi opgemaakt en de hangop was lichtzuur en romig en lekker. Jammer was alleen dat er wel vers fruit rondom de hangop lag, maar dat de stukjes perzik in de hangop gewoon uit blik kwamen. Niettemin was het een erg lekker nagerecht.

Duur We kozen ditmaal voor het studentenarrangement. Voor een driegangenmenu betaal je dan € 14,95. Voor een tientje extra kun je de drank afkopen en heb je onbeperkt bier, huiswijn en fris. Met het uitserveren van deze drankjes is het personeel zeker niet kinderachtig. Nieuwe drankjes werden al aangevoerd zodra het oude op was, vaker zonder dat hierom gevraagd moest worden.

Michelin of matig Aan het eind van de maaltijd was het nog zo gezellig dat we er nog wel langer wilde blijven zitten. Het eten was niet altijd goed gekruid, maar het was veel en er werd een flinke bodem gelegd. Door de gezellige sfeer, het vriendelijke personeel en de lage prijs is dit zeer zeker een aanrader voor mensen die graag een leuke avond willen hebben maar niet al teveel geld hebben om uit te geven.

 

Genoeg van de Refter of de snackbar om de hoek en ontbeer je kooktalent? ANS laat al wat de Nijmeegse cuisine te bieden heeft over de smaakpapillen glijden. Bij welk restaurant krijg je voor geen geld goud op je bord en welke ranzigheden moeten worden vermeden? Deze keer: Isabel's bistro

Een stukje achter het wat troosteloze aanzicht van de restaurantenlinie aan de Waalkade ligt een lief klein restaurantje genaamd Isabel's bistro. Het is even zoeken, maar als je via de Waalkade loopt is het vrij snel te vinden. Op de begane grond is alleen de (open) keuken en de bar gesitueerd, de daadwerkelijke eetruimte is via een trap te bereiken. Hoewel mijn eetgenoot en ik niet hadden gereserveerd, was er toch nog plek. Uitzicht op de Waal was echter al vergeven aan degenen die dat wel hadden gedaan. Aan de andere kant is het echter ook goed toeven met een blik op de mooie oude panden rond het restaurant.

Personeel Het personeel bestaat uit twee man in de keuken en twee personen in de bediening. Het moge duidelijk zijn dat het hard werken is in Isabel's bistro. Met verbazingwekkende snelheid rent het personeel de trap op en neer om de gasten zo snel mogelijk van hun gerecht te voorzien. Ondanks de drukte weten zij nog vriendelijk en rustig te blijven.

Menukaart met uitleg Qua originaliteit scoort deze eetgelegenheid hoog. Al was het alleen al om de kaart. In plaats van een simpel voor-, hoofd- en nagerecht te kiezen zijn de keuzes bij Isabel's bistro eindeloos. Aan de linkerzijde staan kleine gerechten, waarvan men ongeveer drie kiest om een volledig voor- en hoofdgerecht samen te stellen. Aan de rechterzijde van de kaart staan enkele hoofdgerechten voor mensen die toch liever de voorkeur geven aan klassieke porties. Dat ze graag vooroplopen is duidelijk met de speciale Twittermaaltijd die zij serveren van maandag tot en met vrijdag. Helaas is de twitteraccount die zij hiervoor gebruiken niet te vinden en dus blijft de maaltijd een mysterie.

Gerechten Beiden kiezen wij voor het menu, dat drie kleine gerechten naar keuze en een surprisegerecht inhoudt. De gerechten waar je uit kunt kiezen zijn zeer gevarieerd en er is niet gekozen voor een bepaalde keuken. We beginnen met coquilles gelegen op risotto en gegarneerd met kreeftenschuim en de klassieker carpaccio. Een goede start, hoewel de coquilles iets te zout zijn en de risotto net te droog. Als volgende gerecht kwamen er gamba’s in curry en de rivierkreeftstaartjes. Dit blijken goede keuzes, de curry is erg fris door het gebruik van citroengras en de riverkreeftstaartjes zijn rijkelijk aanwezig met een heerlijke dressing. Als laatste gerecht ging de keuze uit naar kalfslende met hummus en huisgemarineerde spareribs. De kalfslende was mals en de huisgemarineerde spareribs zijn zeker een aanrader. Gemarineerd in ketjap zijn ze licht zoet en mals. Als verrassingsdessert krijgen we een aardbeiensoep met munt en een bolletje mangosorbet. Dit is zeker een verrassing want het zoete doet het goed met de munt.

Duur? De kleine gerechten kosten € 9.50, de grote gerechten variëren van € 17,50 tot € 23,50. Het hierboven beschreven menu kost € 30 euro.

Michelin of matig Naast de leuke sfeer en het vriendelijke personeel is het eten heerlijk en hoewel je het op het eerste gezicht niet verwacht, ga je met een gevulde maag naar huis. Uiteraard kun je voor de helft van het geld ook goede studentenhap halen, maar wil je eens wat anders dan de standaard-schnitzel of saté van de haas en in plaats daarvan zoveel mogelijk proeven dan is Isabel’s bistro een aanrader.