Kunstenaarsprofiel: Indra Römgens en Sjors Talsma
Hoe vreemd is het dat je van de plekken waar je het meeste bent, de minste foto’s hebt? Dat de plaatsen waar je dagelijks bent alleen in je hoofd zijn vastgelegd? Dat is wat Indra Römgens (1986) zich afvroeg toen het einde van haar studie, en mogelijk ook haar tijd in Nijmegen, in zicht kwam. Ze besloot haar omgeving in beeld te brengen. Goede vriend en vrijetijdsdichter Sjors Talsma (1988) kreeg enkele foto’s onder ogen en kon deze vergezellen door mooie woorden. Zo ontstond Een beeld gedeeld, een foto- en dichtproject waar Indra en Sjors nu enkele maanden mee bezig zijn.
De werkwijze is eenvoudig maar effectief. Sjors ontvangt een foto in zijn mailbox en laat daarna zijn woorden het werk doen, of het mechaniek werkt andersom: Indra leest een gedicht van Sjors en maakt er een foto bij. Beide manieren blijken goed te werken. Indra: 'We vangen zo twee verschillende perspectieven in één beeld.' In eerste instantie zou dit project enkel voor eigen archief zijn. 'Maar,' zegt Sjors, 'er ontstonden beelden die niet alleen voor ons mooi zijn, maar waar anderen ook iets in herkenden. Op dat moment werd het voor ons de moeite waard om het aan meer mensen te gaan tonen.'
Het gedicht Als de eerste druppels vallen is ontstaan op het moment dat Sjors in een flinke hoosbui voor een stoplicht stond te wachten. Het kostte grote moeite om de woorden te onthouden. Sjors: 'Een gedicht ontstaat ineens: door een gebeurtenis, een aanblik of eenvoudigweg een vakje in je hoofd dat openspringt. Aangezien het zo hard regende dat pen en papier pakken geen zin zou hebben, heb ik de dichtregels in mijn hoofd als een mantra moeten herhalen, zodat ik ze niet zou vergeten.' Indra: 'Wat ik met name irritant vind als het regent, is een nat zadel. Dat gecombineerd met de meest troosteloze fietsenstalling in Nijmegen – die naast het station – leidde tot deze foto.'
Het fotograferen en dichten zijn hobby’s die Indra en Sjors naast hun studie hebben ontwikkeld. Indra heeft een goed oog voor het menselijke om haar heen, wat terugkomt in haar fotografie – ze houdt niet van vooropgezette of geplande foto’s. Daarbij heeft ze een voorkeur voor foto’s in zwart wit: 'Kleur leidt af van de essentie, terwijl ik niet meer in mijn beeld wil vangen dan nodig is. Een zwart-wit beeld komt aan als geheel. Dat is wat ik het mooiste vind.'
Sjors dicht al een tijdje, maar is verre van een klassieke dichter: 'Ik geloof er niet in dat poëzie ingewikkeld moet zijn, of door mysterie omgeven. Natuurlijk is techniek interessant, maar de mooiste gedichten raken je ineens, na één keer lezen. Hiervoor hoeft een gedicht niet ingewikkeld opgebouwd te zijn. Ik houd er niet van om poëzie eerst te moeten ontleden om pas daarna iets te gaan voelen. De soort kernachtige poëzie die ik maak past bovendien perfect bij de opsmukloze foto’s van Indra.'
Of ze wel eens discussies hebben over het gezamenlijke beeld? Vaak genoeg. Maar dat leidt vooral tot iets goeds. Sjors: 'Dat is ook wel het leuke van het project: je doet iets heel persoonlijks, maar moet tegelijkertijd samenwerken met iemand. Dat is los van het feit of er iets moois ontstaat, een leerzame ervaring.' Indra: 'Dat hij vaak iets heel anders dicht bij een foto dan ik in mijn hoofd had, maakt het juist verrassend leuk. Het boeiende aan ons project vind ik dat we samen een beeld maken wat we los van elkaar niet hadden bedacht.'
Een beeld gedeeld is een lopend project en er komen nog regelmatig nieuwe gedeelde beelden bij. Wil je hier meer van zien? Bezoek dan http://www.facebook.com/eenbeeldgedeeld. Heb je vragen of opmerkingen voor Indra en Sjors, stuur dan een mail naar eenbeeldgedeeld@gmail.com.
Kijk hier voor alle artikelen uit de oktober-ANS