ANS

Januari 2012 vormt het startschot voor het jaar waarvan de Maya’s voorspelden dat het ons laatste zal zijn. Gaat de wereld dit jaar ten onder? Zijn we nog te redden of maakt het niets uit? Drie interviews over het begin van het einde.

Tekst: Tim Ficheroux Foto's: Ceriel Gerrits

Regelmatig drenkt Selim Lemouchi (31) zichzelf op het podium in varkensbloed. Met zijn eigen bloed besmeurde hij een van de muren in zijn woonkamer. Automutilatie is voor hem een ritueel offer aan zichzelf, ‘een nuttige vorm van zelfdestructie’. Deze omarming van het duistere, bij veel metalbands een doorzichtige gimmick, is voor het creatieve brein achter The Devil’s Blood een oprechte levensovertuiging. Lemouchi ziet de wereld dan ook het liefst vergaan. Met psychedelische rock vol mystieke verwijzingen, zinspelingen op de dood en Kabbalistische getallensymboliek tourt hij met zijn band momenteel door heel Europa. Het nieuwste album, The Thousandfold Epicentre, werd op 11 november 2011 aan het publiek gepresenteerd. ‘Het getal 11 staat voor chaos en verwarring, voor het afrekenen met een denkwijze waaraan je bent gebonden.’ Geheel in stijl was de enige routeaanwijzing voor dit gesprek ‘neem bus 12 om 12 over 12’. In de Eindhovense bossen vertelt Lemouchi over antimoralisme, non-existentie en het einde der tijden.

Waarom overgiet je jezelf met bloed op het podium? ‘Het heeft vooral een rituele functie. Ik omring me graag met symbolen van sterfelijkheid. Bloed is leven, maar tegelijkertijd ook dood. Het stelt me in staat een deel van mijn persoonlijkheid achter te laten in de kleedkamer en meer instinctief muziek te maken.’

Satanisme en opzienbarende optredens worden door meer bands gebruikt om het publiek te choqueren. Is dat voor jullie ook een doel? ‘Nee, ik vraag me af in hoeverre dat nog mogelijk is. Beelden van een brandend Bagdad en nieuwsberichten over psychopaten, massamoordenaars en andere ‘welbedoelende’ creatieve geesten zijn aan de orde van de dag. Zelf schrik ik nergens meer van. Daarnaast is het niet interessant wat mensen van mij of mijn muziek vinden, ik doe het puur voor mezelf.’

Waarom sta je dan toch op het podium? ‘De krachten van de chaos worden gebundeld bij het schrijven van de muziek en dat proces geeft me een negatieve energie. Optreden is de uitgelezen mogelijkheid om die energie kwijt te raken.’

Wat bedoel je met de chaos? ‘De afwezigheid van wetten. Je moet een situatie voor jezelf creëren waarin je zoveel mogelijk blijft aanschurken tegen volledige losbandigheid en wetteloosheid. Ik ben een antimoralist en geloof niet in het verheffen van bepaalde menselijke gedragingen boven andere. Vanuit een instinctieve reactie weet je wat goed of slecht is. Mensen conformeren zich te veel aan wat is aangeleerd als juist. Pure vrijheid bestaat niet wanneer anderen je vertellen wat je moet doen.’

Bestaat vrijheid dan überhaupt wel? ‘Ja, na de dood. Er zijn twee grote energiestromen in het universum. De ene is de vernietigende kracht, de oerkracht, ook wel Satan genoemd. Daaruit komt de andere, orde scheppende en creërende aanwezigheid voort, die je God kunt noemen. Wanneer ik sterf voeg ik mij weer bij die eerste, de oerkracht of de chaos die mijn bestaan mogelijk heeft gemaakt.’

Kijk je uit naar je sterven? ‘Soms wel. Ik heb dit vlees niet gekozen, maar het koos mij. Daarom zou ik wel eens willen dat het voorbij was. De dood is als een cadeautje dat je op het einde van je reis krijgt gepresenteerd.’

In een interview zei je eens: ‘The world is beyond saving, everything should burn and everyone should die.’ Verlang je naar het einde der tijden? ‘Het is niet zo dat ik mensen met een machinegeweer wil neermaaien tot er niets meer over is. Ik begrijp best dat het moeilijk is om zulke uitspraken in een sociaal daglicht te plaatsen, maar ik denk dat het voor iedereen goed is wanneer de wereld vergaat. Het leven is toch slechts een illusie, een vergissing die je alleen op kunt lossen wanneer je terugkeert naar de oerkracht. Ik zou het waardevol vinden om deel uit te maken van de laatste generatie. Wanneer of in welke vorm het einde der tijden komt, is helaas onkenbaar. Wat mij betreft mag het morgen komen.’

Kijk hier voor de andere artikelen in de januari-ANS