ANS

Zoals bekend is het vanaf 1 januari 2014 verboden om alcohol te drinken als je nog geen 18 bent. Dat betekent dat enkele eerstejaars die de intro van de RU lopen komende zomer wettelijk nog geen alcohol mogen drinken. De organisatie van de introductie wil met een bandjessysteem voorkomen dat de 17-jarigen niet alsnog aan de zuip gaan. 'In principe is het de verantwoordelijkheid van de mentor en de 17-jarige zelf. De mentoren krijgen een training en zullen op hun verantwoordelijkheden worden gewezen', zegt Rob Vaessen, projectleider van de introductie. De bandjes maken het kroegen gemakkelijker om minderjarigen eruit te pikken, maar ook hier ligt de verantwoordelijkheid bij de kroeg en niet bij de intro-organisatie. Tijdens de stadscantus zal er voor extra fris en water worden gezorgd. 'Op de weekenden zal er extra aandacht zijn voor alcoholvrij bier, voor de rest zullen ook daar de mentor en de organisatie van het weekend ervoor moeten zorgen dat minderjarige studenten niks drinken', aldus Vaessen. De jonkies zullen het dus op cola en water moeten doen deze intro. Voor de echte bierliefhebber onder de 18 zal de intro-organisatie wel voor een heerlijk alcoholvrij biertje zorgen, genieten hoor.

 

Maar liefst een op de vijf Britse studenten geeft aan dat ze geen semester overleven zonder aan de drank te zitten, dat blijkt uit onderzoek van studentsbean.com. Ook gaf ruim twee derde van de studenten toe last te hebben van geheugenverlies na een heftig avondje stappen. In de uitslag van The Student Drinking Survey 2011, waaraan ruim 2000 studenten deelnamen, staan nog meer opmerkelijke feiten. Zo is ruim een derde van de academici in spe wel eens gewond geraakt tijdens het doorzakken en wodka is veruit het populairste drankje aan de andere kant van Het Kanaal. Bovendien waggelt de helft van de studenten weleens in zijn eentje naar huis vanuit de kroeg. De grootste zuiplappen komen uit Leeds, studenten tikken daar gemiddeld 26,7 glazen alcohol weg per week. Een goede tweede is Liverpool, met 26.6 glazen. Studenten uit Salford drinken het minst, met nog geen zes drankjes per week. De vraag is nu: zijn Nederlandse studenten net zulke zuiplappen? Hoeveel drink jij tijdens een avond doorzakken?

 

Uit een brief (.pdf) van burgemeester Hubert Bruls blijkt dat Phocas en de Loefbijter ook aangemerkt moeten worden als studentenverenigingen. Hij wil dit vast laten leggen in de Algemene Plaatselijke Verordening (APV). Aanleiding is de discussie over de Drank- en Horecawet, waarbij het college van burgemeester en wethouders (B en W) heeft voorgesteld dat sociëteiten om middernacht moeten sluiten. Twee weken geleden bleek dat een meerderheid van de gemeenteraad tegen dat voorstel is. In het amendement is voorgesteld dat studentenverenigingen tot 04.00 uur nieuwe bezoekers mogen binnenlaten en om 08.00 uur moeten sluiten, sportverenigingen mogen tot 01.00 uur bier blijven tappen. B en W lijkt nu op haar voorstel terug te komen en zich achter het amendement te scharen. Binnen de gemeenteraad was twijfel ontstaan wat er met de twee studentensportverenigingen moest gebeuren. Voor zowel Phocas als de Loefbijter was onduidelijk of zij onder dezelfde regeling zouden vallen als de studentensociëteiten van onder andere Carolus Magnus en Ovum Novum. B en W heeft nu voor een 'juridisch waterdichte oplossing' gekozen. Zij wil in de APV laten vastleggen dat een studentenvereniging een 'paracommerciële rechtspersoon is die zich voornamelijk richt op het organiseren en/of het ondersteunen van sociale interactie tussen studenten.' Phocas en de Loefbijter zullen onder deze definitie vallen, waardoor ook zij volgens het amendement tot laat in de nacht bier mogen drinken. Vanavond gaat de gemeenteraad in debat over de Drank- en Horecawet. Dan zal blijken of sociëteiten echt tot 04.00 uur nieuwe studenten mogen binnenlaten en welke voorwaarden er aan zullen worden gesteld. Teun Bens, politiek commissaris van het Bestuurlijk Overleg Studentenverenigingen (B.O.S.) verwacht geen problemen bij de behandeling van het voorstel. Hij verwacht dat er een positief besluit komt voor studentenverenigingen. De gemeenteraad spreekt vanavond ook over de toekomst van het Vasimgebouw. Als het aan B en W ligt moet er het ‘Vrijheidsmuseum WO2′ in worden gevestigd, er zijn echter veel tegenstanders.

