ANS

Geachte heer Smeets,

Ik ben een groot bewonderaar van uw festival. Als Landgravenaar (of Landgravenees, of Landgraver, daar wil ik vanaf zijn, verdomde fusiegemeenten) en muziekliefhebber ben ik het natuurlijk een beetje aan mijn stand verplicht om Pinkpop op te nemen in mijn jaarlijkse bezigheden. In 2002, 14 jaar oud, was ik voor het eerst aanwezig op Megaland. Ik werd meteen gegrepen door de fantastische festivalsfeer, ik was danig onder de indruk van optredens van P.O.D., Dropkick Murphy’s, System of a Down en Rammstein. De daaropvolgende acht jaargangen was ik dan ook telkens op Megaland te vinden, trouw bezoeker, zelfs in het magere jaar 2005, toen er ‘slechts’ dertigduizend mensen binnen de poorten waren.

Dit jaar is er echter iets misgegaan. In voorgaande jaren waren er al stuiptrekkingen: Sugababes, Nelly Furtado, zelfs de verdomde Black Eyed Peas. Allemaal werden ze gecompenseerd door gave headliners als Bruce Springsteen, Metallica of Rage Against the Machine. Waren deze afwezig dan waren er nog altijd verrassende punk-, britpop-, of indiebandjes, optredens die mij nog altijd bijblijven. Ik ontdekte The Gaslight Anthem, ik ontdekte Bloc Party, Triggerfinger, de Kaiser Chiefs, Franz Ferdinand, noem het maar op. Velen voor mij ontdekten in de vroege Pinkpopjaren al U2, Pearl Jam en Muse. Het festival van dit jaar was echter een ramp. Een warrige programmering, veel plichtmatig spelende bandjes en als klap op de vuurpijl hebben u en uw maten bij Mojo 1,3 miljoen (ja, dat is echt waar) euro aan Coldplay betaald.

Ik ga even een alinea inruimen voor deze Britse pastiche op een band. Chris Martin en de zijnen hebben welgeteld anderhalf redelijk album afgeleverd, voordat men in herhaling en afschuwelijke riedeltjes verviel. Nu wil ik niet zover gaan als vele Coldplay-haters (die zijn er, mijn omgeving barst ervan) en zeggen dat ze er niets van kunnen. De show van zaterdag zat muzikaal best prima in elkaar, Chris Martin kan best aardig zingen en sommige liedjes zijn erg pakkend. Het probleem ligt bij de overschatting. Niet alleen overschat de mediocre liedjesschrijver Martin zijn eigen talenten, collectief wordt Coldplay lof toegezwaaid die ze simpelweg niet verdienen, omdat ze zichzelf nog lang niet bewezen hebben. U doet hier even hard aan mee, met uw 1,3 miljoen. Een bedrag dat u nooit uittrok, niet voor Metallica, niet voor de Red Hot Chili Peppers, niet voor Rage Against the Machine, voor niemand van de grote bands die al jaren op topniveau meedraaien. Nee, zelfs niet voor The Boss zelf, al sinds halverwege de jaren zeventig op een constant hoog niveau en wereldwijd bijna groter dan Obama, betaalde u niet een dergelijk bedrag. Waar is het misgegaan? Coldplay acteerde zaterdagavond anderhalf uur lang een rockband, Chris Martin deed net alsof hij een charismatische frontman was. De aanzienlijk goedkopere en enthousiastere Dave Grohl deed maandag dunnetjes voor hoe het wel moet.

Dus mijnheer Smeets, alstublieft, ik smeek u: volgend jaar weer een pop-/rockfestival, in plaats van een poppy bijeenkomst. Voeg wat pit toe. Keer terug op uw oude pad, toen u nog een kontschoppend festival neerzette waar ik maanden later nog steeds met een brede glimlach aan terugdacht.

Met hoopvolle groet,

Walbert