ANS

Iedere vrijdag becommentarieert een redactielid zijn of haar week in ‘Vanuit het ANS-kantoor’.

En opeens val je in een zwart gat. Na drie jaar, 26 ANSen en deadlineavonden en achtereenvolgens de titels 'medewerker', 'redacteur' en 'hoofdredacteur' is voor mij en mijn co-hoofdredacteur het grote ANS-avontuur min of meer afgelopen. Na een jaar aan het roer te hebben gestaan stuurden we afgelopen donderdag 'onze' allerlaatste uitgave naar de drukker. De kersverse nieuwe hoofdredactie begint morgenochtend aan haar eerste echte kantoordag, en dan heb ik er niets meer te zoeken. Ik zou er alleen maar in de weg lopen. De (te) kritische oud-ANSer spelen.

En nu?

Nu heb ik opeens vakantie, bijna drie (!!!) maanden. Wegens omstandigheden gaat de geplande vakantie niet door en heb ik dus écht niets te doen. Dan ga ik dus maar lijstjes maken. Welke artikelen moet ik nog schrijven voor ANS-Online? Welke uitverkochte festivals mag ik eigenlijk niet missen? Wat voor instrumenten wil ik kopen? Wat voor werk moet ik gaan zoeken? Welke boeken moet ik lezen? Welke steden zal ik bezoeken? En met wie? Welke vroegere vrienden moet ik echt weer eens een belletje geven? Wat zijn de beste vijf cd's die afgelopen jaar zijn uitgebracht? Welke filmklassiekers moet ik huren?

Ik raad het iedereen aan: verslaafd raken aan het ANS-kantoor in de Ondergang. Ik ben alleen bang dat het afkicken zwaarder wordt dan verwacht. Timo Pisart