ANS

Mothmen is de winnaar van Kaf en Koren 2015. Gisterenavond wonnen zij in een goed gevuld Doornroosje de studentenbandcompetitie van Cultuur op de Campus. Met deze overwinning slepen ze een plek op het Valkhoffestival binnen. Tekst en foto’s: Bas van Woerkum       These People en Deer Jesus ‘Wij spelen kleine, rustige liedjes’, kondigt zanger Dirk Mesman van These People aan. Ze openen met een droevig liedje terwijl de zaal in doodstilte verkeert. De opvallende samenstelling van gitaar, cello en viool past uitstekend bij de zachte zang. Na drie nummers worden de bedroefde klanken omgewisseld voor een vrolijker deuntje, dat gaat over een oud bandlid die altijd bij de dag leefde, maar nu in Vietnam woont en getrouwd is. ‘Hij is een inspiratie voor hoe dingen kunnen lopen’, merkt de zanger op. Na een halfuur komt het eerste optreden ten einde en maakt de band plaats voor Deer Jesus. ‘Ik heb dan wel een zonnebril op, maar jullie zien er goed uit vanavond.’ Zanger Geert Hagelaar weet het publiek goed te bespelen. Deer Jesus speelt naar eigen zeggen ‘eighties inspired electro-pop’. Subtiele riffjes en drumwerk worden afgewisseld met discotonen van het keyboard. Deer Jesus haalt alles uit de kast. ‘I’ll be waiting for another night’, klinkt het herhaaldelijk door de microfoon. Deze tweemansband, die slechts bestaat uit een drummer en de zanger/gitarist, speelt energiek en opgewekt en dat brengen ze over op het publiek, dat zichtbaar geniet van het optreden. Mothmen en Ohlsen Mothmen opent verassend met hard gitaarwerk en luid geschreeuw. De verschillende genres op deze avond zijn nauwelijks met elkaar te vergelijken. De eerste paar nummers zijn voor de leadzanger, maar ook de gitarist en de drummer mogen hun vocale klanken ten gehore brengen. De band is veelzijdig en goed op elkaar afgestemd. De grapjes die de band tussendoor maakt, lijken helaas niet in de smaak te vallen. Pas bij de laatste band, Ohlsen, verschijnt de eerste basgitaar op het podium. De ruimte voor het podium is minder gevuld dan bij de eerste twee bands en de bassist doet een oproep. ‘Er is ruimte. Dans.’ Ohlsen speelt indierock die bij vlagen meeslepend is, maar waarvan de nummers vaak op elkaar lijken. De muziek is geijkt, maar prima luistervoer. Tot slot vraagt de zanger nog om een applaus voor alle bands die deze avond hebben opgetreden.   Het oordeel Aan vanavond kleeft ook een democratisch aspect. De aanwezigen kunnen stemmen op hun favoriete band, die daarmee de publieksprijs kunnen winnen. Een vastgestelde jury bepaalt de ‘echte’ winnaar. Om half 12 worden de prijzen uitgereikt. De gelukkige winnaars van de publieksprijs zijn These People. De jury vertelt de bandleden vooral zich niets aan te trekken van het oordeel, omdat het toch subjectief is en gebaseerd op enkel de optredens van deze avond. Dat is op zijn minst opmerkelijk, omdat een jury geacht wordt expert op het gebied te zijn. Daarna volgen wat flauwe en onterechte opmerkingen over elke band. Zo wordt Deer Jesus omschreven als ‘disco in de dop die nog uit de dop moet komen’ en Mothmen als ‘leuk voor een tuinfeest tot de politie komt’. Ondanks dit vreemde compliment, benoemt de jury Mothmen tot winnaar van Kaf en Koren 2015.

 

Cultuur op de Campus geeft op ANS-Online maandelijks een aantal cultuurtips met toelichting. Om uit de bomvolle cultuuragenda’s iets leuks te pikken valt niet mee. In Nijmegen is er veel aanbod, maar weten studenten wel hun weg te vinden? Om je een klein voorzetje te geven komen hier drie tips voor de maand mei. Nootuitgang In deze nieuwe editie van de singer-songwriter competitie Nootuitgang zullen zes studenten van de Radboud Universiteit strijden voor de titel Beste Singer-Songwriter van de campus. Onze jury, bestaande uit onder andere Anne Hopman van Red Shoe Sessions en singer-songwriter Niek Pronk, zullen voor de zware keuze komen te staan. De deelnemers zijn zeer gevarieerd, maar ze hebben één ding gemeen: met hun zelfgeschreven liedjes proberen ze het publiek te ontroeren en/of vermaken. Kom en luister naar de verhalen van je medestudenten. Datum: dinsdag 12 mei Tijd: 19.30 uur Locatie: CultuurCafé Entree: gratis Film for Thought Film for Thought is een nieuw filmfestival, voor en door de huidige jongerengeneratie. Zelfs het thema sluit hierop aan: de eerste editie staat in het teken van Generatie Y. Het festival wordt georganiseerd door studenten van Cultuur op de Campus en studievereniging KNUS (Algemene Cultuurwetenschappen). Het filmprogramma bestaat uit vijf blokken met films die aansluiten op het thema ‘Generatie Y’, waaronder Aanmodderfakker (2014), Generatie Nooitgenoeg (2011) en Frances Ha (2013). Ieder blok wordt begeleid door een spreker. Het randprogramma varieert van stand-up comedy van Tom Lash en singer-songwriters Niels van Heel en Janique van Schaijk tot straattheater en een Dance ‘n Drink. Datum: woensdag 21 mei Tijd: 18.00 uur Locatie: Arthouse LUX, Mariënburg 38-39 Entree: 10 euro Finale Kaf en Koren De bands voor de finale van Kaf en Koren 2015 zijn bekend en de de vier bands konden niet meer van elkaar verschillen. Waarin ze wel overeenkomen, is dat de bands uit studenten bestaan. The Mothmen bestaat uit drie jongens die je zullen verbazen met hun garagepunk en teksten geïnspireerd door 'crypotozoology', spookverhalen, en horrorfilms. Daarnaast speelt de band Ohlsen, die ook bestaat uit drie leden, en hun muziek kan juist beschreven worden als warme, aanstekelijke en dansbare indie rock. Hier tegenover staat These People. Dit duo speelt eerlijke liedjes met een boodschap op de gitaar, alt-viool en cello. De laatste finalist is het jaren tachtig duo Deer Jesus. Deze band gebruikt loops, samples en sexy synthesizers. Als publiek stem je ook mee voor de winnaar van de publieksprijs. Datum: woensdag 27 mei Tijd: 19.30 uur Locatie: Doornroosje Entree: 6 euro

