ANS

Bijna alle hoogopgeleide jongeren vinden in Nederland hun weg naar de stembus. Met een score van 95 procent staan zij tweede op de internationale ranglijst van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). Alleen Zweden weet ons met een procent meer te overtreffen. Zelfs bij onze zuiderburen, waar stemmen verplicht is, wordt minder gestemd dan in Nederland. Die enorme opkomst is niet vanzelfsprekend, blijkt uit een vergelijking met andere OESO-landen zoals Frankrijk en Groot-Brittannië. Daar brengt nog geen zeventig procent van de hoogopgeleide jongeren zijn stem uit tijdens verkiezingen. Uit het jaarlijkse rapport van de OESO, Education at a Glance (.pdf), zijn meer resultaten af te lezen. Zo worden elk jaar het onderwijs en opleidingsniveau in de 34 aangesloten landen vergeleken en worden private bijdragen, zoals collegegelden, naast elkaar gelegd. De resultaten zijn slechts tot 2009, maar daaruit bleek wel dat in Nederland studenten en hun ouders tussen 2000 en 2009 zo’n zestig procent meer zijn gaan betalen voor hoger onderwijs, terwijl de overheidsbijdrage met ruim een kwart steeg.

 

Caspar Safarlou wordt de eerste lijsttrekker van de nieuwe Nijmeegse studentenpartij De Vrije Student. Zaterdag maakte Safarlou zich bekend in een opinieartikel in het NRC Handelsblad.

De Vrije Studentwil dat het universiteitsgeld zo goed mogelijk aan onderwijs wordt besteed: studenten moeten de hoogste kwaliteit onderwijs krijgen en de beste kansen krijgen om zich binnen en buiten Nederland te ontplooien. Het stimuleren van duurzaamheid en een cultuurcentrumop de RU horen daar niet bij.

Tijdens de verkiezingen in mei zal de partij het opnemen tegen de gevestigde concurrenten asap en AKKUraatd voor zetels in de Universitaire Studentenraad.

 

Wat heeft de lokale politiek de Nijmeegse student te bieden? Omdat je wel iets beters te doen hebt dan onleesbare verkiezingsprogramma’s doorspitten, zette ANS in de laatste editie een aantal standpunten van zeven partijen op een rijtje. Hierbij deel één: Wonen in Nijmegen. Tekst: Gijs Hablous en Anders Hoendervanger Illustraties: Rens van Vliet Kamerquotum In de politiek gaan stemmen op om de kamerverhuur per straat, buurt of wijk te beperken. De ‘verkamering’, het ombouwen van gezinswoningen tot verhuurbare kamers, is in grote studentensteden als Groningen al een tijdje een onderwerp van verhitte discussie. In Nijmegen is het een relatief nieuw thema. Nijmeegse gezinnen ergeren zich aan tuinen vol fietsen, slingerende vuilniszakken of het lawaai van feesten tot diep in de nacht. Voorstanders van een quotum zien het beperken van hoge concentraties verkamerde panden in een straat als de ultieme oplossing voor deze problemen, tegenstanders van het plan denken betere oplossingen te hebben om overlast te voorkomen zodat een kamerbeperking niet nodig is. Zij wijzen richting lokale partij De Nijmeegse Fractie (DNF) als de bron van het quotumkwaad. 'Te negatief' Lijsttrekker Albaer Hillen vindt dat zijn fractie te negatief is neergezet in de discussie. ‘Het lijkt nu net alsof we iets tegen studenten hebben. Ik studeerde al in de jaren zeventig en doe dat nog steeds. Hoe kan ik iets tegen mezelf hebben?’ Hillen, die een kamer verhuurt aan een medestudent, ziet de discussie over een eventueel quotum breder: ‘Het gaat ook over huisjesmelkers die Polen en Bulgaren in een huis stoppen, het heeft met de leefbaarheid van de buurt te maken. We wilden slechts de discussie hierover aanzwengelen.’ Alle andere partijen zien het plan echter als een limiet op het aantal studentenkamers per straat. Veel verzet Zo’n quotum is volgens Pepijn Boekhorst, lijsttrekker van GroenLinks, een zot idee: ‘Dan kun je net zo goed een maximum stellen voor mensen die baby’s hebben. Kleine kinderen krijsen ook wel eens midden in de nacht.’ De partij zegt zelfs in het verkiezingsprogramma tegen een quotum te zijn. Het CDA is het hiermee eens. ‘Natuurlijk zijn er burenconflicten, je hoeft maar eens naar de Rijdende Rechter te kijken. Studenten zijn daar niet vaak bij betrokken’, stelt Mark Buck, voorman van de Christendemocraten. De SP vindt dat je studenten nooit moet weren uit studentenbuurten, ‘doodgaan in Lindenholt kan altijd nog’, aldus lijsttrekker Hans van Hooft. Simpele oplossingen Collegepartijen PvdA, GroenLinks en D66 zien een aantal simpele oplossingen om bestaande gevallen van buurtoverlast te voorkomen en studenten te ondersteunen, zodat een quotum niet nodig is. Een voorbeeld is het opofferen van autoparkeerplaatsen voor fietsenrekken. Opvallend genoeg is hier nog niets concreets uit voortgekomen, wellicht omdat GroenLinks en de PvdA het idee presenteren alsof ze de enige zijn met dit plan. D66-lijsttrekker Rob Jetten betreurt de gang van zaken: ‘Helaas is de discussie het afgelopen anderhalf jaar niet constructief geweest.’ Starterswoningen Zoals in iedere studentenstad kent ook Nijmegen een studentenkamertekort, al is dit tekort relatief klein. ‘Het is natuurlijk wel zuur als je net buiten de boot valt, daarom zet het CDA in op de bouw van starterswoningen’, zegt Buck. Het CDA staat niet alleen in deze opvatting, alle partijen zien het kamertekort vooral als een verdelingsvraagstuk en minder als een kwantitatief tekort. ‘De dynamiek is nu vrij beperkt, studenten blijven waar mogelijk na hun studie op kamers wonen’, meent De Nijmeegse Fractie. Wil je weten wat partijen te zeggen hebben over cultuur en horeca? Kijk dan woensdag en vrijdag op ANS-Online.nl.

