ANS

Wie: Maeyke (25), masterstudent Letterkunde Voorwerp: Sonic Screwdriver

Tekst: Astrid van Solingen en Saskia Verheijden Foto: Ilja van Hoek

Dit artikel verscheen eerder in de november-ANS

Flitsend apparaatje, wat is het? ‘Dit is de sonic screwdriver, een van de interessantste voorwerpen die ik te koop heb in mijn sci-fi-webshop. De Doctor uit de serie Doctor Who, een tijd- en ruimtereiziger, gebruikt deze multifunctionele schroevendraaier om zich uit benarde situaties te redden. Het is een collector’s item dat ook functioneert als afstandsbediening, die bij het zappen geluid en licht produceert. Zo voel je je een echte Timelord.’

Hoe ben je op het idee gekomen een sciencefiction winkel te beginnen? ‘Ik volgde een vak over middeleeuwse boeken. Dit bracht me op het idee om een cursus boekbinden te volgen. Ik ben daarna zelfgemaakte notitieboekjes gaan verkopen met sciencefictionthema’s. Op de Elf Fantasy Fair kwam ik erachter dat alleen deze niet genoeg aandacht trokken. Sindsdien verkoop ik ook posters, mokken en andere collector’s items. Inmiddels hebben de artikelen die ik heb ingekocht de overhand genomen.’

Hoe zorg je verder dat jouw winkel in het oog springt? ‘Mijn meest unieke items zijn patches, stoffen emblemen, voor cosplay-kleding. Bij cosplay ga je verkleed als je favoriete karakter uit een film of serie. Die patches maken je kleding zo compleet mogelijk. Deze zijn in Nederland verder moeilijk te krijgen.’

Trek je zelf wel eens een cosplay-kostuum uit de kast? ‘Ja, mijn beste kostuums zijn van karakters uit de Avatar-serie. Dit komt doordat ik met mijn kraam naast Dark Dragon Books, een stripboekenwebwinkel, stond. Zij vroegen mij om als Aang van Avatar op het podium te cosplayen, zodat de tekenaars mij konden natekenen voor de stripboekenserie. ‘Een tijd geleden leerde ik van een vriend vuurspuwen. Het leek me leuk om deze nieuwe vaardigheid als firebender, uit een vervolg op Avatar, in cosplay toe te kunnen passen. Ik maakte daarom een kostuum van P’Ii, een van de personages uit die serie. Het lijkt nu alsof ik een enorme Avatar-fangirl ben, stiekem klopt dat ook wel.’

Welk fantasy-moment blijft je bij? ‘Ik stond laatst op een gamebeurs waar de troon van Game of Thrones stond. Ik heb er zelfs op gezeten voor een foto. Op een evenement in Londen kwam ik George R. Martin, de schrijver van de serie tegen. Ik heb hem toen mijn ukelele laten signeren. Dat vond ik echt heel gaaf.’

Klik hier voor de overige artikelen uit de november-ANS.

Wie: Bram (23), vijfdejaars Griekse en Latijnse Taal en Cultuur Voorwerp: Stadsfiets

Tekst: Dennis van der Pligt en Annemarie Verschragen
Foto: Anders Hoendervanger

Dit artikel verscheen eerder in de intro-ANS

Je hebt bijna elk dorp in Nederland afgefietst voor een goed doel. Hoe kom je op dit idee?
‘Aanvankelijk bezocht ik alle dorpen in Brabant met de fiets vanwege een weddenschap. Als dat me binnen een jaar zou lukken, zou ik onder andere een bitch slap mogen uitdelen aan een vriend van me voor het oog van de hele school. Omdat ik de weddenschappen altijd won, was dit op een gegeven moment niet meer interessant, Bij de vijfde provincie, Groningen in 2011, bedacht ik iets beters: ik kon een klein bedrag vragen, dat ik kon doneren aan de provinciale milieufederatie. Inmiddels heb ik acht provincies gehad. In Utrecht heeft mijn project Bram Fietst zelfs duizend euro opgehaald.’

Waarom heb je voor het milieu gekozen als goed doel?
‘Ik ben milieubewust opgevoed. De duurzame fiets is daarom een ideaal vervoersmiddel. Ik hoop mensen aan te sporen wat vaker de fiets te pakken. Twee keer heb ik een tocht van meer dan driehonderd kilometer gemaakt. Dat heeft trekjes van sadisme, want ik moest er een week van herstellen. Doorgaans zijn mijn tochten ongeveer honderd kilometer lang.’