 

Alcohol en het studentenleven zijn onlosmakelijk verbonden. Feesten worden vaak gepromoot met drankacties, om van cantussen nog maar niet te spreken. Verenigingen zijn voor hun financiën dermate afhankelijk van de (alcoholische) drankomzet dat zij recentelijk – overigens volledig terecht - in rep en roer waren toen de gemeente voorstelde dat zij na middernacht hun tap zouden sluiten. Zonder alcohol geen studentenleven. Toch? Al op de middelbare school heb ik voor mijzelf besloten om geen alcohol te gaan drinken. Niet wegens medicijngebruik of religieuze principes, maar om dezelfde reden dat ik heb besloten nooit te gaan roken. Omdat het gezonder is, geld scheelt en omdat ik er gewoon geen behoefte aan heb. Voor sommige medestudenten betekent het zo ongeveer dat ik van een andere planeet kom. Hoe kun je nou van het studentenleven genieten zonder te drinken? Welnu, dat is heel simpel. Ik heb óók gewoon intro gelopen. Ook ik ben – inmiddels alweer meer dan vier jaar geleden - lid geworden van een studentenvereniging, waar ik niet zelden tot laat op borrels en feestjes te vinden ben. Ik heb zelfs in het bestuur gezeten. Tijdens mijn bestuursjaar liepen er weddenschappen over wanneer ik zou beginnen met drinken, maar die zijn nog steeds niet beslecht en dat gaat ook niet gebeuren. Toegegeven, soms is het ongemakkelijk. Nog altijd komen er soms mensen naar me toe met rondjes die ik af moet slaan, omdat ze nog steeds niet weten dat ik niet drink. Ook in alledaagse gesprekken met mensen die mij minder goed kennen worden er opmerkingen gemaakt die er bij voorbaat van uitgaan dat ik alcohol drink. Raar, want dat heb je nooit als het om roken gaat. Mensen die ik vertel dat ik niet drink zeggen vaak dat ze het knap vinden dat ik het volhoud, wat impliceert dat ze het zelf liever ook niet zouden doen. Toch doen ze het. Waarom? Door sociale druk, om erbij te horen? Volgens mij is dat helemaal nergens voor nodig. Ik weet als geen ander dat de vanzelfsprekendheid van alcohol in het studentenleven het mensen ook niet makkelijk maakt om niet-drinken vol te houden. Maar tegelijkertijd weet ik ook uit eigen ervaring dat je ook zónder te drinken gewoon verenigingslid kunt zijn, kunt feesten en een bestuursjaar kunt doen. Mensen die wel willen drinken moeten dat vooral blijven doen. Maar misschien moeten we als studenten eens af van de alomvattende vanzelfsprekendheid van alcohol drinken.

 

Drankspelletjes spelen en liters bier wegtanken zit er niet meer in voor Engelse studenten. De Britse landelijke studentenunie is samen met de overheid een project gestart om studenten van de alcohol af te houden. Zeven universiteiten doen voor een jaar lang mee aan een proef hiervan. Studentenverenigingen mogen geen alcohol meer schenken tijdens ontgroeningen. Ook is het spelen van drankspelletjes en het organiseren van pubcrawls niet langer toegestaan. De verenigingen ontvangen een keurmerk als ze zich aan de regels houden. Ze moeten hiervoor ook frisdrank goedkoper maken en de promotie van alcohol stoppen. Verder moeten ze elk half jaar minstens één 'grote en kwalitatieve non-alcoholische' bijeenkomst organiseren en de studenten informeren over de gevaren van binge drinking, het drinken van zes glazen alcohol of meer op één gelegenheid. De studentenunie hoopt de houding van studenten tegenover alcohol te veranderen, een nieuwe sociale norm van verantwoordelijk drankgebruik te creëeren en van de universiteit een veiligere, productievere plek te maken. Een biertje hoort hier dus blijkbaar niet bij. Als de proef aanslaat, gaan meer Engelse universiteiten dit alcoholbeleid invoeren. Het is voor studenten hier te hopen dat dit beleid niet overwaait naar Nederland.

 

Voor ons geen verrassing, maar toch: nachtelijke stadsfietsers zijn bijna altijd dronken. Dat blijkt uit onderzoek van de Rijksuniversiteit Groningen. Meer dan tweederde heeft 's nachts meer alcohol in het bloed dan wettelijk (0,5 promille) is toegestaan. Van vroeg in de avond tot diep in de nacht zijn zo'n duizend fietsers in Groningen en Den Haag gevraagd om te blazen. Tussen één en drie uur 's nachts bleek 89 procent te hebben gedronken. Hoe later het werd, hoe meer mensen alcohol in hun bloed hadden. Verkeerspsycholoog Dick de Waard voerde het onderzoek uit met zijn studenten en vindt de resultaten opvallend. Ook laat hij in de Volkskrant weten dat deze cijfers in andere Nederlandse steden waarschijnlijk niet heel anders zullen zijn. Dat lijkt ons ook. Op het Keizer Karelplein en de Sint Anna zal waarschijnlijk geen enkele fietser in de nacht nuchter aan te treffen zijn.

