Watergevecht
Het was heet in Nijmegen. De Keizerstedelingen zwoegden met natte oksels en in korte rokjes. Zweetdruppels parelden op voorhoofden en boven het asfalt vormden zich zichtbare luchtgolven. Het Erasmusplein was bezaaid met groepen studenten die halfnaakt enige verkoeling trachtten te vinden. Een groep tweedejaars Pedagogiekstudentes filosofeerde luidop over manieren om zonder al te veel inspanning de middag door te kunnen brengen. ‘Ik ga hier liggen en beweeg de komende drie uur helemaal niet’, zei Robin. ‘Heb je dat gelezen van het S-feest op Facebook?’, vroeg Anouk aan haar collegae. ‘Dat klinkt echt supervet. Wij zouden ook zoiets moeten organiseren. Zo moeilijk kan dat niet zijn. Gewoon een Facebook-event aanmaken en al je vrienden uitnodigen.’
Robin zuchtte. ‘Ik ga echt niets doen vanmiddag, alleen als we gaan zwemmen.’ ‘Een watergevecht!’ Anouk slaakte een gil om haar lumineuze idee kenbaar te maken. Haar vriendinnen keken verbaasd vanwege haar overdreven reactie, maar vonden het wel een goed idee. ‘Dat kunnen we dan mooi via Facebook verspreiden. Dan nodigen we iedereen uit in het Kronenburgerpark.’ Het was 25 mei en de tentamens stonden voor de deur. Het leek Anouk daarom een goed idee om het watergevecht uit te stellen tot ‘de grote vakantie’. Dan hadden ze ook nog even tijd om het evenement te promoten.
Het was 15 juni. Het was 20 graden en het regende de hele dag door. In plaats van de tweehonderd watersoldaten die op Facebook aangaven te komen was slechts een handje vol enthousiastelingen op komen dagen. Het waren exact de vijf zelfde meisjes die drie weken eerder op dat bankje voor de Refter op het Erasmusplein een ijsje hadden gegeten. Nu waren ze weer doorweekt. Niet van het zweet, maar van de regen. Robin zei geïrriteerd: ‘Ik zei toch dat we ook zo’n filmpje moesten maken als het S-feest?’