 

Eind mei vindt de finale van de Nijmeegse studentenbandwedstrijd Kaf en Koren plaats. ANS maakt kennis met de vier finalisten in aanloop naar het slotstuk in poptempel Doornroosje. De muzikale formatie The Mothmen, een van de vier finalisten, bestaat uit Erik Muijsenberg (27), Peter Muijsenberg (31) en Mike Peeters (22). ANS sprak met de zanger en gitarist Peter Muijsenberg. ‘Onze songteksten gaan allemaal over spookverhalen, cryptozoölogie en ufo’s.'

Tekst:Tijs Sikma
Foto:Jeffrey van Poppel

Hoe is The Mothmen ontstaan?
‘Tijdens een verjaardagsfeestje van onze drummer besloten we spontaan een band te beginnen. De andere gitarist is mijn broertje. Ik mag eigenlijk geen broertje meer zeggen, want hij is al 27. De drummer is een vriend van mij. Geen van ons wou basgitaar spelen en we wilden ook niet nog iemand erbij zoeken. We spelen daarom nog steeds met twee gitaren, drums en zonder bas. Nu is het ook een soort gimmick, want mensen kennen ons als ‘die band zonder bas’. Daarnaast is dit muzikaal ook een leuk experiment, omdat je het gemis van de bas moet compenseren. Dat doen we onder andere door een baritongitaar te gebruiken. Deze zit qua hoogte precies tussen een bas en een normale gitaar in.’

Beschrijf jullie muziekstijl eens
‘Dat is een heikel punt, veel muzikanten willen niet in een vakje worden geduwd. Dat vind ik bullshit, maar ik weet niet zo goed in welk vakje wij passen. Aan de ene kant zou ik ons plaatsen binnen de muziek van de jaren tachtig door onze post-punk, new wave-achtige stijl, maar aan de andere kant passen we ook bij de jaren vijftig. Eerst dachten we dat we garagerock maakten. Afterpartees - een andere band uit de gemeente Horst aan de Maas, waar wij ook vandaan komen - die de koningen van garagerock in Nederland aan het worden zijn en een beetje de bewakers van de garagerock in Nederland, zeiden: “Jullie zijn geen garagerock, jullie zijn garagepunk.” Een ander bijzonder kenmerk van onze band is dat alle songteksten gaan over spookverhalen, cryptozoölogie en ufo’s, dat soort dingen. Dat is een mooie manier om je te presenteren, dan heb je als band meteen een duidelijk concept.’

Het muzikantenleven zal niet alleen maar over rozen gaan?
‘We moesten in een bar in Hasselt, België, spelen. De eigenaar wist niet eens dat er een band kwam. Toen moesten we zelf de lichten ophangen, het podium opbouwen en zelf bij de deur zitten voor de inkomsten. Dat was echt te bizar voor woorden. We hadden een vast bedrag afgesproken, maar het leek er even op dat we zelfs dat niet zouden krijgen. In België is het of gigantisch goed geregeld of totaal niet goed geregeld. Het publiek is daar wel altijd goed. In België laten ze hun waardering meer blijken. Wij komen uit Noord-Limburg en als je het publiek daar kunt beroeren, kun je dat overal. Daarnaast vind ik het muzikantenbestaan sowieso soms wel zwaar. Ik heb een gezin en had ook met mijn dochter kunnen gaan wandelen in het bos. Dan moet je om drie uur 's nachts na twee uur rijden je spullen uitladen en alle spullen weer de trap op naar boven sjouwen. Mijn schoonmoeder zegt ook altijd: “Waarom doe je dit in vredesnaam nog?”’

Waarom doe je het dan nog?
‘Omdat dit het leukste is wat er is. Op het podium staan is gewoon ontzettend leuk. Liedjes maken uit het niets is geweldig, die zijn van jou en op een gegeven moment leren andere mensen het dan ook kennen. In de studio werken is ook fantastisch, dan heb je zoveel vrijheid. Ons grootste doel is nog om een soundtrack voor een James Bond-film te maken. Hopelijk is het dan de remake van Moonraker, dan kunnen we het mooi combineren met een science-fictionthema.’