 

Wie bier wil drinken gaat naar Carolus, roeifanaten stappen bij Phocas in de boot, maar waar kan de Nijmeegse student met een minder mainstream hobby eigenlijk terecht? ANS gaat in de uithoeken van het sportcentrum en in donkere kantoortjes op zoek naar de kleine, onbekende studentenorganisaties. Dit keer bezoekt ANS de christelijke studentenvereniging Ichthus, een kleine vereniging die dertig leden telt. Adna Bliek (20), student Kunstmatige Intelligentie, en Mark Beijer (20), student Natuurkunde, beantwoorden onze vragen. Moet je streng gelovig zijn om lid te mogen worden van Ichthus? Adna: ‘Het gaat er niet zozeer om hoe streng je gelooft. Studenten kunnen net begonnen zijn met het geloof of hier hun hele leven al mee bezig zijn. Niet-gelovigen kunnen ook deelnemen aan de activiteiten, alleen hebben zij volgens de statuten geen stemrecht binnen de vereniging.’ Mark: ‘In principe delen we allemaal dezelfde kernwaarden binnen de vereniging, maar hier zijn veel verschillende christenen. Zo heeft Ichthus leden die rooms-katholiek zijn en mensen die naar de pinkstergemeente gaan.’ Hoe staan jullie tegenover het nuttigen van alcohol? Adna: ‘Dat zijn moeilijke vragen wanneer je naar de Bijbel kijkt, dat staat er namelijk niet duidelijk in. Alcohol drinken doet niet iedereen, maar we borrelen bij Ichthus wel met bier en wijn.’ Mark: ‘Bij de islam is alcohol verboden, bij het christendom niet. In de tijd dat de Bijbel geschreven is, kon je beter alcohol drinken dan iets dat verontreinigd is. Bier en wijn was destijds normaal, zolang maar niet teveel gedronken werd, want dan gebeurden rare dingen.’ En seks voor het huwelijk? Mark: ‘Ik denk dat de opvatting daarover per persoon verschilt. Ik zou het zelf liever niet doen, maar dat is een eigen keuze. Daarnaast denk ik daar ook nog niet over na.’ Adna: ‘Zolang het goed voor jezelf is, dus niet iedere dag met iemand anders, lijkt seks voor het huwelijk me prima. Als je nog niet getrouwd bent, maar denkt dat je later wel met die persoon zult trouwen, vind ik seks voor het huwelijk oké.’ Krijg je rare reacties omdat je lid bent van een christelijke studentenvereniging? Mark: ‘Ik heb nog nooit meegemaakt dat mensen hier problemen mee hadden of raar op reageerden.’ Adna: ‘Wanneer iemand vloekt tijdens het basketballen, zeggen ze altijd "sorry" tegen mij omdat ze weten dat ik christelijk ben. Dat is het enige.’ Hoe kijken jullie tegen het uiten van het geloof op de RU aan? Mark: ‘Ik vind het mooi dat de RU een Studentenkerk heeft, waar activiteiten worden georganiseerd. Dat de universiteit zelf katholiek is, merk ik weinig van. Ze eindigden op de ouderdag met een vers uit de Bijbel, daarin komt het katholieke terug.’ Adna: ‘De universiteit is van oorsprong katholiek, maar door de naamsverandering is daar weinig aandacht meer voor. Dat vind ik ook niet erg, omdat niet iedereen op de RU christelijk is.’ Mark: ‘De RU staat ook open voor moslims, door de gebedsruimte in de Studentenkerk. Dat vind ik goed omdat de universiteit open moet staan voor alle mensen, ongeacht hun geloof.’ Wat voor soort activiteiten organiseren jullie? Adna: ‘Eens in de twee weken organiseren we een Bijbelkring, waarmee je met een groep van vijf tot zeven personen eet en een Bijbelstudie doet. De kring gaat over een thema uit de Bijbel, ook zingen we liederen en wordt afgesloten met een gebed. De weken waarin geen Bijbelkring wordt georganiseerd, hebben we verenigingsavond. Dan doen we met de hele vereniging een workshop, wordt een lezing gegeven of iets anders leuks georganiseerd.’

 

Gisteravond is er een beslissing genomen over het schenktijdenvoorstel van het college van burgemeester en wethouders (B en W). Studentenverenigingen hoeven volgens een ruime meerderheid van de gemeenteraad de deuren niet eerder te sluiten. Ze mogen alcohol schenken tot 08.00 uur en vanaf 04.00 uur mogen er geen nieuwe bezoekers de panden betreden. Hiermee komt de discussie over het veel bekritiseerde voorstel van het college van burgemeester en wethouders ten einde. Alleen de Verenigde Senioren Partij stemde tegen het ingediende amendement en enkele raadsleden hebben zich onthouden van stemming. Uiteindelijk waren 34 van de 35 raadsleden voor behoud van de sociëteiten. Burgemeester Hubert Bruls gaf tijdens de vergadering aan dat de gemeente zich niet goed heeft beseft wat de gevolgen voor studentenverenigingen zouden zijn. Hij adviseerde de gemeenteraad om voor het amendement te stemmen. Wel heeft de gemeenteraad happy hours unaniem verboden. Er wordt gesproken van een happy hour wanneer er alcohol wordt verstrekt die voor een periode van 24 uur of korter lager is dan zestig procent van de prijs die het normaal kost. De meeste studentenverenigingen verkopen hun biertje voor één euro, tijdens happy hours moet er minimaal zestig cent voor worden gevraagd. Als verenigingen nog steeds de beruchte vijftig cent-feestjes willen blijven geven zouden zij dus moeten zorgen dat deze lagere bierprijs 24 uur en een minuut geldig is.

