ANS

Oke, ik ben een vrouw. Dat maakt dat ik zeer waarschijnlijk geen recht heb op een mening over voetbal, maar helaas heb ik die wel. Niet zozeer over het spelletje zelf, voor veel te veel geld achter een bal aan hollen vindt ieder weldenkend mens belachelijk. En ondanks dat kijken we toch allemaal. Ik maak me daar ook schuldig aan en durf dan ook te zeggen dat ik een trotse voetbalhypocriet ben.

Nee, het punt dat voor mij voetbal onkijkbaar maakt is de complete kolderjournalistiek eromheen. Het begint al met de voor-, tussen- en nabeschouwing. Twee vergeten voetbalhelden of andere voetbalcoryfeeën worden aan tafel gezet met een presentator die doet alsof het een ontzettende ernstige bedoening is, vol wiskundige berekeningen over wie er nou gaat winnen. En daar heeft gelukkig elke voetbalranddebiel een mening over, of die er nou toe doet of niet. Het programma heeft echter geen enkele invloed op de uitslag van de daadwerkelijke wedstrijd en verstrekt ook geen nuttige informatie over diezelfde wedstrijd.

Het praatprogramma daarentegen bereid je van geen kanten voor op het intellectuele dal dat het voetbalprogramma bereikt bij het interview op het veld. Schijnbaar geldt op het voetbalveld dat een daadwerkelijke journalistieke inslag verboden is en een interessante vraag uit den boze. Een vraag lijkt sowieso ten strengste verboden. Elke voetbalbobo die een microfoon in zijn klauwen gedrukt krijgt lijkt namelijk niet in staat om een zin in vragende vorm te formuleren.

'Nou dat was me de wedstrijd wel zeg', zegt de interviewer terwijl hij zenuwachtig met zijn handen loopt te draaien. Nergens hierin zie ik een vraag. De voetballer ook niet. Vroeger had ik wellicht de voetballer beticht van het hebben van weinig hersenen, maar eerlijk is eerlijk, hier had ik ook geen antwoord op weten te formuleren.

'Euh, ja het was vooral de eerste helft wel spannend', zegt de voetballer lichtelijk ongemakkelijk om het gesprek op gang te houden.

'En toen maakte je ook nog een goal', zegt de interviewer glunderend. Inderdaad, de voetballer heeft een goal gemaakt, maar aangezien de beste jongeman er zelf bij was is het niet nodig om hem dit alsnog een keertje mee te delen. En zo moeilijk is het toch niet om een vraag te stellen over een doelpunt? Ik heb de ballen verstand van voetbal, maar zelfs ik kan hier wat op verzinnen. En toen maakte je ook nog een goal, wat ging er door je heen? En toen maakte je ook nog een goal, hoeveel miljoen wordt er op dit moment overgeschreven naar je bankrekening? En toen maakte je ook nog een goal, kookt je vriendin dan morgen ook iets speciaals om het te vieren? En toen maakte je ook nog een goal, heeft je moeder dat live op tv gezien of ga je haar straks in de kleedkamer smsen? Hoppakee, dingen die we willen weten, maar die niemand ooit vraagt. Doodzonde.

'Dat klopt', antwoordt de voetballer terwijl hij wazig in de camera kijkt. Nou dan weten we dat ook weer, voetbalsterretje numero zoveel heeft een goal gemaakt en kan zich dat vijf minuten na de wedstrijd nog herinneren. Wat is voetbal toch een diepgaande sport met een prachtige filosofie.

Meer Mensenkinderen lezen? Kijk dan hier.