ANS

Locatie: CultuurCafé, Mercatorpad 1 Prijs: Gratis!

Cultuur op de Campus presenteert een 3FM Serious Talent avond! 3FM Serious Talent is voor Nederlandse bands en artiesten dé springplank naar roem, sex, drugs en rock ’n’ roll. Yeah! Twee bands laten vanavond zien en horen waarom 3FM vindt dat zij serieus talent hebben. Little Things That Kill De mannen van Little Things that Kill bestormden in 2003 de Nederlandse festival scene onder de naam Eleven, maar de band besloot een andere weg in te slaan en maakte onder de nieuwe naam het ruige, catchy debuutalbum Smokescreens, vol invloeden van The Killers, Editors en Interpol. Dat viel op bij 3FM. Sinds eind 2009 is LTTK Serious Talent en in maart 2010 is het nieuwe album uit gekomen. Verwacht een live show vol passie en energie! Handsome Poets Ambitieus en onbesuisd zijn deze jonge honden. Als de videoclip van Blinded afgelopen juni gelanceerd wordt bij MetMichiel, is de band meteen Serious Talent. De Handsome Poets maken indiepop: creatieve, energieke, toegankelijke muziek. Maar het oog wil ook wat: de shows klinken niet alleen heel goed, maar zien er ook verdomd goed uit. Ze noemen zichzelf niet voor niets handsome… www.handsomepoets.nl, www.littlethingsthatkill.me

 

Locatie CultuurCafé, Mercatorpad 1 Entree Gratis Amatorski laat je verdwalen in een ‘vreemd mooi liedjesuniversum’, zonder veel uitgesproken woorden en met bescheiden fluisterende klanken. Kleine oogjes knipperen naar de zweverige muziek van Portishead, Sigur Rós en Radiohead. Muziek waarbij ieder zijn eigen film maakt. Na twee jaar brengt Amatorski zijn debuut Same Stars We Shared uit: een prachtig geïllustreerd voorsmaakje van ‘heerlijk gefluister’ (juryverslag Humo’s Rock Rally 2010). Bewonder Amatorski en waan je in een rokerige club waar je ademloos luistert naar jazzy drums.

 

Op woensdagavond 12 november werd in de fietsenstalling onder het Collegezalencomplex een filmvertoning gehouden. Dit was niet zomaar een filmvertoning, maar een heuse drive-in bioscoop. Eenmaal bij de fietsenstalling tegenover het Collegezalencomplex aangekomen, kijken de bioscoopbezoekers elkaar twijfelend aan: 'Is het écht de bedoeling om met je fiets naar binnen te rijden?' Tekst: Kim Saris Foto: Cultuur op de Campus Technische mankementen in de kelder De fietsenbioscoop ligt verscholen aan het einde van de fietsenstalling. Een groot scherm met twee joekels van boxen en dertig stoeltjes staan klaar. Gelukkig maar, het idee om daadwerkelijk twee uur lang op je fiets te koekeloeren naar een film, zou een tikkeltje onaangenaam zijn geweest. Als iedereen zich onder de dekentjes heeft genesteld die over de stoelen hangen, start de Argentijnse thriller El secreto de sus ojos. Dan begint een reeks aan technische storingen. 'Vandaag is gewoon zo’n dag dat alles fout gaat', grimast Cultuur op de Campus krampachtig. Als het audio-knopje eindelijk is gevonden, blijkt dat ook de ondertiteling ontbreekt. Dat is natuurlijk heel leerzaam en goed voor je Spaans, maar zonder de subtitels had ANS nooit de poëtische zinnen uit de film kunnen begrijpen. Indringende beelden De film, eenmaal met geluid en ondertiteling, is een ontroerende film die iedere kijker met zich meeneemt. Het publiek kijkt met indringende ogen naar het scherm, waarop de zoektocht van een gepensioneerde strafrechtelijke onderzoeker wordt afgebeeld. De man schrijft een roman over de zaak Morales uit 1974, waarbij een knappe vrouw bruut werd vermoord en verkracht. In de film worden het heden en het verleden met elkaar afgewisseld, is er ruimte voor romantiek die zich beperkt tot de ojos (ogen) en wordt de kijker getrakteerd op fraaie zinnen die zo uit een gedicht lijken te komen. Aan het einde van de film blijft iedereen even zitten. De een wellicht uit afwachting op gratis warme drank, de ander door de ontroerende beelden. Duidelijk is dat iedereen het niet koud gekregen heeft van de tochtige fietsenkelder, maar koude rillingen heeft gekregen van de indrukwekkende film.

