ANS

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Totally Enormous Extinct Dinosaurs - Trouble (2012) De naam van het project is meteen raak en ook het debuutalbum van Totally Enormous Extinct Dinosaurs mag er zijn. Orlando Higgingbottom, zoon van een koordirigent op Oxford, combineert op Trouble zijn zalvende stem met elektronische beats. Resultaat: 14 lekkere dance-hitjes die je nazomer van een prehistorisch tintje voorzien. Vooral de nummers Garden en Household Goods knallen heerlijk uit de boxen. En geef toe: met een artiest die zich voor liveoptredens tooit in dinosauruskostuum of indianenpak heb je altijd een goed verhaal bij je muziek. Mickey Steijaert

Klik hier voor het archief.

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

The Bad Plus - Prog (2007) Een beetje bizar klinkt het in eerste instantie wel, maar vet is het zeker. Het Amerikaanse jazztrio The Bad Plus trekt zich niets aan van allerhande nummers en maakt jazzcreacties van de meest uiteenlopende nummers. Op het album Prog staan er een paar, die uiteenlopen van Life on Mars van David Bowie tot het zwoele How Deep Is Your Love van de Bee Gees. The Bad Plus vormt ze om tot briljante werken, die veelal kenmerkend zijn met harde drumsolo's of zachte pianosessies, en is een genot om naar te luisteren. Wil je ze live zien? Dat kan, want ze staan binnenkort in het Bimhuis in Amsterdam. Erik van Rein

Klik hier voor het archief.

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Pink Floyd - Dark Side Of The Moon (1973) Met een geweldige kracht wordt het menselijk lichaam tijdens de lancering in elkaar gedrukt maar wanneer je eindelijk de dampkring verlaat ben je vrij. Dan ramt een gigantische komeet de shuttle die uiteen knalt in duizend stukjes en met slechts een astronautenpak aan word je verder de ruimte in geslingerd. Je bent verloren, maar ervaart tegelijkertijd een soort euforie en raakt vervuld van de immense schoonheid om je heen. Een zwart gat doemt op. Je zult uiteen scheuren, maar wees gerust: het voelt heerlijk. Dit is wat ik ervaar bij het luisteren van Dark Side Of The Moon, het conceptalbum waarmee progressieve rockband Pink Floyd doorbrak bij het grote publiek. In de muziek zijn de thema’s oorlog, vergankelijkheid en krankzinnigheid duidelijk te herkennen, het op twee na best verkochte studioalbum aller tijden beschrijft dan ook de schaduwzijde van het leven. Esther Jongejan

Klik hier voor het archief.

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Gare du Nord - Love For Lunch (2009) Wanneer zon en frisse drankjes samenspannen om mij te verleiden tot nietsdoen, biedt jazz een steuntje in de rug om door te werken. Het tweede deel van de liefdestrilogie van het loungeduo Barend Franssen en Ferdi Lancee, bereikte Platinumstatus. Love For Lunch is meer bluesy dan de vorige albums van Gare du Nord. Met name de oude, zelfs wat James Bond-achtige, bluessound van dit album verraadt de voorliefde van de artiesten. Het juweeltje blijft voor mij het broeierige Poor Blues. Dit nummer sleept je de zomerhitte in en dwingt tot ultieme ontspanning. De liefde in Love For Lunch komt echter tot uiting in Almost There en Beautiful Day door de zwoele zang van Dorona Alberti in combinatie met schitterende saxofoonuithalen. De atmosferische loungy jazz- en blues van Gare du Nord zullen van mijn zomer een zinderende maken. Inge Widdershoven

Klik hier voor het archief.

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

The xx - xx (2009) Verbazing heerste onder de redacteuren toen we er erachter kwamen dat deze plaat nog ontbrak in dit muzikale rijtje. Het debuutalbum van The xx klinkt namelijk als alles behalve een debuut. Het vloeiende samenspel tussen de muzikanten doet vermoeden dat The xx al een lange muziekcarrière achter de rug heeft. De stemmen van Romy Madley Croft en Oliver Sim dagen elkaar uit, fluisteren elkaar met hese stem intieme woorden toe. Mijn persoonlijke favoriet is Crystalised, waar donkere gitaartonen bijdragen aan een mysterieuze sfeer. De zweverige liedjes vormen de perfecte setting om bij weg te dromen. Slaapverwekkend zou ik het echter zeker niet noemen. Deze zomer reis ik dan ook vol verwachting naar Sziget, om in de Hongaarse hitte te genieten van dit Londense viertal. Silke Spierings

Klik hier voor het archief.

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Santigold - Master of My Make-Believe (2012) Toen ik haar voor het eerst zag verzorgde ze het voorprogramma tijdens de tour van Kanye West in 2008. Hier presenteerde Santigold, toen nog Santogold geheten, haar debuutalbum. Misschien op het eerste gezicht een ondankbare taak, maar uiteindelijk was zij degene, en niet de rapper, die de show stal. Afgelopen mei, vier jaar na de release van haar eerste album, kwam dan eindelijk het langverwachte Master of My Make-Believe uit. Opnieuw een krachtig album. De absolute hit op de plaat is Disparate Youth, waar een melange van muziekstijlen als hiphop, pop, new wave, dub, rock, post-punk perfect zijn gecombineerd. Nu Kanye West deze week opnieuw naar Nederland komt om samen met Jay-Z een optreden te geven, houd ik mijn geld op zak. Ik kies deze zomer voor een optreden van Santigold. Rik van Hulst

Klik hier voor het archief.

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Babylon Circus - La Belle Étoile (2009) Blij verrast waren we, mijn vrienden, ik en waarschijnlijk nog vele andere Pinkpop-bezoekers. Nog suf van de nacht en eigenlijk in voor een vroeg middagdutje kwamen we het festivalterrein opgelopen, toen daar plots de vrolijke klanken en opzwepende ritmes van Babylon Circus onze oren vulden. Deze heerlijke Franse muziek had het gewenste effect: we dansten en werden onderdeel van een groots feest. Sindsdien zijn hun gypsy chansons niet meer uit mijn speellijst te weren. Op het meest recente album van de tienkoppige band wisselt de reggae, zigeunerfolk en rap elkaar af tot een vrolijk en zeer dansbaar geheel. Het openingsnummer Des Fois heeft een melancholisch geluid waar trompetten en accordeon een plezierige bijdrage leveren, gevolgd door vrolijke nummers als Une Minute en Perdu. Geen paar voeten zal stil kunnen blijven staan en het ‘Dadadadadadadai’ uit La Cigarette zal nog lang in je hoofd blijven hangen. Kiki Kolman

Klik hier voor het archief.