Hoe houd je het fietsen leuk als je de hele dag bezig bent?
‘Fietsen is voor mij een doel op zich. Onderweg filosofeer ik en luister naar muziek. Vroeger vond ik het eerlijk gezegd vreselijk, tegenwoordig is het een verslaving. Ik ging enkel met mijn ouders mee als we naar een café zouden gaan. Om aan de stress van de proefwerkweek te ontsnappen, stapte ik op de fiets en nu ben ik een mooi-weer-fietser: ik fiets voor mijn plezier en vaak niet efficiënt. In Gelderland had ik 26 tochten nodig voor 352 dorpen en steden. Alleen langs provinciale wegen rijden is saai, dus fiets ik om, zo kan ik iets van de natuur zien. Inmiddels heb ik voor de provincies al 15.159 kilometer gemaakt.

Beleef je onderweg bijzondere dingen?
‘Dat valt mee. Ik fiets, fotografeer plaatsnaamborden en ga weer door. Als ik met anderen fiets, pakken we nog wel eens een terrasje. Ik vind het grappig om door kleine, nietszeggende dorpen te fietsen. Soms kom je hele bijzondere namen tegen, zoals ‘Poepershoek’. In het rijke Bloemendaal vond ik dat de inwoners nogal arrogant overkwamen. Tot vijf keer toe begroette ik mensen en kreeg alleen maar een rare blik terug, alsof ze wilden zeggen: ‘Waarom praat je tegen mij?’ Decadentie ten top. Ook minder leuk zijn lekke banden. Gelukkig heb ik er daarvan slechts twee gehad. In Utrecht moest ik huizen langs om te vragen of iemand mijn band wilde plakken. Ironisch genoeg kan ik dat na al die kilometers nog niet zelf.’

Klik hier voor de overige artikelen uit de oktober-ANS.

Wie: Stefan de Vries, vierdejaars aan de RU Voorwerp: Magic Wand

Tekst: Michiel van Lokven en Annemarie Verschragen

Foto: Anders Hoendervanger

Dit artikel verscheen eerder in de intro-ANS

Wat heb je in je handen?
‘Dit is een Magic Wand, een vibrator die oorspronkelijk bedoeld is voor nekmassages. Met dit apparaat kun je iemand een heftig orgasme geven. Als je het tegen de klit zet, valt er niet tegen een orgasme te vechten: je moet je partner echt de mond snoeren met een bal. Ik heb weleens iemand gehad die zei dat ze van de Wand niet klaar zou komen, dat was natuurlijk bluf. Met drie anderen hield ik haar vast, binnen twee minuten was ze helemaal kapot en kwam ze. Voor mij hoort dit voorwerp bij het BDSM-spel (Bondage, Discipline, Sadisme en Masochisme).’

Wat is BDSM voor jou?
‘Het gaat mij om het machtsspel, aan pijn beleef ik geen plezier. In het spel bestaan echter veel variaties. Zo kan BDSM ook worden gebruikt om een rechte houding of zelfvertrouwen aan te leren. Wat ik leuk vind, is het verbieden van uitingen als “oh god”. Je ziet dan hoe iemand zich inhoudt. Soms zegt mijn partner in het spel iets verkeerd. Dan pak ik haar bij de haren, buig haar over de tafel en sla een paar keer. Het hoeft niet per se allerlei voorwerpen te behelzen. In de Refter is een blik naar mijn vriendin genoeg om haar herinneringen aan een eerder spel terug te laten komen. Dan denkt ze: “Nu moet ik mijn bek houden.”’

Hoe ben je aan BDSM verslingerd geraakt?
‘Mijn vriendin en ik zijn er ongeveer drie jaar geleden mee begonnen. Het startte met een tik op de billen en daarna werd het al snel ruiger. Dat leidde tot het aanschaffen van allerlei speeltjes. Toen mijn moeder achter mijn interesse kwam, gaf ze me een boek over knopen, een mooi gebaar. Inmiddels heb ik 30 meter touw, een mondbal, zwepen en nog veel meer.’

Is je beeld van vrouwen veranderd door je interesse?
‘Ja, ik heb nog meer respect gekregen voor vrouwen. Communicatie en vertrouwen zijn belangrijk tijdens BDSM. Mijn vriendin en ik hebben hierdoor een ongelofelijk goede relatie gekregen. Bij het grote publiek bestaan veel waanideeën, bijvoorbeeld dat je altijd in leer loopt, vrouwen niet respecteert of altijd meester wil worden genoemd. Door 50 Tinten Grijs zijn er nu steeds meer idioten die niet aan veiligheid denken of stopwoorden negeren. Dat laatste is gewoon verkrachting.’

De naam van de geïnterviewde is op verzoek gefingeerd.

Klik hier voor de overige artikelen uit de intro-ANS.