 

Gisteren werden de 'kelders' van LUX omgetoverd tot het decor van de eerste editie van filmfestival Film for Thought. De festivalbezoekers werden zeker niet teleurgesteld: het drukke, ietwat wazige blokkenschema was opgevuld met een rijk programma aan muziek, theater, filmvertoningen, docu's, discussies en een after-borrel met de dj. Het thema van de avond was generatie Y, de generatie grofweg geboren tussen 1980 en 2001, die wordt gekenmerkt door carrierètijgers en depressieve geesten. Bij het afdalen van de trappen van het LUX op weg naar de Film for Thought-activiteiten, komt een worstengeur je tegemoet. Het hotdogtentje staat pontificaal op het pad naar de filmzalen, omringd door heren in monnikengewaden, een heuse waarzegster, een cowboy-achtige zanger, een fotoshoot-setting en heen en weer rennende organisatoren. Geen toiletganger op de avond ontloopt de twee monniken, de zogenaamde 'zenmeesters', die je voor je toiletbezoek even vragen of je nog iets los wilt laten. Je kunt vervolgens een geschreven boodschap achterlaten op een briefje op een zogenaamde Pee Carefree-bord. Naast de zenmeditatie, staat een jolige gitarist met een cowboyhoed op, die de voorbijgangers trakteert op een serenade. Twee giebelende jongens met hotdogs in hun handen, gaan geamuseerd naast de cowboy staan en worden al blozend door hem toegezongen. In zaal 7 treedt onder o.a. cabaretier Tom Lash op, die het heeft over lastige sensorkranen, is er een documentaire over 'Generatie nooitgenoeg', zingen songwriters Janique en Niels het publiek toe en kan er tot in de late uurtjes worden gedanst op de muziek van vj 'Glitterende eekhoorn' en het dj-duo 'The Boogie Brothers'. Als je gewoon een steengoede film wil zien, moet je naar zaal 7, waar de film Aanmodderfakkerdraait. Door deze film die gaat over een 32-jarige langstudeerder met een studieschuld van 70.000 euro, ga je je bijna schuldig voelen dat je op dat moment niet boven je studieboeken hangt. Voor de filmzalen wordt de festivalganger opgewacht door de 'Fortuneteller'. De waarzegster op VANS-sneakers licht je in over je toekomst door te voelen aan de Mercurius-, Saturnus- en Venusheuvelberg op je hand. Rond een uur of elf zijn de zenmeesters, de waarzegster, de fotograaf én de hotdagverkoper er wel een beetje klaar mee en sluipen ze tussen het publiek de zalen in. De meeste bezoekers zijn ondertussen al in het LUX-café gaan zitten in de filmzaal te genieten van de film Frances Ha draait. De film gaat over een danseres, die onophoudelijk gênante opmerkingen maakt en het wordt voor veel kijkers haast te ongemakkelijk om naar haar te kijken. In LUX 7 heeft ondertussen een groot deel van de mensen zich verzameld op hipstervloerkleedjes, -tafels en -stoeltjes. Enthousiasme, dat is het gevoel dat heerste onder de bezoekers. Door de diversiteit van het programma was er voor ieder wat wils.  

