Biutiful: Bikkelhard, maar steengoed

Plot: In het dan weer wonderschone dan weer zeer treurige Barcelona hosselt Uxbal (Javier Bardem) wat af. Als 'onderhandelaar' tussen Afrikaanse straatverkopers, Chinezen op zoek naar werk, opdrachtgevers van werk en de Catalaanse politie lijkt hij het hart op de goede plaats te hebben. Dankzij 'giften' weet hij zijn uiterst labiele vrouw en twee kinderen een redelijk leven te bieden. Maar wat als Uxbal te horen krijgt dat hij nog maar een paar maanden te leven heeft? Kan hij in het reine komen met zijn schuld en accepteren dat hij deze wereld moet laten voor wat die is?

Plus: Dat Javier Bardem op het FIlmfestival van Cannes de prijs voor beste acteur mee naar huis nam is niets meer dan terecht. Zijn acteerprestatie is formidabel. Noch als vader, noch als hosselaar, noch als echtgenoot valt hij uit de toon en zijn spel is in iedere scene bovenal menselijk. Bardem is Uxbal. De rauwe filmtechnieken van Iñarritu maken de film bovendien alleen maar harder en mooier, zonder overdreven dramatisch te worden.

Min: Biutiful heeft geen keerzijde en lijkt gedoemd te zijn lange tijd - voor altijd? - de beste film van 2011 te blijven. Wel heeft de film een waarschuwing. Hij is hard. Bikkelhard. Wie zich niet open wil stellen om geraakt te worden of in de visie van Iñarritu wil meegaan zal enkel een treurige film zien.

Dus: De film is steen- en steengoed en hetzelfde geldt voor het feilloze acteerwerk van Javier Bardem. Dus moet je deze film zien.

Film: Biutiful Regisseur: Alejandro González Iñárritu Speelduur: 148 minuten Genre: Drama