ANS

Het leenstelsel heeft er weer een tegenstander bij: de financiële wereld gelooft niet in het studievoorschot. Als studenten een torenhoge studieschuld hebben, moet dit wel geregistreerd staan en bekend zijn bij banken om het risico van een nieuwe lening in te schatten. In het huidige wetsvoorstel wordt de studieschuld niet opgenomen in het register van Bureau Krediet Registratie (BKR), het orgaan dat de schulden van burgers bijhoudt. Banken en kredietverstrekkers gebruiken de informatie uit dit register om het kredietrisico te beperken. De financiële wereld eist daarom dat wettelijk geregeld wordt dat DUO voortaan alle gegevens over de studieschuld en de afbetaling moet doorgeven als kredietverstrekkers hiernaar vragen. Nibud heeft gisteren tijdens het rondetafelgesprek laten weten ook voor verplichte BKR-registratie te zijn. Het instituut maakt zich zorgen dat studenten onverantwoord gaan lenen omdat dit nu noodzakelijk wordt voor veel studenten en doordat uit de communicatie over het leenstelsel lenen als makkelijk wordt beschreven. Je hebt immers toch 35 jaar de tijd om je schuld af te lossen met lage maandlasten. Minister Bussemaker van Onderwijs liet eerder weten dat ze niet de intentie heeft om de studieschuld te laten registeren door het BKR. 'Een studielening is geen consumptief krediet, maar eerder een investeringskrediet met sociale voorwaarden.' Door de andere aard van de lening, moet een hypotheek gewoon verstrekt kunnen worden. Het is nu aan studenten zelf om te bepalen of zij de kredietverstrekkers inlichten over de studieschuld of niet.

 

Wie:Alexander (22), derdejaarsstudent

Voorwerp:Slaapzak

Tekst: Saskia Verheijden
Foto: Simone Both

Dit artikel verscheen eerder in de april-ANS

Wat doe je met een slaapzak op de RU?
‘Ik slaap regelmatig op de bètafaculteit. Door mijn huisbaas werd ik mijn kamer uitgezet en ik kreeg maar 3 weken de tijd om een andere kamer te vinden. Voor mij was het onmogelijk om in dat tijdsbestek iets te vinden dat ook nog betaalbaar is. Ik ben nu al meer dan 3 maanden aan het zoeken, maar ik heb nog steeds geen fatsoenlijke kamer kunnen bemachtigen en mijn eisen zijn niet eens zo hoog. Ik ben allang blij met een dak boven mijn hoofd.’

Waarom ga je niet terug naar je ouders of zoek je een slaapplaats bij vrienden? ‘De eerste paar weken heb ik inderdaad bij vrienden geslapen. Na een aantal keer voelde ik me bezwaard om het weer te moeten vragen. Mijn ouders wonen in Groningen, dat is te ver weg om iedere dag op en neer te reizen. Toen ik na een borrel in de Zuidkantine van het Huygensgebouw zoveel had gezopen dat ik op de bank in slaap viel, kwam ik op het idee om altijd op de faculteit te slapen.’

Hoe sluip je ’s nachts de universiteit binnen?
‘In het Huygensgebouw is een schuifdeur die makkelijk opengaat. Als je daar eenmaal doorheen bent, kun je in het gebouw op een bank slapen. Die banken liggen trouwens nog best lekker.’

Je durft wel.
‘Ja, eigenlijk is het gewoon inbreken. Ik kom pas na sluitingstijd als alle portiers weg zijn. In het begin zorgde ik ervoor dat ik weg was voordat de schoonmakers het gebouw in kwamen, tot ik ooit wakker ben geworden met het gezicht van een verbaasde schoonmaker boven mijn hoofd. Daar kwam geen gezeur van, dus blijf ik nu gewoon liggen tot mijn college begint. Niemand maakt er ooit een opmerking over. ‘Ik heb ooit zelfs een meisje meegenomen, dat was wel extra spannend. Het is een behoorlijk goede versiertruc. Wie wil dat nou niet, seks op de RU?’

Is dit niet een behoorlijk deprimerende situatie?
‘In het begin werd ik er inderdaad depressief van en voelde ik me net een zwerver. Nu kan ik er ook de positieve kanten van inzien. Ik hoef geen huur te betalen, heb geen problemen met de NS en kom nooit meer te laat bij colleges.’ De naam is op verzoek van de geïnterviewde gefingeerd.