 

Mothmen is de winnaar van Kaf en Koren 2015. Gisterenavond wonnen zij in een goed gevuld Doornroosje de studentenbandcompetitie van Cultuur op de Campus. Met deze overwinning slepen ze een plek op het Valkhoffestival binnen. Tekst en foto’s: Bas van Woerkum       These People en Deer Jesus ‘Wij spelen kleine, rustige liedjes’, kondigt zanger Dirk Mesman van These People aan. Ze openen met een droevig liedje terwijl de zaal in doodstilte verkeert. De opvallende samenstelling van gitaar, cello en viool past uitstekend bij de zachte zang. Na drie nummers worden de bedroefde klanken omgewisseld voor een vrolijker deuntje, dat gaat over een oud bandlid die altijd bij de dag leefde, maar nu in Vietnam woont en getrouwd is. ‘Hij is een inspiratie voor hoe dingen kunnen lopen’, merkt de zanger op. Na een halfuur komt het eerste optreden ten einde en maakt de band plaats voor Deer Jesus. ‘Ik heb dan wel een zonnebril op, maar jullie zien er goed uit vanavond.’ Zanger Geert Hagelaar weet het publiek goed te bespelen. Deer Jesus speelt naar eigen zeggen ‘eighties inspired electro-pop’. Subtiele riffjes en drumwerk worden afgewisseld met discotonen van het keyboard. Deer Jesus haalt alles uit de kast. ‘I’ll be waiting for another night’, klinkt het herhaaldelijk door de microfoon. Deze tweemansband, die slechts bestaat uit een drummer en de zanger/gitarist, speelt energiek en opgewekt en dat brengen ze over op het publiek, dat zichtbaar geniet van het optreden. Mothmen en Ohlsen Mothmen opent verassend met hard gitaarwerk en luid geschreeuw. De verschillende genres op deze avond zijn nauwelijks met elkaar te vergelijken. De eerste paar nummers zijn voor de leadzanger, maar ook de gitarist en de drummer mogen hun vocale klanken ten gehore brengen. De band is veelzijdig en goed op elkaar afgestemd. De grapjes die de band tussendoor maakt, lijken helaas niet in de smaak te vallen. Pas bij de laatste band, Ohlsen, verschijnt de eerste basgitaar op het podium. De ruimte voor het podium is minder gevuld dan bij de eerste twee bands en de bassist doet een oproep. ‘Er is ruimte. Dans.’ Ohlsen speelt indierock die bij vlagen meeslepend is, maar waarvan de nummers vaak op elkaar lijken. De muziek is geijkt, maar prima luistervoer. Tot slot vraagt de zanger nog om een applaus voor alle bands die deze avond hebben opgetreden.   Het oordeel Aan vanavond kleeft ook een democratisch aspect. De aanwezigen kunnen stemmen op hun favoriete band, die daarmee de publieksprijs kunnen winnen. Een vastgestelde jury bepaalt de ‘echte’ winnaar. Om half 12 worden de prijzen uitgereikt. De gelukkige winnaars van de publieksprijs zijn These People. De jury vertelt de bandleden vooral zich niets aan te trekken van het oordeel, omdat het toch subjectief is en gebaseerd op enkel de optredens van deze avond. Dat is op zijn minst opmerkelijk, omdat een jury geacht wordt expert op het gebied te zijn. Daarna volgen wat flauwe en onterechte opmerkingen over elke band. Zo wordt Deer Jesus omschreven als ‘disco in de dop die nog uit de dop moet komen’ en Mothmen als ‘leuk voor een tuinfeest tot de politie komt’. Ondanks dit vreemde compliment, benoemt de jury Mothmen tot winnaar van Kaf en Koren 2015.

 

