ANS

In de cultuurtip van vorige maand werd Nausica omschreven als indie, ambiance en pop. Gekleed in knopenvest en streepjesshirt staan de bandleden klaar op het podium. Op de achtergrond verschijnt een storend tv-scherm, afgebeeld door VJ Glitterende Eenhoorn. Hij heeft zijn karakteristieke roze, glimmende vest aan, Menah een bijpassende roze jurk. Zij zal deze avond live schilderen bij de projecties. 'Jullie mogen allemaal helemaal naar voren komen', zegt zangeres Edita Karkoschka als de eerste symfonische klanken door de ruimte klinken. Het Cultuurcafé zit aardig vol, de tafels zijn allemaal bezet en er staat een groepje mensen voor de neuzen van de band.

Tekst: Cecile Vermaas Foto's: Pleunie de Wild

De muziek van Nausica heeft inderdaad veel sfeer. Het sleutelwoord van Edita is galm, terwijl haar stem snel van hoog naar laag wisselt en raakt je. De gitaristen Marius Mathiszik en Tim Coehoorn voorzien de nummers van melodieuze, soms een beetje oosterse loopjes en de drummer Jannis Knüpfer wisselt constant van stijl. Dit alles wordt aangevuld door de symfonische klanken van het keyboard, door Edita bespeeld. De opbouw van de nummers is intens, maar de refreinen hebben een groot poprock gehalte. Zo wordt de sfeer vrij abrupt veranderd, wat de aandacht van de luisteraars erbij houdt.

Opeens zet de drummer een heftige bijna-discobeat in, de rest van de band blijft echter zweverig, lief en galmend. Het zijn interessante combinaties en ze worden goed en secuur uitgevoerd. De achtergrond is inmiddels gewisseld van kapotte tv naar bloemachtige vlekken. Menah's hand glijdt over het scherm als ze haar eerste tekening schildert. De achtergonden sluiten aan bij de muziek, zo wordt een lied met melancholische sfeer aangevuld met een vage, grijze achtergrond met waterdruppels. Na enkele vluchtige streken staat een man verdrietig naar een foto te kijken.

'Te gek publiek, iedereen staat daar', zegt Edita verheugd op de helft van de set. Het publiek is inderdaad nog dichterbij gaan staan. Menah schildert, na een stad met hoogspanningslijnen en het logo van de band, nu de zangeres. Die is ondertussen niet meer aan het zingen, maar heeft drumstokjes in handen, net zoals de gitaristen. Als spectaculair einde van de show slaan ze nu samen op de drums in Afrikaanse ritmes. De galm bereikt een hoogtepunt en het nummer komt tot een dramatisch einde.

De combinatie van band en VJ-duo gaat al een tijdje mee. 'We hebben zeven shows meegedaan, we zijn ook mee geweest naar Duitsland. De schilderingen maak ik elke keer iets anders', aldus Menah na afloop. Wat de band probeert uit te drukken met de muziek? 'We passen verschillende fantasieën toe en proberen anekdotes en gevoelens in de muziek te verwerken. Iedereen werkt mee aan het maken van de nummers.'