ANS

Goed nieuws voor alle 'verliezers' in de wereld van universiteiten en academische instellingen. In de Spaanse krant El País stond dit weekend een ellenlang artikel over de zin en de onzin van lijstjes, rankings en andere waarderingen van onderwijsinstellingen.

De algehele lijn van het stuk: de ranglijsten zijn gebaseerd op dubieuze indicatoren, de ranglijsten zijn wetenschappelijk bezien onnauwkeurig en chauvinistisch als de Spanjaarden zijn, de ranglijsten benadelen Spanje. Charles Reed, vicevoorzitter van de California State University noemt het echter ook een ziekte: 'De zucht naar transparantie lijkt leuk, maar dit soort goedkope onderzoeken stimuleert simplistische beslissingen en trekt de politieke agenda scheef. Het impliceert dat kwaliteit te meten is in kwantitatieve factoren.'

De Roemeense lijstjesonderzoeker Razvan Florian is echter een radicaal andere mening toebedeeld. In 2007 schreef hij nog een vernietigend artikel over de Shanghai Ranking vanwege het grote gewicht dat aan Nobelprijzen wordt toegekend. Toch is Florian over het algemeen lovend. 'De lijstjes voorzien in een behoefte naar informatie over de kwaliteit van universiteiten. Het is belangrijk bij studiekeuze, maakt dat besturen zich eerder gaan verantwoorden voor hun beleid en zorgt voor concurrentie en dus voor kwaliteitsverbeteringen.'

Wij vragen af met wie jij het eens bent. Is dat Charles Reed die rankings maar tijd- en geldverspilling vindt? Of toch Razvan Florian die het nuttige hulpmiddelen vindt? En heb jij gekeken naar de ranking toen je aan de Radboud Universiteit ging studeren?