ANS

Enkele weken geleden kwam Nederland midden in de nacht massaal uit bed om de Olympische sporters in Vancouver te volgen. Margot Boer kwam op alle korte afstanden in actie, reed snelle tijden, maar greep steeds nipt naast de ereplaatsen. In het interview met haar uit het januarinummer gaf ze aan te balen als ze op honderdsten van secondes het podium zou missen. Op de 1500 meter bereikte Boer 0.14 seconde te laat de eindstreep en ook op haar twee andere afstanden was ze zeer dichtbij. Boer is inmiddels terug in Nederland. Is ze tevreden of teleurgesteld?

Tekst: Mart Waterval
Foto: Timo Pisart

Hoe heb je de grootsheid van de Spelen beleefd?
‘Alles verliep zoals ik verwachtte. De Spelen zijn natuurlijk een groots evenement. Vooral de openings- en de sluitingsceremonie waren erg spectaculair. In de wedstrijden staat er meer op het spel omdat de medailles slechts eens in de vier jaar kunnen worden gewonnen, maar verder is alles hetzelfde als bij iedere andere wedstrijd. Je komt dezelfde mensen tegen, je hebt te maken met dezelfde tegenstanders, dezelfde journalisten...’

Is het publiek wel anders? In ons interview zei je namelijk dat de sfeer in de ijshal van Turijn tijdens de vorige Spelen erg tegenviel.
‘De sfeer was beter dan in Turijn, in Canada is de schaatssport populairder dan in Italië. De Canadese fans maakten er een feest van, maar als je op de baan staat, merk je eigenlijk niets van de supporters. Dan ben je alleen bezig met je eigen race om die zo goed mogelijk tot een einde te brengen.’

Je hebt op drie afstanden net naast een medaille gegrepen. Ben je tevreden of teleurgesteld over je eerste Olympische toernooi?
‘Ik heb drie snelle tijden gereden, dus daarover kan ik slechts tevreden zijn. Het is alleen jammer dat de tijden niet goed genoeg waren voor een podiumplaats. De enige conclusie die je daaruit kunt trekken is dat ik simpelweg nog niet goed genoeg was.’

Op welke punten kwam je nog tekort?
‘Ik heb er alles aan gedaan. Aan mijn voorbereiding zal het niet liggen, dus die zal ik niet veranderen voor de volgende Olympische Spelen over vier jaar. Ik moet ervaring opdoen, nog groeien als schaatser en mijn grenzen verleggen om over vier jaar wel die plak te bemachtigen. Daarnaast worden tussendoor andere toernooien verreden die ook de moeite waard zijn om te winnen, zoals de wereldkampioenschappen sprint. Je gaat altijd voor de winst, maar als ik mezelf blijf verbeteren kan ik in Sotsji écht voor goud gaan.’

Welke afstand stemt je het meest tevreden?
‘Vooral op de 1500 meter heb ik mezelf verrast. Ik behoor normaal gesproken niet tot de wereldtop op die afstand, maar werd toch vierde. Ik ben er verbaasd over dat ik zo dicht bij een podiumplaats ben gekomen. Ook mijn twee 500 meters waren erg goed. Ik baalde alleen van mijn 1000 meter. In de laatste ronde zat ik niet in mijn slag, waardoor ik mijn hoge tempo niet meer vast kon houden. Omdat dat mijn favoriete en beste afstand is, had ik goede hoop op een medaille. Het was daarom een teleurstelling dat ik ook op die afstand geen podiumplaats kon veroveren.’

Jouw ploeggenoten Annette Gerritsen en Laurine van Riessen behaalden op die 1000 meter wel eremetaal. Is dat extra zuur voor jou?
‘Nee, helemaal niet. Ik kijk naar mezelf en naar mijn eigen prestaties, en ik schaatste gewoon niet hard genoeg voor een plak. Daarnaast ben ik erg blij voor hen. Het was nog vervelender geweest als ook zij geen medailles hadden gewonnen, dan hadden we helemaal met lege handen gestaan.’