ANS

Zelden zie je iets nuttigs op televisie, zelden hoor je iets waarvan je denkt: nou, zóó! Is onmogelijk geworden doordat domme mensen graag dom tv-voer willen. Nadenken doet immers pijn als je mentaal afgestompt bent, slaven van de vrije markt.

Televisie als propagandamachine die louter onzin uitzendt. Waardeloos format op waardeloos format; talentshows en mee-leef-tv waarin mensen met één of andere beperking gevolgd worden, zogenaamd om ‘hen een podium te geven’. Lachen om mensen met een afwijking, om lelijke nerds die ontmaagd worden door een hoer en om een spastisch meisje en een autistische jongen die gaan daten, hi-la-risch. Stotteraars, seksverslaafden, stiekeme pedoseksuelen en mensen met het downsyndroom, allemaal uitgebuit ter vermaak van de zogenaamd verschillige Nederlander. We zijn allen latent Vara, volgens de omroepcoördinatoren.

Ons bezuinig je niet 123 weg, dat is de slogan van de Publieke Omroep tegen de nieuwe bezuinigingen van Rutte II. Het zal me eerlijk gezegd jeuken. Er is slechts één programma dat nooit 123 wegbezuinigd mag, en dat is Ik Vertrek. Want Ik Vertrek is dus echt fantastisch. Gefilmd midden in de levens van mensen die hun hart volgen, geeft het de prachtigste menselijke emoties en levenswijsheden. Bevlogen mannen en vrouwen die vertellen waarom ze datgene doen wat ze doen, hoe ze hun intuïtie volgen om hun dromen te verwezenlijken.

De laatste aflevering die ik zag draaide om de reis van een melkveehouder en zijn vijfentwintig jaar jongere vrouw Anneke. Samen gingen ze naar Australië, en de kinderen gingen mee. Best een grote stap voor een Drents boerengezinnetje. Het was de nuchterheid van Anneke waardoor ik mij realiseerde: soms moet je je niet te druk maken om wat er komen gaat. Zet die stap, gewoon doen. En zie maar waarheen het leidt.

In barslecht Engels grapt Anneke: 'I’m going to Australia for emigration. Ofzoiets'. Het boeide haar niet dat hun toekomst onzeker was en haar Engels klonk als een Drent die Duits sprak. Haar redenatie was simpel: “je kunt beter naar Australië verhuizen dan dat je een ongeluk krijgt en hier onder een auto ligt. Dan ben je elkaar helemaal kwijt”.

En zo simpel is het soms. Voor een beetje levenswijsheid hoef je niet per se de zwakkere uit de samenleving ter vermaak tentoon te stellen om daar van te leren. Om elkaar niet kwijt te raken, moet je slechts je hart volgen. En niet verongelukken.