Klik hier voor de overige artikelen uit de april-ANS.

 

'Dit gastcollege is anders dan jullie gewend zijn', zo begint Paul Hendriks, vice-decaan van de Faculteit der Managementwetenschappen. 'De faculteit heeft geen geld teveel en heeft ook niet de ambitie om een theaterbureau op te zetten.' Omdat het thema van de voorstelling inhoudelijk relevant is voor alle vijf de managementstudies - de financiële bankenwereld wordt onder de loep genomen - kunnen studenten eenmalig genieten van De Verleidersin een tot theater omgebouwde sporthal van het sportcentrum. Een wijze les die studenten hier in ieder geval uit kunnen trekken, is dat je het beste zo min mogelijk met banken te maken kunt hebben. Hoe de stof in de tentamens terugkomt, is nog onbekend. Gelukkig hebben we de foto's nog.

 

Tekst: Evy van der Aa Foto's: Simone Both

De hal van het Gymnasion is zelden zo gevuld als vandaag, met mensen die vrijwillig op de oncomfortabele klapstoeltjes plaatsnemen.

De voorstelling start interactief met vragen - wat is geld en is het geld op je spaarrekening van jou? Tijdens het bijzondere gastcollege krijgen de studenten een les geschiedenis van de economie: rente vragen klinkt misdadig, maar het fenomeen bestaat al lang. De conclusie: schulden hebben is heel normaal, rente betalen dus ook.

De acteurs spelen een scène, waarbij een goedlopend bedrijf binnen no timekapot wordt gemaakt door de bank. Financiële adviseurs geven de klant geen klantvriendelijk advies, maar een waarmee ze zelf hun provisie binnenharken. De kleine lettertjes zijn vernietigend. 'Ze naaien je vakkundig bij de bank.' Het viertal heeft de voorstelling overigens ook voor de Nederlandse Bank voorgedragen, waar ze niet werden tegengesproken.

Aan het einde van de voorstelling krijgen de studenten de kans om het viertal vragen te stellen. Tijdens de vragen komt naar voren dat het doel van de show is om mensen meer bewust te maken van wat er gebeurt in de financiële wereld. De voorstelling ondersteunt een burgerinitiatief om de Tweede Kamer na 150 jaar toch maar weer eens te laten praten over de creatie van geld. Private partijen zouden het recht om geld te maken niet mogen hebben, dat behoort volgens het initiatief aan de overheid.

Als uit een van de antwoorden blijkt dat Nederland helemaal niet zo democratisch is, besluit een student een vraag aan de als gespreksleider aanwezige Esther-Mirjam Sent te stellen. Gevraagd wordt wat de senator en hoogleraar Economie met de nieuwe kennis gaat doen. Het Eerste Kamerlid heeft het belang van je eigen verantwoordelijkheid eruit gepikt: voorlichting en onderwijs werken maar voor een deel, want je luistert toch vaak naar het advies van experts.

 

Terwijl Bussemaker onvermoeibaar probeert om leenangst te bagatelliseren, blijken studenten die een speciale studentenlening bij banken aangaan zich ondertussen scheel te betalen aan rentekosten, meldt Geld.nl. Het uiteindelijk afgeloste bedrag kan in sommige gevallen zelf dubbel zo hoog zijn als het bedrag waarvoor dit lening is aangegaan. ING en Rabobank bieden als 'service' aan hun studerende klanten de mogelijkheid om een studentenlening af te sluiten. Studenten kunnen hiervoor kiezen wanneer ze bij DUO niet in aanmerking komen voor een lening of als ze in een keer een grote uitgave moeten maken. Het voordeel van de deze leningen is dat er tijdens de studie niet afgelost hoeft te worden, maar de bank rekent wel rente over het leenbedrag gedurende de studieperiode. In een extreem geval is een student aan het einde van een looptijd vijf en een half jaar in totaal bijna 3000 euro kwijt aan rente, indien die persoon een lening van 2500 euro afsluit bij de Rabobank. Daarnaast krijgt de student ook nog eens een BKR-registratie aan zijn broek, waardoor het moeilijker wordt een een hypotheek te krijgen. Hoeveel studenten dergelijke woekerleningen hebben afgesloten is niet bekend, maar de banken geven zelf aan dat het maar om een beperkte groep gaat en dat het aantal de laatste jaren sterk afneemt. Gezien de gevolgen van de leningen mag dat ook niet erg verrassend worden genoemd.