De vrijdag van het studentenbestuur
Het was half één. De zon stond hoog aan de hemel en al anderhalf uur zaten ze naar hun beeldscherm te turen in de hoop dat er iets zou gebeuren. Een zware opgave op vrijdagochtend. Helemaal na zo'n wilde donderdagavond. Je weet wel, zo'n donderdagavond waar ze elders een column over zouden schrijven.
De dagen werden al langer. Hun bestuursjaar was al voor meer dan de helft gepasseerd en de reden waarom ze vorig jaar hadden gesolliciteerd voor hun functies was niets meer dan een vage schim ergens diep weggestopt in hun hersenpan. Godzijdank was het mooi weer en hadden ze een half uur geleden iemand op weg gestuurd naar de Aldi om goedkoop bier te halen. Het was vrijdag en Ingrid, voorzitter, snakte naar de terugkomst van de 'vrijdagcommissie', die jaarlijks werd gevormd door twee eerstejaars studenten. Er moesten immers twee slachtoffers gevonden worden die wekelijks de helse tocht naar de supermarkt wilden afleggen. Met een zogenaamd zekere bestuursfunctie voor volgend jaar in het vooruitzicht had Ingrid het bleue duo snel overgehaald.
Enkele minuten later strompelde het tweetal zichtbaar vermoeid het rommelige en duistere kantoor binnen. Er klonken vreugdekreten vanuit de hoek. De Commissaris PR riep luidkeels door de ruimte: 'Genoeg gewerkt voor vandaag! Waar is die rosé?' De penningmeester schreeuwde daarop: 'Rosé? Bier zul je bedoelen!' Bijna tegelijkertijd tilden twee actieve leden van de activiteitencommissie de decennia-oude bank naar buiten, om riant en met een biertje in de hand voor het kantoor plaats te nemen.
Het volgende halfuur besteedde de penningmeester aan het vinden van tegenstand voor een potje blikjesvoetbal. Ingrid zuchtte. Zij moest weinig hebben van dit soort kinderachtige spelen. 'Geniet maar gewoon van de zon! En val mij niet lastig.'
De telefoon ging. Iedereen schrok. Wie belt er nu op vrijdagmiddag? Iedereen weet toch dat op vrijdagmiddag niets gebeurt? Ingrid besloot de vrijdagcommissie op het jengelende apparaat af te sturen. Het was de Universitaire Studentenraad om te vragen hoe de Openkamerdag eerder die week was verlopen. Ingrid reageerde verbaasd. 'Openkamerdag? Zeg maar dat we vandaag openkamerdag houden.'