Aan de opening van Stukafest zit een luchtje, maar dat komt gelukkig enkel door de zweetsokken die deze dinsdagavond als slingers dienen. De opkomst bij de Stukafest Kick-Off is goed, belangstellenden stromen de studentenkerk binnen. Zij zijn hier vanavond niet voor een gratis chocomel of glühwein, hoewel die ook goed smaken, maar om hun kaartjes voor Stukafest 2014te bemachtigen. Meer dan eens blijkt dat veel studenten er weer zin in hebben om creatief talent te aanschouwen in studentenkamers. PR-coördinator Peter Moedt is enthousiast. ‘Studenten laten kennismaken met opkomende artiesten en hen cultuur laten proeven is het hoofddoel.' Ook vanavond ontbreken de acts niet. Een van de performers is Maud Gorissen, 20 jaar en derdejaars Politicologie. ‘Ik ben nu bezig met het uitvoeren van plan B: studeren. Daarna wordt het tijd voor plan A: rondtoeren langs de pubs in Groot-Brittannië.’ Voor haar optreden vanavond krijgt Maud iets leuks mee. ‘Een fles whisky, ik geloof dat ze dat speciaal voor mij hebben gekocht.’ Met gitaar en stem brengt zij fijne achtergrondmuziek, al gaat haar geluid bijna op in het geroezemoes. Van de twintig optredens is er één snel uitverkocht, die van cabaretier Stefan Pop. Het programma heeft echter nog heel veel meer te bieden: van dans tot poëzie en van (muziek)theater tot film. Wie gisteravond de kans heeft gemist, kan de komende tijd nog een kaartje kopen tussen 12.45 en 13.30 uur op het kantoor van Cultuur op de Campus, de entreehal van het Huygensgebouw, de ingang van kantine Geneeskunde of in De Refter. Muzikale begeleiding en whisky zul je daar echter niet meer treffen. Tekst: Kim Saris

 

In de cultuurtip van vorige maand werd Nausica omschreven als indie, ambiance en pop. Gekleed in knopenvest en streepjesshirt staan de bandleden klaar op het podium. Op de achtergrond verschijnt een storend tv-scherm, afgebeeld door VJ Glitterende Eenhoorn. Hij heeft zijn karakteristieke roze, glimmende vest aan, Menah een bijpassende roze jurk. Zij zal deze avond live schilderen bij de projecties. 'Jullie mogen allemaal helemaal naar voren komen', zegt zangeres Edita Karkoschka als de eerste symfonische klanken door de ruimte klinken. Het Cultuurcafé zit aardig vol, de tafels zijn allemaal bezet en er staat een groepje mensen voor de neuzen van de band. Tekst: Cecile Vermaas Foto's: Pleunie de Wild De muziek van Nausica heeft inderdaad veel sfeer. Het sleutelwoord van Edita is galm, terwijl haar stem snel van hoog naar laag wisselt en raakt je. De gitaristen Marius Mathiszik en Tim Coehoorn voorzien de nummers van melodieuze, soms een beetje oosterse loopjes en de drummer Jannis Knüpfer wisselt constant van stijl. Dit alles wordt aangevuld door de symfonische klanken van het keyboard, door Edita bespeeld. De opbouw van de nummers is intens, maar de refreinen hebben een groot poprock gehalte. Zo wordt de sfeer vrij abrupt veranderd, wat de aandacht van de luisteraars erbij houdt. Opeens zet de drummer een heftige bijna-discobeat in, de rest van de band blijft echter zweverig, lief en galmend. Het zijn interessante combinaties en ze worden goed en secuur uitgevoerd. De achtergrond is inmiddels gewisseld van kapotte tv naar bloemachtige vlekken. Menah's hand glijdt over het scherm als ze haar eerste tekening schildert. De achtergonden sluiten aan bij de muziek, zo wordt een lied met melancholische sfeer aangevuld met een vage, grijze achtergrond met waterdruppels. Na enkele vluchtige streken staat een man verdrietig naar een foto te kijken. 'Te gek publiek, iedereen staat daar', zegt Edita verheugd op de helft van de set. Het publiek is inderdaad nog dichterbij gaan staan. Menah schildert, na een stad met hoogspanningslijnen en het logo van de band, nu de zangeres. Die is ondertussen niet meer aan het zingen, maar heeft drumstokjes in handen, net zoals de gitaristen. Als spectaculair einde van de show slaan ze nu samen op de drums in Afrikaanse ritmes. De galm bereikt een hoogtepunt en het nummer komt tot een dramatisch einde. De combinatie van band en VJ-duo gaat al een tijdje mee. 'We hebben zeven shows meegedaan, we zijn ook mee geweest naar Duitsland. De schilderingen maak ik elke keer iets anders', aldus Menah na afloop. Wat de band probeert uit te drukken met de muziek? 'We passen verschillende fantasieën toe en proberen anekdotes en gevoelens in de muziek te verwerken. Iedereen werkt mee aan het maken van de nummers.'

