ANS

Iedere twee weken rakelt ANS herinneringen op door een artikel uit de archieven te plukken. Deze week in de nostalgische rubriek: diepte-interview met veelzijdig talent Martin Simek.

ANS heeft al vele grote namen mogen interviewen. Dit leidde al vaak tot onvergetelijke, mooie, bizarre en spraakmakende interviews. Het gesprek met Martin Simek uit de introductie-ANS van 2003 is er daar zeker een van. Hij bleek niet alleen zelf een topinterviewer, maar ook een prachtige verteller. In dit interview weidde de multi-getalenteerde Tsjech uit over de kunst van het luisteren, zijn ervaringen met liefde en seks en zijn visie op de maatschappij. Dit is het soort interview dat op zijn minst 'vermakelijk' genoemd kan worden. Het geeft een kijkje in het leven van deze bijzondere man en neemt je mee in zijn abstracte denkwegen.

Lees hier hoe de Tsjech negen jaar geleden plaatsnam op de praatstoel en geniet van zijn beeldende anekdotes.

Tekst: Anna van de Weygaert

'Pas maar op dat hij jou niet gaat interviewen,' waarschuwen mijn collega's. Martin Simek staat bekend om zijn confrontrende interviewstijl. In zijn programma's Simek 's nachts en Simek&Partners dwingt hij zijn gesprekspartner op zoek te gaan naar de diepste gronden van het menselijk gedrag. Vier en een half uur met een gravende Tsjech. 'We zijn pas klaar als het af is.'

Eerst strelen, dan slaan
'Ik ben te vertrouwen. Mensen storten bij mij hun hart uit omdat ik mezelf ben. Bovendien kan ik goed luisteren. Omdat bijna niemand meer luistert, is het een beroep geworden. Ik verdien er mijn geld mee. Het is triest, maar zo staan de zaken. 'De maatschappij is een grote robot geworden. Mensen dwalen eenzaam rond, zijn overspannen, zitten in de WAO, hebben een burnout. Ze maken geen contact meer met elkaar. Er is iets in onze maatschappij dat erger is dan oorlog: onverschilligheid. 'We leven in een zielloze maatschappij. Dat komt doordat het ambacht is verdwenen. Het onder de knie krijgen van een vak zorgde voor levenservaring. Een timmerman moest zijn hout kennen alsof het zijn vrouw was, in elke baksteen stonden de vingers van de man die hem gemaakt had. De liefde voor het vak sloeg een brug tussen mensen. Ze konden zich in elkaar herkennen. 'Toen ik als klein jongetjes een tennisbal onder controle probeerde te krijgen, leerde ik een vak. Voordat ik de bal kon slaan, moest ik eerst leren hem te strelen. Door dat leerproces leerde ik de confrontatie met mijzelf aan te gaan. Die ervaring heeft me veel meer geleerd dan mijn hele studie bij elkaar. 'Tegenwoordig leren nog maar weinig mensen een vak. Op de universiteit krijgen studenten vooral theoretische weetjeskennis voorgeschoteld. Het enige waar mensen nog uit eigen ervaring, met liefde over kunnen praten, is de liefde zelf. Alleen op dat gebied hebben ze nog werkelijk kennis van zaken. Daarom stel ik in mijn interviews vragen over de privésfeer. Ik wil weten hoe mensen de liefde ervaren, hoe hun vriendschappen zijn. 'Mensen hebben nogal eens de neiging over iets te praten wat ze niet zelf hebben meegemaakt. Een verhaal is echter pas boeiend als het op persoonlijke ervaringen berust. Tweedehands verhalen zijn altijd oninteressant. Dat heb ik geleerd van een scenarioschrijver die ik in Praag kende. Hij kocht dromen van studenten, misschien omdat hij zelf geen fantasie had. Ik had altijd geld nodig, dus ik probeerde hem vaak een verhaal te slijten. Omdat ik mijn dromen nooit onthield, verzon ik vaak iets. Hij merkte meteen dat ik niet vanuit mijn eigen ervaring sprak. Hij zei dan: "Gelul, wegwezen!"

Doorgeven en wegwezen
'Interviews met politici zijn vaak moeilijk. Ze hebben bepaalde belangen en zijn daardoor geremd. Pim Fortuyn vormde daarop een uitzondering. Hij sprak zijn ideeën uit en dwong mensen hetzelfde te doen. Toen ik hem vier jaar geleden interviewde vond ik hem al een heel authentieke, boeiende man. Ik vroeg hem waarom hij niet de politiek inging. "Misschien doe ik dat nog wel een," zei hij. Het is jammer dat we niet hebben kunnen zien waartoe zijn openheid had kunnen leiden. 'Hoe interessant ik mijn gasten ook vind, napraten doe ik nooit. Dat vind ik namelijk heel frustrerend. Ik krijg dan dingen te horen die ik helemaal niet wil weten. Als mensen iets kwijt willen, moeten ze het tijdens de uitzending zeggen. Ik ga namens het publiek met mensen in gesprek. Ik zie mijzelf als doorgeefluik. 'Je mist echter ook een heleboel door veel te lullen. Ik zou graag een liveprogramma maken waarin twee mensen stil met elkaar zijn. Ze zitten op twee fauteuils in dezelfde ruimte .De een leest de krant, de ander gaat bij hem zitten, zonder te praten. Na afloop van de stille ontmoeting zou je ze over elkaar kunnen interviewen. Ze zouden zwijgend met elkaar naar bed kunnen gaan of gek van elkaar kunnen worden.'