 

Iedere twee weken rakelt ANS herinneringen op door een artikel uit de archieven te plukken. Deze week in de nostalgische rubriek: met een laag budget in hogere sferenWe leven in dure tijden. Studenten moeten lenen om hun colleges en boeken te betalen en het btw-tarief rijst de pan uit. Zelfs alcohol, het element dat studenten veelal verbroedert, wordt niet ontzien door de overheid en haar bezuinigingsdrang. Vooral in de kroeg is het nu even slikken wanneer een biertje afgerekend moet worden. Begin niet aan andere stemmingsmakers, tampons doordrenkt met alcohol of geheelonthouding. ANS droeg al in 2004 een oplossing aan voor arme sloebers en zocht voor uit op welke manieren de student van het padje kan raken zonder al te veel geld over de balk te smijten.

Zo zat als een patat Zuipen, dat kunnen studenten wel. Zestien maal per week gaan we ad fundum en dat is te merken in de portemonnee. Hoe goedkoop kun je zat worden? ANS dronk met de hand op de knip. Tekst: Bram Balk Testpanel: Sharita Alibaan, Joris Baeten, Bram Balk, Ruud Beerens, Mathieu Janssen, Pieter Heax, Lodewijk de Waal, Mies Mikx en Laurens de Wit De echte vrek stookt zijn eigen drank in een bloemenvaas op de vensterbank met overrijp fruit, de rest gaat gewoon langs bij de buurtsuper. Drank is populair bij studenten. Zij drinken gemiddeld zes glazen meer per week dan een willekeurige leeftijdsgenoot. Leden van studentenverenigingen drinken wel 23 glazen per week, weet het Nationaal Instituut Voor Gezondheidsbevordering en Ziektepreventie. Al die liters vocht kosten een lieve duit. Hoe word je zo zat mogelijk voor zo min mogelijk geld? Bier, wijn en verschillende likeuren worden ingeslagen voor een uitvoerige budgettest. Er wordt per drank gekeken naar de smaak, afdronk en effecten op korte termijn. Iedere testpersoon krijgt zijn eigen drank en moet na ieder glas tetrissen of over een lijn lopen. Het doel is te meten bij welke hoeveelheid drank de betreffende drinkeboer in de lorum is. Glas één Het bierteam, drie man rijk, verschanst zich achter de computer op zoek naar digitale prikkelbeelden. Zij mogen zich laven aan hun eerste halveliterblik Schultenbräu. Bij het eerste nipje aan koffiekopje nummer een trekken de likeurpanelleden vieze gezichten. Wijnproever Ruud giet enthousiast een glas Liebfraumilch in. Zoals in ieder studentenhuis zijn goede maatbekers niet aanwezig, dus houden wij het op deze minder accurate verhouding. Mies: ‘Bah! Deze fles wordt mijn grote vijand.’ Lodewijk: ‘Lekker! Alleen dat zout van tevoren hoeft van mij niet.’ Sharita: ‘Lodewijk vreet de hele citroen op, da’s niet eerlijk!’ Joris: ‘Bij dit spul lopen de rillingen over m’n rug.’ Mathieu: ‘Ruikt naar bier, smaakt als bier. Hmmm, lekker bier.’ Bram: ‘Chemisch kiwisap, is dat radioactief?’ Ruud: ‘Deze wijn is mierzoet! Te hoog ranjagehalte.’ Glas twee Het langs een lijn lopen gaat iedereen iets te makkelijk af. Tetris blijkt echter voor sommigen een hele opgave: na tien puzzelstukjes eindigt Mies’ eerste poging in een game over. Lodewijk en Sharita kirren vrolijk over hun artistieke talenten. De smaak van wijn uit een kartonnen pak gaat Ruud met elke slok meer tegenstaan, maar hij drinkt zonder klagen vlot door. Mathieu: ‘Mensen zonder bier krijgen slechte humor.’ Ruud: ‘Dat moeten jullie nodig zeggen.’ Joris: ‘Haha! Mies is zo slecht in tetris!’ Mies: ‘Ik kan gewoon niet tetrissen!’ Sharita: ‘Kijk, ik teken een poppetje met m’n ogen dicht!’ Bram: ‘Ik krijg een opgeblazen gevoel van al dat koolzuur.’ Glas drie Na twee glazen vuurwater heeft het Tequiladuo hem al goed zitten. Hun fles is al voor de helft leeg. Gelukkig lopen ze nog immer in een rechte lijn, zij het met wat horten en stoten. Het begint bij de gerstenatgebruikers eindelijk gezellig te worden. Sharita: ‘Tequila wordt gemaakt van agaves en dat is best grappig: mijn vader kweekt agaves.’ Lodewijk: ‘Agave, dat is toch zo’n stekelplant?’ Mathieu: ‘We hebben een poule! Hoeveel mensen gaan met Mies zoenen?’ Laurens: ‘Nou, minstens vijf.’ Lodewijk: ‘Iedereen.’ Mies: ‘Ouzó?’ Glas vier Sharita moet even bijkomen van het ‘distinctively smooth character’ van de Sauza tequila blanco. Die fles is inmiddels leeg en ze doet geen poging meer de lijn te volgen. In plaats daarvan hangt ze op de bank en doet Joris een manmoedige poging om Sharita’s relaas neer te pennen. De bierdrinkers lurken af en toe aan hun blikken. Feinherb Edelpils en betaalsites blijken prima samen te gaan. Mies, ook niet meer de helderste, doet een schokkende ontdekking. Mies: ‘Er sitteh glittahs en. Da es eis.’ Lodewijk: ‘Ik kan mijn pen nog steeds salto’s laten maken!’ Sharita: ‘Straks denkt iedereen dat ik alcoholist ben. Trouwens, mijn moeder heeft onderzoek gedaan naar misconceptie bij alcoholgebruik.’ Joris: ‘Ik giechel mij rot aan mijn buurvrouw.’ Bram: ‘Bierdrinkers zijn eigenlijk best saai.’ Mathieu: ‘Porno werkt ontnuchterend.’ Glas vijf Sharita en Lodewijk waren iets te enthousiast met het Mexicaanse destillaat. Ze zijn zo zat als een tor en blijven opvallend lang hangen in het toilet. De roddel ‘pleesex’ doet de ronde tot een nieuwsgierig panellid constateert dat ze samen ‘simultaankotsen’ op het damestoilet. Tenslotte komen ze toch weer terug voor wat mental support. Bram: ‘Ik begin corporale trekjes te krijgen.’ Sharita: ‘Bram is een mietje, maar dat is helemaal niet erg.’ Lodewijk: ‘Klimvereniging Nijsac doet net alsof ze gewoon doorvergaderen.’ Mies: ‘Ja, en wij lopen de hele tijd zat langs.’ Lodewijk: ‘Sharita is klam. Haalt ze de streep?’ Mies: ‘Ach, die streep stelt niets voor.’ Uitslag Het allerslechtste alternatief voor een avondje zuipen is prijsvechter Solysombra. B-merk breezer kost 50 eurocent per glas, en dat voor chemische slappe appelsap. De kiwismaak krijg je niet uit de poriën van de smaakpappillen zonder grote hoeveelheid chips. Tequila is verreweg de duurste drank. Per ‘normaal’ glas (met precies evenveel alcohol als in één glas bier) kost tequila 70 eurocent. Tequila klokt makkelijk weg en werkt ‘effectief’. Pas wel op dat je niet gezamenlijk op de rand van de wc eindigt. Ouzo is al niet veel beter. De stroperige anijsmeuk met glitters is 20 cent per glas goedkoper dan Tequila, maar smaakt naar vloeibare fishermansfriend. Een gedeelde plek met het Mexicaanse agave-destillaat. Erboven, in de middenmoot, vinden we port. Zowel qua smaak als qua prijs geen uitblinker. Een goede tweede is Liebfraumilch. Voor een zacht prijsje per glas heb je ’s avonds richtige Deutsche Trauben en de dag erna slechts een licht gevoel in het hoofd dankzij dit edel vocht. De smaak van ranja moet maar voor lief genomen worden. Schultenbräu blijft onoverwinnelijk. Goed bier voor 13 cent per glas, de gouden kleur van het blik doet z’n inhoud eer aan. Bijkomend voordeel: Lekker pissen zonder koppijn. ANS

