ANS

Hij is dusdanig zelfingenomen dat zelfs zijn toiletpot is voorzien van een familiewapen. Zijn naam is Louis Eduard Arthur Herbert Theodorus van Heijst, kortweg L. E. A. H. T. van Heijst; zijn vrienden noemen hem Bert. Wij dus niet en U al helemaal niet.

Het is vrijdagavond. Een mysterieuze avond. De liften worden aanstonds uitgeschakeld. Veel worden slechts door een enkel persoon gebruikt. Dat er drie mensen tegelijkertijd in de lift stonden was sowieso al een unicum voor dat tijdstip. Voor het gemak zal ik ze namen geven. Rechts achterin stond David. David was iets meer metro-man dan in heteroseksuele kringen gebruikelijk is. Zijn hoge stem hielp daar ook niet bij. Net als zijn bijna perfect symmetrische gezicht. Zijn geaardheid bleek echter duidelijk uit het gestaar naar de enorme memmen van Marjan.

Marjan’s memmen. Ik had haar ook Truus kunnen noemen. Of Jettie. Of Manon. Het ligt maar net aan het synoniem voor borsten dat je gebruikt. Persoonlijk prefereer ik memmen boven tetten, jetsers of meloenen. Maar nu even naar het karakter van Marjan, want ze bestond uit meer dan borsten. Marjan deed er alles aan om ongewenste aandacht zoals die van David af te wenden. Een turkooizen haarspeld, prominent in haar knot gedrukt. Bruine, hoge laarsjes met korte biesjes met daaraan kleine knopjes, alweer in de kleur turkoois. Het was haar lievelingskleur, ongetwijfeld. Helaas werken kleuren alleen als afleiding als je er op let. Gevolg was dat vrijwel elke vrouw Marjan niet herinnerde om haar boezem maar om haar voorkeur voor turkoois. Mannen stonden niet eens stil bij het feit dat een haarspeld in een knot wel erg ouderwets is.

De derde persoon die zich in de lift bevond was een meisje dat ik eigenlijk Annemijn wilde noemen, maar bij nader inzien toch heb hernoemd naar Carlijn. Ze was allesbehalve ouderwets. Naar mijn bescheiden mening had David beter naar haar kunnen kijken dan naar Marjan. Misschien kwam dat ook wel omdat Carlijn in een bui van nuffigheid de rest van de lift de rug had toegekeerd. We zagen enkel haar lange blonde haren en een klein uitstekend neusje. Met een beetje aandacht zou Carlijn ongetwijfeld een heel ander mens worden.

Carlijn was veel magerder dan gezond was voor een meisje van haar leeftijd. Zelfs ik, corpulente oliebol dat ik ben, kon dat feilloos inschatten. In de ideale wereld smolten we Carlijn en Marjan samen, om daar vervolgens twee perfecte vrouwen van te boetseren. Met hier en daar een turkoois accessoire. David zou niet weten waar hij moest kijken.