Oost-Europese prins
'Je moet vrouwen nooit lastigvallen met je grote piemel. Je hebt als man doorgaans fysiek overwicht. Je moet vrouwen de ruimte geven om de ereste stap te zetten. Dat kan overigens tot absurde situaties leiden. Toen ik net in Nederland was, had ik een Fries vriendinnetjes. Ik verlangde naar haar en ik dacht te zien dat ze verliefd op mij was. Ik wachtte echter tot zij het initiatief zou nemen, dat is namelijk de gewoonte in Tsjechië. Ze wist zich er geen raad mee, na vier maanden vroeg ze plompverloren: "Zullen we ons dan maar uitkleden?" 'Mijn beste seksuele avontuur was met een onbekende vrouw. Het was op een woensdagmiddag op een Amsterdams terras. Ik keek naar haar, zij keek naar mij. Ik weet niet waarom, maar ik zei tegen haar: "Bij mij thuis is de koffie lekkereder, ik woon twee huizen verdderoop." Ze antwoordde: "Nou, dat wil ik wel proeven." Dat is alles wat we ooit tegen elkaar hebben geegd. Zonder het aft e spreken, hebben we de zes daaropvolgende woensdagen met elkaar gevreeën. 'We hadden pure seks, het was waanzinnig. Toen we de behoefte om te praten niet meer konden weerstaan, wisten we dat het afgelopen was. Ik vond het geweldig dat ze de guts had met mij, nota bene een buitenlander, mee te gaan. Normaal gesproken hebben vrouwen daar het lef niet voor. Ik had haar ten slotte ook kunnen wurgen. 'Ook met hoeren heb ik fantastische seks gehad. Vrijen is ten slotte ook een vak. Ik ging naar de hoeren in de tijd dat ik vier vriendinnen had. Rond mijn dertigste was ik ontzettend populair. In Amsterdamse cafés kwamen de mannen naar me toe en vroegen: "Jij hebt altijd van die fantstische vrouwen om je heen, hoe doe je dat?" Ze dachten dat het werkelijk te leren was en wilden me er zelfs voor betalen. Ik wimpelde ze af door te zeggen: "Ach, dat zijn allemaal zussen." 'Mijn vriendinnen waren allemaal afgestudeerd, intelligent, beeldschoon. Ze vielen echter niet op mij, maar op dat romantische beeld van een grote, sportieve, intelligente man, die tennis speelde, dichtte, naar het theater ging en ook nog kon koken. Zij zagen in mij een Oost-Europese prins. Zij vonden mijn billen mooi. Ik vond hun billlen ook wel mooi, maar ik wilde verder komen dan het bed. Ik was op zoek naar liefde die de seks onttijgt. Om mijn vriendinnen te provoceren, stelde ik ze elkaar voor. Tot mijn grote teleurstelling deden ze poeslief tegen elkaar. Het feit dat ik nog andere vriendinnen had, was voor hen het bewijs dat ik wat waard was. Ik had gehoopt dat er een tussen zou zitten die mij een grote klootzak zou vinden. Dat zou betekenen dat ze van me hield. Ze vroegen zich echter geen van allen af wat ik werkelijk wilde, ik werd er doodziek van. 'Het gevoel niet begrepen te worden werd versterkt toen ik naar een optreden van Ramses Shaffy ging. Ook hij was waanzinnig populair en ook hij vond desondanks niet wat hij zocht. Hij zoop zich die avond gewoon kapot, het was verschrikkeliljk. Op weg naar huis werd ik op de Wallen aangesproken door de lelijkste vrouw die ik ooit had gezien. Ik ging met haar mee om mijn gevoel te doden, om mij te wreken op het leven zelf. 'Ik kleedde me uit en ze vroeg: "Pijpen of neuken?" Ik koos aftrekken en lag daar op op mijn rug aan Ramses te denken toen ze zei: "Jij bent een leuke jongen, dat zie ik zo. Ik tegenstelling tot die vent van mij, dat is een klootzak." Omdat ze Mexicaans was, zwaaide ze de hele tijd heftig met haar handen, van dat aftrekken kwam weinig terecht. Ik zei tegen haar: "Wat heeft u een mooie muziek." Ze zei: "Ja, het is prachtig, maar die klootzak van mij wil er niet naar luisteren. Hij kijkt alleen maar televisie. Zal ik het voor je opnemen?" Ik heb dat bandje nog steeds. Daar zaten we: twee eenzame mensen om vier uur 's nachts. Ook daarom gaan mannen naar de hoeren: om samen eenzaam te kunnen zijn zondere dat de vrouw anders verwacht.'