 

Jeroen Pohlmann, directeur van de Stichting Nijmeegs Universiteitsfonds (SNUF), ruilt over een week zijn bureaustoel in voor een ijssalon. Na vijftien jaar verlaat hij de Radboud Universiteit en spreekt hij met ANS over zijn strijd tegen de 50 cent-feestjes, de status van het Nijmeegse studentenleven en een Ragweek XXL. Ook blikt hij terug op zijn botsing met Carolingers en zijn eigen studietijd. ‘Ik heb mijn propedeuse in drie jaar gehaald en ik ben afgestudeerd in tien jaar, dat is nu niet meer mogelijk.’ Je bent al in 1999, tijdens je studententijd, begonnen met werken op de Radboud Universiteit. Wat waren de hoogtepunten van de afgelopen vijftien jaar? ‘Als ik terugblik ben ik blij dat ik heel veel verschillende projecten heb gedaan. Ik ben projectleider van de introductie geweest en heb een hoop mogen doen bij de afdeling studievoorlichting. Doordat je zo verbonden raakt met de rest van de universiteit, geniet je ook van de successen van afgelopen jaren. Neem de bètafaculteit, dat is niet mijn eigen prestatie, maar ik kan wel trots zijn dat het daar zo goed gaat. Vooral omdat je ook weet dat het daar tien jaar geleden echt niet goed ging met bijvoorbeeld de instroom van studenten. Natuurlijk was ook het lustrumjaar van het universiteitsfonds erg geslaagd. We bestonden 50 jaar en hebben een hartstikke mooi programma neergezet.’ Toch was het de afgelopen jaren niet alleen maar feest. In 2012 deed je de uitspraak dat ‘de universiteit zich niet wil verbinden aan feesten waar alcohol tegen stuntprijzen wordt aangeboden.’ Tot groot genoegen van menig student vloeit de alcohol nog steeds rijkelijk tegen stuntprijzen. Heb je je erbij neergelegd? ‘Dat ik die uitspraak toen deed, komt omdat wij verhuurder zijn van een aantal sociëteiten. Wat daar aan excessen plaatsvindt, heeft ook zijn weerslag op de universiteit. Als universiteitsfonds zijn wij daar primair verantwoordelijk voor. De verenigingen wilden zelf niet van de 50 cent-feestjes af en ook binnen de universiteit werkte niet iedereen mee. Ik kreeg de neuzen niet dezelfde kant op en daar heb ik me uiteindelijk bij neergelegd. We hebben de feesten niet kunnen verbieden, maar het is wel gelukt om goede afspraken te maken over verantwoord alcoholgebruik. Dat vind ik oprecht een resultaat van de discussie.' Niet alleen was er onenigheid over het bier, bij je aantreden was er ook een groot conflict met studentenvereniging Carolus Magnus over een huurverhoging. SNUF dreigde als verhuurder van de sociëteit de Carolingers eruit te zetten. ‘Het was een uitdagende tijd, maar ik heb daar niet wakker van gelegen. Uiteindelijk zijn we prima in het midden uitgekomen, al heb ik er wel van geleerd. Als je iets wilt met een bestuur, dan moet je dat met één bestuur afronden. Anders blijft de discussie maar doormodderen en blijkt een nieuw bestuur weer met nieuwe argumenten te komen. Uiteindelijk besloten we het huurcontract niet te verlengen. We hadden absoluut niet de intentie om Carolus om zeep te helpen, maar we wilden wel afdwingen dat er een knoop werd doorgehakt. Gelukkig kon het afgewend worden en bereikten we alsnog een akkoord. Met de studentenvereniging hebben we voor een prima regeling kunnen zorgen en zitten ze nog steeds in hetzelfde pand. Het prettigste is dat het uiteindelijk allemaal met goed fatsoen is afgerond en dat de verstandhouding hartstikke goed is met Carolus.’ Jarenlang ben je pleitbezorger geweest van het actieve studentenleven, maar de laatste jaren werd dat wel veel lastiger door allerlei rendementsmaatregelen. Neem de langstudeerboete, het bindend studieadvies, je Bachelor in 4 jaar tijd halen. Niet bepaald de gunstigste omstandigheden om een jaartje te gaan besturen. Heeft het actieve studentenleven daar niet teveel onder geleden? 'Dit beleid maakt het voor studenten wel moeilijk om verder te kijken dan hun eigen neus lang is. Het zou niet goed zijn om de rendementen nog strakker aan te trekken. Dan lever je mensen af op de arbeidsmarkt die 21, 22 zijn en die echt alleen maar met hun neus in de boeken hebben gezeten. Gelukkig sta ik in die opvatting niet alleen. Daarnaast zijn er nog steeds hele goede faciliteiten om een bestuursjaar te doen, zoals bestuursbeurzen en de ondersteuning die wij bieden. Wel zagen we afgelopen jaren een beweging dat het veel moeilijker werd om bestuurders te vinden, maar ik heb de indruk dat dat kwam omdat er veel aan het veranderen was. Het studentenleven heeft toen vooral door de onzekerheid onder druk gestaan. Dus mijn oproep is nu vooral om duidelijkheid te scheppen. In Den Haag hebben politici gewoon zitten rommelen, daar kan iedereen het over eens zijn. Ze weten nog steeds niet wat ze willen en dat is niet goed voor het studentenleven.’ Zou je met de maatregelen die er nu zijn andere keuzes hebben gemaakt in jouw eigen studententijd? ‘Ik heb mijn propedeuse in drie jaar gehaald en ik ben afgestudeerd in tien jaar, dat is nu niet meer mogelijk. Mijn studieloopbaan zag er ook wel anders uit dan nu gebruikelijk is. Zo ben ik heel snel gaan werken, ik heb in de laatste vijf jaar van mijn studie wel 20-30 uur in de week er bij gewerkt op een serieuze baan.’ Het Nijmeegse studentenleven is volop in ontwikkeling. Wat wil je studenten nog meegeven? ‘Blijf vooral kritisch op wat je doet en blijf vooruit kijken. Studentbestuurders hebben nu de verantwoordelijkheid over de vereniging: pak die dan met beide handen aan. Besturen hebben veel moeite om die verantwoordelijkheid op te eisen, dat is één van de dingen waar ik me over heb verbaasd. Ik hoor vaak verhalen over ellendige ledenvergaderingen, waarbij leden zoveel mogelijk probeerden het bestuur te frustreren. Daar kan ik echt niet bij met mijn hoofd. Bestuurders die een grote verandering voor de komende vijf jaar in gang kunnen zetten, moeten ook wel echt de ruimte krijgen van hun vereniging om die stap te kunnen gaan zetten. Maar nee, dan worden ze verdorie door de oud-bestuurders op de ALV teruggefloten.’ Je hebt de afgelopen vijf jaar veel studentenactiviteiten gezien, die mogelijk werden gemaakt door SNUF. Wat voor activiteit moet écht nog een keer worden georganiseerd? ‘De universiteit organiseert een keer per jaar het Diesfestival, waarbij binding echt centraal staat. Ik zou het mooi vinden als er meer universiteitsbrede activiteiten worden georganiseerd. Dat het zo groot wordt, dat de hele universiteit ervoor uitloopt en dat het dus geen incrowdfeestje is van zeshonderd studentbestuurders. Iets als een “Ragweek XXL” bijvoorbeeld, dat zou een heel goed gevoel geven op de universiteit. We hebben er de campus voor, het zou iets kunnen zijn om studenten zich nog meer verbonden te laten voelen.’