 

Locatie: CultuurCafé, Mercatorpad 1

Soms zijn er liedjes die een tijdje ‘rondzingen’. Zoals No Procedure That Fits,een welbekend nummer van Avant La Lettre. De band maakt kinky popmuziek met een beetje flair, denk aan Radiohead en dEUS. Na op 3VOOR12 Hollandse Nieuwe te zijn geweest maakte Avant La Lettre een goede indruk op de 3FM Serious Talent Podia van de Popronde 2009. De live prestaties scheppen hoge verwachtingen voor het debuutalbum (release maart 2011). Laat je overtuigen door het talent van Avant La Lettre.

Entree gratis, www.notforsaletothepublic.com

 

Locatie:De Rode Laars, E2.64, laagbouw Erasmusgebouw, Erasmusplein 1 Entree: Gratis! Wat ooit in Tilburg begon als de afstotelijke nachtmerrie van een in doodsnood barende Brabantse, is nu uitgegroeid tot een vrolijke jongeheer die barst van ambitie. Bart Melief is één van de halve finalisten van het 24e Groninger Studenten Cabaret Festival en speelt in de Rode Laars zijn voorstelling ‘Alles wat Melief is’. Gezegend met een aangeboren afwijking en een turbulente jeugd, laat hij je meedelen in zijn bescheiden levenservaring. Barts komische voorstelling gaat over knikkeren met Marokkanen, appelpeerkaneelvla met chocoladesnippers, de Paralympics en mooie vrouwen met een achterstand ... maar vooral over de plicht om op beslissende momenten het heft in eigen hand te nemen.

 

Locatie: De Rode Laars (E2.64) Entree: Gratis! Bart van der Lee is een singer-songwriter uit Utrecht, die opgroeide in de Filippijnen, Thailand en Kenia. In Afrika ontdekte hij zijn moeders gitaar, en kwam zijn interesse voor muziek tot leven. Met een ongepolijst geluid en melancholische tragiek sleept Van der Lee je mee de diepte in, waar hij zijn levenservaringen deelt. Het nieuwste album kwam afgelopen september uit en heet Between Tall Pine Trees (Sadness & Thunder). De promotietour brengt Van der Lee vanmiddag in de Rode Laars. Een goede gelegenheid om je studiedag te doorbreken met een fijn optreden. www.bartvanderlee.com

 

Bastian, de band van über-producer Bas Bron (de Jeugd van tegenwoordig), lanceerde eind maart zijn vierde album there’s no such place. de electrofunk van de eerste platen, met onder andere de wereldhit You got my love, is geëvolueerd naar een smerige en sexy sound die rockt als thin lizzy en funkt als prince. natuurlijk, het combineren van rock en funk is al zo oud als de weg naar detroit, maar met dit album voorziet Bastian die weg van een nieuwe spitsstrook. Bastian zet vanavond het cultuurcafé op zijn kop, en de discobal komt geheid in beweging! 21.30u, cultuurcafé, mercatorpad 1, entree gratis,www.bastianmusic.com Bastian - You\'ve Got My Love

 

Zeg niet dat cultuur op de campus zich niet om jouw cinematografische op  voeding bekommert! in de gure novembermaand verwarmen we je met de legendarische rolprent being John malkovich (1999). een must see! poppenspeler craig schwartz (John cusack) is werkloos en deelt een ongelukkig huwelijk met dierenliefhebber lotte (cameron diaz). Zijn leven verandert wanneer hij als archivaris aan de slag gaat op verdieping zeven-en-een-half van een kantoorgebouw. hij wordt op slag verliefd op zijn collega maxine (catherine Keener), maar zij moet niets van hem hebben. dan ontdekt schwartz een deurtje dat wonderbaarlijk genoeg leidt naar het hoofd van acteur John malkovich. hij denkt daarmee de sleutel tot maxines hart in handen te hebben, maar zij ziet vooral de commerciële potentie van de geheime gang. wil je net als schwartz in het hoofd van John malkovich kruipen? Ga dan naar www.ru.nl/cultuuropdecampus, print het masker uit en ontvang als malkovich gratis popcorn bij de film! Entree €1,50 cc3, collegezalencomplex, mercatorpad 1

