ANS

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Lefties Soul Connection - One Punch Pete (2011) Tot in den treure worden in de decembermaand de ijselijke kerstnummers op de radio herhaald. Het is daarom essentieel een goede plaat achter de hand te hebben die je hier doorheen sleept. De funk- en grooveband Lefties Soul Connection biedt een uitweg. Op het derde album koos de doorgaans instrumentele band ervoor de samenwerking aan te gaan met vocalisten als Corrina Greyson en Michelle David. Mede hierdoor klinkt de band van eigen bodem dynamischer dan ooit. Waarschijnlijk lukt het je dan ook niet om stil te staan op Shake It Up, Burn It Loose of Have Love Will Travel. Zeker de soepele gitaarlick en rauwe stem van Flo Mega op dit laatstgenoemde nummer biedt een dansbaar ontkomen aan de zwoele tirannie van kerstmuziek. Rik van Hulst

Klik hier voor het archief.

 

Led Zeppelin - Celebration Day (2012 Verstokt ouwe lullenmuziek-fan als ik ben maken de eerste vier Led Zeppelin-platen een onmisbaar deel uit van de ereselectie op mijn iPod. Mijn aandacht was dan ook gewekt toen de band in september op Facebook begon af te tellen naar wat de release van de live-DVD van Celebration Day bleek. Bij dit epische reünieoptreden in Londen knalden nog eenmaal ijzersterke hits als Whole Lotta Love en Communication Breakdown van het podium van de O2-arena. Toegegeven, de schrilste uithalen zijn voor Robert Plant tegenwoordig te hoog gegrepen en in het drumwerk is niet bepaald de geest van overleden drummer John Bonham te herkennen. Toch is deze plaat voor alle Zeppelin-fans en eigenlijk voor iedere muziekliefhebber verplichte luisterkost. Mickey Steijaert

 

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Jules Deelder & Bas van Lier - De Deeldeliers (2012) Stop vijf van Neerlands beste jazz-artiesten in een studio, posteer Jules Deelder achter een microfoon, zet het op film en je hebt goud in handen. De LP De Deeldeliers is een muzikale samenvatting van een nachtsessie door Bas van Lier, Benjamin Herman, Hans Dulfer, Erik Kooger en Boris van der Lek. De film is eigenlijk het hoogtepunt van die bijzondere nacht, de plaat is slechts een samenvatting van het geheel. Dat maakt hem echter niet minder opvallend, want hij is toegankelijk. Nummers zijn niet langer dan zes minuten en variëren van bebop tot blues. Een voorbeeld van dat laatste genre is Blues On Tuesday, met minimale muziek en het dichten van Deelder dat eigenlijk niet verder komt dan 'geen klote, geen donder, geen reet'. Erik van Rein

Klik hier voor het archief.

 

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

The Stone Roses - The Stone Roses (1989) Het nieuws dat de Stone Roses weer bijelkaar kwamen, kreeg vorig jaar veel aandacht in de Engelse pers. Hoewel de band slechts twee albums op hun naam hebben staan, wordt ze gezien als een van de meest invloedrijkste groepen uit de Britse popgeschiedenis. Hun reputatie danken ze voornamelijk aan hun debuutplaat, waarop ze een geheel nieuwe sound lieten horen. Wat dit album voor mij zo bijzonder maakt, is dat het ongekende talent van de bandleden er zo goed op  te horen is. Het is dan ook niet gek dat Pete Towsend (frontman van The Who) drummer Alan Wren, bombardeerde tot meest getalenteerde drummer sinds Keith Moon. Hoewel de plaat veel prachtige nummers kent, blijft I am the ressurection een hoogtepunt en van de mooiste nummers ooit. Bijna twintig jaar na hun laatste album schijnen de heren weer de studio in te duiken: ik ben erg benieuwd naar het resultaat. Pieter van der Lugt

Klik hier voor het archief.

 

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

C2C - Tetra (2012) De vierkoppige DJ-formatie van C2C is vooral bekend door haar legendarische optredens waar ze met ieder een eigen draaitafel de meest complexe, maar vette muziek draaien. Het duidelijk aanwezige electrobeats zijn de rode draad die door het funky hiphopachtige album lopen. Ieder nummer is op zichzelf staand al aansprekend, maar de scratches maken Tetra nog net iets vetter. Op dit kersverse album staat het al wat bekendere nummer Down the road, waarin electro gemixt wordt met bluesachtige zang. Een geniale combinatie. Het is echter het nummer Because of you dat ik op repeat heb staan. De boeiende melodie van het refrein is een fijne afwisseling op de ruwe rap en hippe beat. Inge Widdershoven

Klik hier voor het archief.

 

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Kakkmaddafakka - Hest (2011) In het Obama-kamp is het feest. Kun je na de Election Night geen Amerikaanse geblèr meer aanhoren, maar wil je de re-election toch vieren? Kies dan voor de vrolijke deuntjes van Kakkmaddafakka uit Scandinavië, dat zowel geografisch als politiek gezien ver van the States is verwijderd. Met maar liefst twaalf man op het podium weet deze Noorse band als geen ander de zaal op zijn kop te zetten. De vraag wat ze verder nog kunnen rijst echter al snel. Vanwege het ontbreken van diepgang in hun repertoire werd Kakkmaddafakka eerder genoemd‘een uit de hand gelopen grap’. Je verstand op nul zetten is voor mij echter nooit een straf geweest. Dit kan het beste op Restless, waar in overeenstemming met de titel niemand op stil kan blijven zitten. Silke Spierings

Klik hier voor het archief.

 

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Blaudzun - Heavy Flowers (2012)  De Heyendaalshuttle plenst op zijn weg naar de campus onschuldige fietsers nat, de UB is weer overbevolkt en menig student haalt zijn boeken toch maar eens uit het plastic. Jawel, de eerste tentamenperiode van het collegejaar is van start gegaan. Op zoek naar fijne muziek om mijn artikelen op door te spitten kwam ik dit album van Blaudzun uit januari 2012 tegen. Zijn heerlijke stem en rustige folkmuziek vullen nu de stiltes wanneer ik dromerig uit het raam staar, met mijn voet meetikkend op de gitaartonen van Who took the wheel. Totdat ik opeens wakker word geschud door het meer uptempo Sunday punch. In zijn geheel is dit album weer een sterke creatie van de pure en getalenteerde artiest met de kenmerkende zwarte baard. Kiki Kolman

Klik hier voor het archief.