 

Wat als er aan het eind van je geld altijd nog een stuk maand overblijft? Een ANS-redacteur stak de portemonnee achter slot en grendel en probeerde een week lang royaal te leven van 10 euro. Tekst: Marit Willemsen Illustraties: Rens van Vliet Dit artikel verscheen eerder in de november-ANS ‘Kunt u iets kleins missen?’ Een dakloze man op straat kijkt vragend en steekt zijn hand uit. Deze week moeten smeekbedes, collectes, en dure kledingwinkels echter worden vermeden. Er zal bezuinigd worden en flink ook. Op de centen letten is niemands favoriete bezigheid. Desalniettemin moet menig student het aan het eind van de (stufi)maand bij wijze van spreken doen met oud brood en een bijna lege pot pindakaas. Dat moet toch beter kunnen. Hoe zorg je dat je met je laatste euro’s toch nog aangenaam kunt vertoeven? Ik nam de proef op de som en probeerde een week lang te leven van een minimaal bedrag. Het budget: 10 euro voor zeven dagen. Ervan uitgaande dat de studie en kamer al zijn betaald, moest deze som volstaan voor eten en leuke tijdsbesteding. Ik kreeg tips van een budgetcoach, struinde door de natuur om een kostje te verzamelen en leerde waar het goed toeven is in Nijmegen voor (bijna) nop. Plan je rot ‘Als ik vraag wat je vorige week hebt uitgegeven, weet je dat niet of wel?’ Budgetcoach Réne Koppelaar grijnst wanneer ik het antwoord inderdaad schuldig moet blijven. Als coach leert Koppelaar naar eigen zeggen ‘mensen om te gaan met wat ze hebben’, in dit geval dus een tientje. Veel vertrouwen in het plan heeft hij meteen al niet. ‘Dit is onrealistisch, je noemt een bedrag en je weet niet of het gaat werken’, aldus Koppelaar. Wil het experiment ook maar enige kans van slagen hebben, dan is goed plannen het devies. ‘Zoek eens op wat je per week uitgeeft. Dat kan een goede voorspeller voor volgende week zijn’, meent de coach. Wanneer ik mijn uitgaven onder de loep neem, liggen deze tot mijn schrik dichter bij 100 dan 10 euro per week. Mijn onbenul is niet heel uitzonderlijk, ruim 50 procent van de eerstejaarsstudenten heeft geen flauw idee wat ze per maand te besteden hebben, blijkt uit een peiling uitgevoerd door NJR het Bureau (het adviesbureau van de Nationale Jeugdraad) in opdracht van Stichting Weet Wat Je Besteedt (WWJB). ‘Niemand leert om te gaan met een budget’, meent Koppelaar. ‘Op veel scholen wordt bijvoorbeeld koken als vak gegeven, maar budgetteren krijgt vreemd genoeg geen aandacht.’ Aan de start van het experiment doe ik op aanraden van Koppelaar boodschappen voor de hele week bij de Aldi en de Albert Heijn. Met wekelijkse of – nog beter – maandelijkse geplande trips naar de supermarkt spaar je immers flink wat uit. Op aanraden van Koppelaar zit er alleen een tientje contant geld in mijn portemonnee, zo zie je de euro’s letterlijk door je vingers glippen. Het noodzakelijke en goedkoopste gaat in de mand: brood, yoghurt, eieren en een grote zak spekjes en tomaten voor een simpel pastagerecht, de rest schraap ik uit hoekjes van mijn voorraadkast. De hele week zal alleen eten taboe zijn, samen dineren levert immers schaalvoordelen op. Ook worden de ouderwets goedkope recepten als pannenkoeken en uiensoep uit de kast getrokken, deze bevatten het minimale aan ingrediënten die zelfs in de meeste studentenkeukens te vinden zijn. Puur natuur ‘Het is een goed jaar, vorig seizoen lag er veel minder.’ Natuurkundestudent Mattias Terpstra raapt uitgelaten nog wat kastanjes van de grond. Het bos van Beek-Ubbergen is een kwartiertje fietsen van het centrum van Nijmegen, en blijkt een rijke bron van voedsel voor de arme student. Eten is een grote kostenpost, ongeveer vier euro van het budget heb ik al besteed aan de boodschappen. Op dag twee wordt het daarom tijd voor een alternatieve voedselkeus. Terpstra kookt al langer met producten die groeien in een bos, de tuin of zelfs langs de berm en hij bakt bijvoorbeeld zijn eigen brood. Opvallend genoeg zijn we niet de enigen in het bos in verzamelmodus. Een hele cultuur van wildplukken blijkt te bestaan en op wildplukwijzer.nl is te lezen dat je in heel Nijmegen en zelfs rondom de universiteit - afhankelijk van het seizoen - kastanjes, beukennootjes, bramen en af en toe appels kunt vinden, gratis en voor niks. Enige kennis over planten – online verkrijgbaar – blijkt wel vereist, zo kun je van paddestoelen beter afblijven. ‘Je moet alleen de tamme kastanjes rapen, de wilde zijn heel giftig’, leert Terpstra me. De kunst van het bewaren ‘Studenten kunnen nog het meest besparen op wat ze weggooien’, vertelt Terpstra terwijl hij bij hem thuis een vulling van kastanjes, champignons en monchou in een bakblik met bladerdeeg giet. ‘Als je twintig procent weggooit, betaal je dit eigenlijk extra.’ Zelf bewaart hij alles, zelfs groenten en fruit door het in te maken of te fermenteren. ‘Dit doet tegenwoordig bijna niemand meer, zo zonde’, aldus de natuurkundestudent. Fermenteren blijkt niets meer dan je oude wortelen in een pot met water en zout stoppen, wat het na een tijd een zurig ‘augurkgehalte’ geeft. Het smaakt helemaal niet verkeerd. Ook de kastanjes zijn boven verwachting goed. Ik krijg een paddestoelen-kastanjetaart, zelfgebakken brood met auberginedip en een toetje van kastanjemousse voorgeschoteld voor slechts 1,50 euro per persoon. Het is verbazingwekkend hoe simpel natuur-voedsel eigenlijk te bereiden is. Een halve ochtend rapen levert bovendien genoeg kastanjes op om de hele winter mee door te komen. Eenmaal thuis zet ik smakelijke thee van zelfgeplukt bramenblad, dat scheelt toch weer een paar cent. Uit eten en alcohol Hoewel bedrieglijk eenvoudig en goedkoop, kost het verzamelen van je voedsel wel een hoop tijd. Niet iedereen wil op zijn knieën in het bos zitten op zoek naar noten. De combinatie van goedkoop, makkelijk en bovendien ook leuk moet toch ook ergens te vinden zijn? Elke tweede en vierde donderdag van de maand luncht homojongerenorganisatie Dito in de studentenkerk. De meegebrachte excuushomo blijkt niet eens nodig, iedereen is welkom. Voorwaarde is wel dat je samen luncht en een gezellig praatje aanknoopt, maar dat is helemaal niet erg. De studentenkerk is sowieso een goed alternatief voor de peperdure reftermaaltijd, voor 2,50 euro en een beetje afwassen werk je in groepsverband een gezonde avondmaaltijd naar binnen. Voor wie liever alleen eet biedt de HEMA in de stad voor dezelfde prijs een lekkere prak. Naast een snelle maaltijd is een studentenweek niet compleet zonder een avond waarin flink wordt gezopen. Een krat pils zit er echter niet in voor het resterende geld. Terpstra blijkt de redder in nood. ‘Zelf alcohol maken is ongelooflijk makkelijk’, vertelt hij tot grote vreugde over de telefoon. Met slechts Aldi-appelsap van 80 cent en wat gist blijk je anderhalve liter cider te kunnen produceren. Bij Terpstra thuis is het spul prima weg te drinken. Wanneer ik trots het zelfgebrouwen goedje meeneem naar vrienden, steekt het toch wat schraal af tegenover de luxe blikken Hertog-Jan die op tafel worden gezet. De cider is overigens niet zo goed gelukt als die van Terpstra en daarnaast is dronken worden een onmogelijke opgave – een glas bevat slechts een paar procent alcohol. Robin Hood Het wordt halverwege de week pijnlijk duidelijk dat ik het weekend met mijn overige centen niet ga halen. Ik bezoek het soepcafé in De Klinker. De rij voor het café is enorm en niet voor niets. Linkse rakkers, krakers en een enkele zwerver, maar ook studenten verzamelen zich hier elke woensdag om zich te goed te doen aan veganistische soep, brood en salade voor een vrijwillige bijdrage. Ik ben slechts vijftig cent armer wanneer ik met een kop aanschuif bij een van de tafels. Naast de soep en goedkope drankjes wordt er een spelletjesavond georganiseerd, iedereen neemt lekker goedkoop zijn eigen spellen mee. Tijdens het eten vertelt een ex-filosofiestudent die zijn naam liever niet prijsgeeft, over zijn manier om aan gratis levensmiddelen te komen: dumpster diving of skippen ofwel het leeggraaien van containers met weggegooid voedsel en non -foodproducten bij supermarkten. Producten zoals speciaalbier of brood zijn ook na hun houdbaarheidsdatum nog prima te eten, maar moeten toch uit de schappen worden gehaald. ‘Laatst heb ik nog voor een halfjaar aan brood geskipt’, vertelt hij. De anonieme skipper leefde een jaar lang op straat en in de krakerswereld. ‘Zo leer je snel creatief te denken als het op geld aankomt.’ Het lijkt alsof ik de oplossing voor mijn prangende geldprobleem heb gevonden, maar erg legaal is het niet. ‘Hoewel het stelen is, vind ik het moreel wel juist’, meent de dumpster diver. ‘Eigenlijk ben ik een soort Robin Hood.’ Hij wil over de details niet veel kwijt en ik mag niet mee op strooptocht. Toch geeft ‘Meneer Hood’ me wat tips mee: ‘Denk buiten je geld om en gooi wat kapot is niet meteen weg. Heb je een nieuwe ketting nodig voor op je fiets? Kijk eens achter het pand van de fietsenmaker, misschien ligt er nog wel wat.’ Falen bij de finish Ondanks de goede voornemens gaat het op vrijdag mis. Het constant opletten op uitgaven en tellen van euro’s begint behoorlijk op de zenuwen te werken. Na een paar getrakteerde biertjes op een lege maag reken ik voordat ik het weet in de supermarkt wijn en kaas af. Niet zo heel gek, vindt Bill Burke, assistent professor Ontwikkelingspsychologie aan de Radboud Universiteit. ‘De motivatie voor de bezuinigingen ontbreekt in je “experiment” totaal, net zoals het bij veel studenten ontbreekt. Zelfs al...