 

Vandaag heeft het College van Bestuur (CvB) de bouwplannen voor het cultuurcentrum goedgekeurd. Het centrum zal ingepast worden in de verbouwing van het Gymnasion, waar de managementfaculteit zich zal vestigen. In een multifunctionele theaterzaal zullen onder andere Cultuur op de Campus en Radboud Reflects zorgen voor cultuur. Vanaf de zomer van 2019 wordt verwacht dat er elke doordeweekse dag een voorstelling zal plaatsvinden. Het podium zal 200 vierkante meter in beslag nemen en er zullen 184 mensen in de zaal passen. Bovendien komt het centrum met een heuse foyer 'geschikt voor publieksactiviteiten van faculteiten'. Over de plaatsing van oefen- en repetitieruimtes voor de culturele studentenorganisaties moet het CvB nog een beslissing maken. Is het bouwen van een cultuurcentrum een goed idee? Daar zijn de meningen nogal over verdeeld.

 

Locatie Studentenkerk, Erasmuslaan 9a Entree Gratis

Even de wereld om je heen vergeten en weer tot jezelf komen. Dat is wat Bram Stadhouders met zijn gitaar teweegbrengt. Stadhouders laat zich inspireren door stilte, natuur en atmosferen. Hij weet een gevoelige snaar te raken en roept met zijn muziek prachtige beelden op. Klassiek georiënteerde gitaartechnieken combineert hij met de frisheid van elektronica en moderne improvisatie. Stadhouders brengt verdriet en blijdschap samen in zijn muziek, zo intens goed dat het lijkt of hij met je gevoelens jongleert. De mooie akoestiek van de Studentenkerk biedt een unieke gelegenheid om van de gitaarklanken van Bram Stadhouders te genieten! www.bramstadhouders.nl

 

‘Cabaret op de Campus’ is de nieuwe comedy-avond van Cultuur op de Campus. Lambert-Jan Koops geeft de aftrap met een try-out van zijn voorstelling ‘36’. Lambert-Jan werd dit jaar 36, dat is dubbel volwassen. Je zou denken dat hij inmiddels weet hoe het hoort, maar dat valt tegen. De problemen die de moderne mens dagelijks moet overwinnen zijn niet niks. Jongetjes van acht die om voetbalplaatjes bedelen in de supermarkt. Of lifters, de luie stakkers. Het leven is zwaar! Eerder was Lambert-Jan al te zien op Comedy Central en Veronica, vanavond staat hij in onze Rode Laars. Entree gratis, www.lambertjan.nl De Rode Laars, E2.64, tweede verdieping Erasmusgebouw (zijvleugel achter de refter), Erasmusplein 1

 

Locatie: CultuurCafé, Mercatorpad 1 Entree:Gratis! Chop Wood is een soloproject van de zanger van Coparck, Odilo Girod. Hij schreef de elektronische en akoestische songs op het debuutalbum grotendeels ’s nachts. Girods slaapproblemen en onregelmatige levensstijl brachten hem tot het maken van een album over insomnia, de nacht, niet in slaap kunnen vallen en absurde droomwerelden. Op Oerol 2010 genoot het studentenbestuur van Cultuur op de Campus volop van de live show van Chop Wood, en datzelfde bestuur kondigt de band nu vol trots aan in het CultuurCafé!

