ANS

Nijmegen staat deze week in het teken van Go Short. In en rondom cultureel centrum Lux is het dorp van het internationale kortefilmfestival opgebouwd. In de tenten, op het houten plateau daartussen en in het gebouw zelf zijn filmmakers en -liefhebbers verzameld. ANS bezocht op vrijdagavond de zesde editie van het evenement en heeft veel moeten lachen.

Just enjoy yourself De korte comedy's zijn een van de specialiteiten van Go Short, als je presentatrice Barbara moet geloven. Ze leidt het komische filmblok in met een praktisch anti-snobadvies: 'It's nothing to be critical about, just enjoy yourself.' Dat advies neemt het publiek ter harte, en lacht hardop mee met de no-lifer Norse in Whateverest. Zijn 'mister Norse special' zorgt dat hij met feestverlichting door de stad danst op de elektronische muziek van zijn album (mount) Whateverest. Het is nog nooit zo ongemakkelijk geweest naar het normale leven te kijken als in A Simpler Life. Vooral wanneer de man zich per ongeluk opsluit in de garage - nadat hij het gras heeft gemaaid door de grasmaaier met een opgerold touw aan een paal vast te maken - krijgt de film veel sympathie. Het hardst wordt gelachen om de Nederlandstalige film Pony Place. Opa en oma krijgen de tablet van kleindochter te logeren, om op Daantje en de andere prijspaarden te letten. Na een stressvolle week zijn helaas alle paarden 'naar de paardenhemel'.

A live soundtrack to modern classics Wat is leuker dan horen wat voor geluid er bij een film zit? Een live band die een vernieuwde soundtracks verzorgt, blijkt bij de Short Tracks. Vijf klassieke korte zwart-witfilms worden vertoond (en nee, ze zijn niet allemaal uit 1940), waarbij leden uit verschillende vooraanstaande bands de enscenering compleet maken. Hoe goed dat kan werken, blijkt bijvoorbeeld wanneer een sessie Guitar Hero op beeld, live in een daverende solo verandert. Het rammen van een microfoon op het drumstel doet het goed wanneer een rugbyspeler voor de wedstrijd deuken in een kluisje trapt. De voor de gelegenheid samengestelde band bestaat uit Xavier Teerling van Suit and Tie Johns, Frank Boeijen van The Gathering, Tim van Delft van De Staat en Erik Harbers en Pieter Holkenborg van Automatic Sam. Ze weten een sfeer aan de films te geven die je doet afvragen of de echte achtergrond van de films wel spannend genoeg is. Een zwemmer krijgt psychedelische waterdruppels om zich heen, en een kermisafbeelding krijgt een eigen wals. Het hoogtepunt zit in de epileptische slotfilm. Wanneer op het scherm in hoog tempo zwarte en witte vlakken elkaar afwisselen, stijgt ook het volume en de snelheid van de muziek tot een plotselinge denderende stilte. Het publiek krijgt een hartverzakking als de microfoon keihard tegen de bass wordt geslagen. Na afloop kijkt iedereen een beetje ontheemd, maar de band krijgt veel applaus. Met een nuchter 'Dankjullie!' verlaten ze de zaal.