ANS

Het is druk in de bibliotheek. Het bordje met ‘tussen 12.00 en 13.00 selfservice’ staat nog op de balie en de klok geeft 12.59 aan. Ik sta voor de balie te wachten. Aan de andere kant zit een vrouw de krant te lezen. Toen ik twee minuten geleden mijn vraag stelde wees ze alleen op het bordje en op de klok. Dus nu wacht ik geduldig tot het 13.00u is. Inmiddels heb ik alle foldertjes binnen handbereik doorgebladerd. Eentje ligt open op het blad, mijn foto prijkt prominent op de middenpagina. Ik geneer me een beetje. Als de secondewijzer eindelijk de twaalf passeert legt de vrouw haar krantje weg. ‘Zegt u het maar’ zegt ze terwijl ze van bril wisselt. ‘Ik wilde graag mijn abonnement verlengen’ zeg ik terwijl ik mijn bibliotheekpasje overhandig. Zonder iets te zeggen begint de bibliothecaresse te tikken en ernstig te fronsen. ‘Daar ben je dan mooi een maand te laat mee’ zegt ze streng. ‘Ik had het een beetje druk’ antwoord ik verontschuldigend. Direct daarna vraag ik me af waarom ik me verontschuldig. Ik kom mijn abonnement toch weer verlengen? Dat is alleen maar positief. ‘Ja ja, druk. We hebben allemaal wel een excuus.’ Ik durf niets meer te zeggen. Inmiddels staat er achter me een rij vol met middelbare vrouwen die vast hun abonnement wel op tijd hebben verlengd. ‘Wat is je naam?’ Ik noem mijn naam en adresgegevens. Met een schuin oog kijk ik naar de folder, mijn naam staat in koeienletters onder de foto. ‘Okee, heb je verder iets met de bibliotheek te maken gehad?’ Ik vertel dat ik de bibliotheek geholpen heb met hun flyer. Ze wil knikken maar besluit me niet te geloven en door te gaan met tikken. ‘Ja ja, en waar kan ik het geld van afschrijven?’ Ik geef mijn rekeningnummer. ‘Nou dat is dan geregeld, de volgende keer hoef je niet meer terug te komen. Dit soort praktijken houden we hier niet zo van.’ Ik word afgescheept als zijnde bibliotheek delinquent en draai me om richting de deur. De vrouw achter me zet een stap richting de balie. ‘Hé wat grappig! Jij bent dat meisje van de flyer, had jij die columnwedstrijd niet gewonnen?’ Mijn hart springt op en stralend draai ik me om. ‘Ja dat klopt’ zeg ik, mijn trots niet verhullend. Ik kijk de bibliothecaresse tevreden aan, ze kijkt niet terug en tikt nukkig door. Mijn ego loopt naast me op een roze wolkje de bibliotheek uit.

Meer Mensenkinderen lezen? Kijk hier.