 

Samen met Cultuur op de Campus en Stichting PAN presenteert de lokale afdeling van VPRO ’s 3VOOR 12 een speciale Club 3VOOR 12 voor alle nieuwe studenten. Elke maand spelen bij Club 3VOOR 12/Arnhem-Nijmegen de betere regionale acts in Merleyn, met aansluitend indiedisco met dj Maarten W. Ook de speciale intro-editie heeft een mooie line-up, tot stand gekomen in samenwerking met Cultuur op de Campus. Monomania brengt de luisteraar een goede portie powerpop gemengd met poppunk, inclusief catchy refreintjes en veel gitaar geweld. Inmiddels hebben ze genoeg podium ervaring om Doornroosje op zijn kop te zetten. Deze jongens staan garant voor een krachtige live show, waar de zweetdruppels in het rond vliegen. En dan is de entree ook nog gratis, dus kom naar Merleyn voor een avond met de betere alternatieve muziek! Locatie: Merleyn Entree: gratis Monomania - When Two Worlds Collide (youtube)

 

Aanstaande dinsdag 6 december bieden Cultuur op de Campus en ANS de mogelijkheid om columns te leren schrijven van een doorgewinterd schrijver. De van origine Nijmeegse columnist van De Gelderlander en romanschrijver Thomas Verbogt geeft vanaf 19.00 uur een workshop column schrijven. Schrijf je in door een mailtje te sturen naar cultuuropdecampus@gmail.com, er zijn nog enkele plaatsen beschikbaar en het kost € 2,50. Vorige maand interviewde ANS-Online Verbogt over zijn jeugd in Nijmegen en nostalgie en melancholie. Van nostalgie is hij een groot tegenstander, melancholie noemt hij 'de hilarische sensatie van het absurde'. De schrijver bleek een ware levensgenieter, inspiratie komt zo van de straat. 'Je hoeft alleen de deur uit te gaan en het overkomt je. Als je maar luistert.'

 

Cultuur op de Campus en ANS bieden je de unieke kans om het schrijversvak te leren van grootmeester Thomas Verbogt. De uit Nijmegen afkomstige schrijver heeft al vele romans op zijn naam staan. Dit jaar verscheen, naast de bundeling van zijn succesvolste romans Eindelijk de zee en Verdwenen tijd, zijn nieuwe roman Perfecte stilte. Daarnaast schrijft Verbogt dagelijks een column in De Gelderlander. Koester jij de droom om net als Verbogt een beroemd schrijver te worden? En ben je razend benieuwd naar zijn tips and tricks? Schrijf je dan nu in voor de workshop en leer de kunst van het columnschrijven van de meester! 19.00-21.00u, E2.12, Erasmusplein 1, kosten deelname €2,50, inschrijving viacultuuropdecampus@gmail.com (studenten hebben voorrang), wees er snel bij, want het aantal plaatsen is beperkt! Lees ook het interview met Verbogt opwww.ANS-online.nl.

 

Locatie CultuurCafé, Mercatorpad 1 Entree Gratis Iedereen denkt het, maar ik zeg het! Dit soort onzin zul je Stefan Pop niet horen uitkramen. De beste ideeën worden juist níet door iedereen bedacht. Stefan zegt dus niet wat zijn publiek al dacht. En dat is maar goed ook, want dan zou je niet naar het theater hoeven. Dan kon je lekker thuis naar jezelf gaan zitten luisteren. Stefan is al sinds zijn vijftiende met comedy bezig. Hij zat in de redactie van Dit Was Het Nieuws en haalde in 2009 de finale van het Leids Cabaret Festival. Hij speelt een try-out van zijn eerste solo-programma Popaganda! Razendsnel manoeuvreert Koning door de wereld in zijn hoofd die afwisselend pijnlijk herkenbaar en totaal absurd is, maar altijd onweerstaanbaar geestig. In 2004 beklimt Martijn uit een Amsterdams podium om verhaaltjes en grapjes vertellen. Hij ziet het licht en stort zich vol overgave in een stand-upcarrière. Hij staat op Lowlands en de Uitmarkt. In 2006 gaat een droom in vervulling, hij wordt ingelijfd bij de Comedytrain en speelt wekelijks met de Comedytrain Theatertour in het land, met maar één doel: jouw lach!