ANS

Wanneer ze zonder acteerwerk zit, klust Eva van de Wijdeven (29) bij in de horeca, maakt ze plannen voor de opzet van buurthuizen en horecaondernemingen en gaat ze zelfs voor even terug in de schoolbanken. Met hetzelfde gemak schuift ze dit alles aan de kant wanneer zich een goede kans op een rol voordoet. De wispelturige actrice vergaarde op deze manier roem op de Nederlandse televisie en op de planken. Veel studenten zullen haar vooral kennen van haar vertolking van de tiener Desie in de serie Dunya en Desie, maar tegenwoordig schittert Van de Wijdeven in televisieseries als Celblok H en staat ze meer dan eens op het toneel. Vanavond zal zij een van de hoofdrollen bezetten in het toneelstuk Agnes van God in De Vereeniging in Nijmegen. Op een zonnig terras vertelt Van de Wijdeven – terwijl ze de ene na de andere sigaret opsteekt – over een chaotisch leven in schijnwerpers.

Tekst: Evy van der Aa en Marit Willemsen Foto's: Alix van Lanen

Hoe kijk je terug op Dunya en Desie? ‘Dunya en Desie zit echt in mijn hart en Desie is een deel van mij. Ik ben met haar opgegroeid en de rol heeft me ontwikkeld. Voor mij is de serie echt het begin geweest van alles, zonder de show zat ik hier nu niet. Ik was zestien toen ik de rol kreeg en de ambitie om te gaan acteren had ik totaal niet. Dat hele Dunya en Desie is me totaal overkomen. Dansen was toen mijn droom, maar op die leeftijd wil je elke dag wel wat anders. In die jaren leerde ik mezelf kennen en ben er toen achter gekomen dat acteren misschien mijn werk kon worden.

Na Dunya en Desie besloot Van de Wijdeven in een impulsieve bui op kamers te gaan in Amsterdam. ‘Ik had geen idee wat het ging worden met mijn leven, maar ik wilde op dat moment in ieder geval niet studeren.’ Na tien maanden zonder werk kwam de film Vuurzee en al snel volgden vele rollen waaronder de bekende televisieseries A’dam en E.V.A, Penoza het meer recente Celblok H.

Doordat je vroeg het vak in bent gerold, heb je geen echt studentenleven gehad. Ervaar je dit als een gemis? ‘Nee ik vind het niet jammer, want ik heb er ontzettend veel ervaringen voor terug gehad. Ik heb wel een tijdje gedacht “had ik nu maar mijn havo diploma”, maar dat is alleen voor je zelfvertrouwen. Wat ik achteraf wel heb gemist is een groep om ervaringen mee te delen, zoals met z’n allen op stap en in de schoolbanken zitten met een kater. Vier jaar studeren is niet alleen kennis opdoen, je maakt ook een persoonlijke ontwikkeling door met een hele groep. Ik heb dat allemaal alleen moeten doen in de volwassen wereld.’

Wat doe je op het moment dat er geen rollen zijn? ‘Vroeger werkte ik vaak in de horeca maar dat doe ik niet meer. Ik vond het heerlijk om te doen maar ik kreeg veel vragen van het publiek zoals ‘Gaat het wel goed?’ en ‘Is het zo erg in de crisis?’ Je moet jezelf iedere keer verantwoorden dus daar ben ik na een tijdje mee gestopt. Verder heb ik een paar maanden Ondernemerschap gestudeerd. Daar leerde ik de basis van hoe je financieel een eigen bedrijf opzet. Daar wil ik misschien later iets mee gaan doen, een eigen bedrijf in evenementen organiseren of een catering opzetten bijvoorbeeld. Ook lijkt het me leuk om een soort buurthuis op te richten. Dat is allemaal voor de toekomst, acteren blijft nummer één.’

Je hebt inmiddels een erg veelzijdige carrière, met zowel rollen in televisieseries, in films en op het toneel. Waar ligt je hart? ‘Het liefst heb ik afwisseling, maar als ik echt moet kiezen ga ik toch voor de set, films en series. Die leefstijl spreekt mij het meeste aan. Het is dynamischer en heeft iets stoers, iets magisch. In het theater speel je avond na avond hetzelfde. Veel acteurs zeggen dat de kracht van het acteren ligt in dezelfde voorstelling telkens ‘opnieuw’ kunnen maken. Na veertig keer weet ik het wel.’

Het recentste tv-project van Van de Wijdeven is Celblok H, waarin ze de lesbische bajesklant Freddy speelt. Scènes met veel geweld en seks zijn in iedere aflevering eerder regel dan uitzondering.

De rollen lijken steeds extremer te worden. Kick je daarop? ‘Dat extreme heb ik blijkbaar een beetje aan mijn reet hangen, maar ik vind het heerlijk. Tegelijkertijd kan het echt spannend zijn om zo’n heftig karakter te spelen. Tijdens de allereerste naaktscène in Celblok H bijvoorbeeld, was ik echt bang. Voor vrouwen zijn er trouwens weinig van dit soort rollen te vergeven. Mannen mogen vaker in de weer met geweren, als vrouw speel je vaak de schoonheid. Ik heb dan ook alles uit de kast gehaald om de rol van Freddy te krijgen. Zo plakte ik voor de tweede auditie voor alle neptattoos die ik thuis kon vinden op mijn arm. Blijkbaar heeft dat gewerkt.’

Wat zijn je ambities? ‘Dat is echt elke dag wat anders. Zo ben ik, heel wispelturig. Sommige mensen hebben de toekomst al helemaal uitgestippeld, bij mij is het juist altijd goed gegaan door niet alles te plannen en door niet alles te willen. Dat klinkt suf, maar zo werkt het wel. Wat ik zeker wil doen is gewoon blijven spelen en mezelf ontwikkelen. Langzaam groei ik met mijn leeftijd in nieuwe rollen en nieuwe kansen. Ach, ik heb nu in ieder geval een jaar werk, daarna zie ik wel weer wat de toekomst brengt.’