 

AKKUraatd en asap krijgen er voor de verkiezingen van de Universitaire Studentenraad (USR) in mei een nieuwe concurrent bij. De JOVD werkt aan een nieuwe, liberale partij: De Vrije Student. De nieuwe partij wil dat het universiteitsgeld efficiënter wordt besteed, dit moet zoveel mogelijk gaan naar de verbetering van het onderwijs. De Vrije Student streeft naar ruimte voor excellentie, het digitaal aanbieden van een deel van het curriculum en internationalisering van het onderwijs. De precieze invulling van de speerpunten moet nog worden bepaald. Klinkt dit bekend in de oren? De streefpunten van de partij lijken op het eerste gezicht wel heel erg op de standpunten van asap en AKKUraatd, beide partijen hebben digitalisering en internationalisering hoog in het vaandel staan. Of de nieuwe partij onderscheidend genoeg is of dat studenten straks tussen drie keer hetzelfde kunnen kiezen, moet nog blijken.

 

Op 19 maart mag Nederland weer naar de stembus om een nieuwe gemeenteraad te kiezen. Kleurt Nijmegen ook dit jaar weer rood, of weet Rechts haar stempel op Havana aan de Waal te drukken? Komende weken blikt ANS vooruit met zes studenten die verkiesbaar zijn. Vandaag trappen we af met Judith Rotink (25), studente Geschiedenis en Science. Ze staat op de tweede plaats van de kandidatenlijst van het CDA. 'Gemeentepolitiek gaat niet over loszittende stoeptegels.' Waarom heb je je verkiesbaar gesteld? 'Het is een nieuwe uitdaging en ik vind de gemeentepolitiek erg interessant. De gemeente staat dicht bij de mensen en daardoor zijn de problemen erg concreet. Neem bijvoorbeeld zorg en welzijn, daarin kun je echt iets voor mensen betekenen. Ook uit een soort rechtvaardigheidsgevoel wil ik de politiek in. Ik kan me namelijk erg boos maken over hoe de kamerquota geframed worden. Studenten trappen niet per definitie altijd rotzooi.' Het CDA staat bekend als een oudemannenpartij. Wat spreekt je aan bij de Christendemocraten? 'Het CDA is echt een middenpartij, een plek die mij wel bevalt in het politieke spectrum. In Nijmegen zijn veel jonge mensen actief en die hebben mij overtuigd om me ook aan te sluiten. Het CDA staat voor een aantrekkelijke stad om te leven. Nijmegen heeft veel te bieden en we willen graag het ondernemersklimaat ondersteunen. Ook zijn de normen en waarden van de partij voor mij erg belangrijk.' Wat is voor jou het belangrijkste punt uit het verkiezingsprogramma? 'Het CDA wil de maatschappelijke stages behouden, waardoor je op de middelbare school kennis maakt met vrijwilligerswerk. Wij willen heel graag dat de gemeente dit ondersteunt, anders is het echt kapitaalvernietiging. Maar ook Nijmegen aansluiten op het nachtnet en de Maaslijn zijn belangrijke onderwerpen. Zo zijn we bezig met een actieve lobby om het spoor tussen Nijmegen en Roermond geëlektrificeerd te krijgen.' In 2010 werd je verkozen als voorzitter van de studentenraad (USR). Welke ervaringen uit die tijd neem je straks mee de gemeenteraad in? 'Met de campagne haalden we toen met AKKUraatd zes zetels en dat kwam vooral door ons enthousiasme. Dat zie ik nu ook weer terug bij het CDA: we hebben een enthousiaste, jonge groep. Iedereen wil samen voor het maximale resultaat gaan. Daarnaast is het in mijn USR-jaar gelukt om goed te bedenken wat theoretische regels concreet voor mensen betekenen, dat scheelt heel veel.' Hoeveel zetels krijgen jullie? 'We hopen op zoveel mogelijk, maar we willen minimaal drie zetels. In 2010 haalden we er ook drie en een groot deel wordt toch landelijk bepaald. In de peilingen gaat het de goede kant op, landelijk staan we op een paar zetels winst.'

 

Op 19 maart mag Nederland weer naar de stembus om een nieuwe gemeenteraad te kiezen.  Kleurt Nijmegen ook dit jaar weer rood, of weet Rechts haar stempel op Havana aan de Waal te drukken? Komende weken blikt ANS vooruit met zes studenten die verkiesbaar zijn. Vandaag is Puck Sanders aan het woord, student Bestuurskunde. Hij staat op de negende plek van D66. ‘Met mijn passie wil ik echt voor een beter Nijmegen gaan.' Je staat op een negende plek van de kandidatenlijst, D66 heeft nu zes zetels. Niet bepaald verkiesbaar toch? ‘Nou, dat valt wel mee. D66 wil ook komende periode weer onderdeel uitmaken van de coalitie en we hebben daar ook al drie wethouderskandidaten voor beschikbaar. Twee van hen staan boven mij op de lijst, dus als zij in het college van B en W plaatsnemen, schuif ik door. Ik kan natuurlijk ook op voorkeursstemmen worden verkozen. We gaan voor 7 á 8 zetels, dus het moet gek lopen als ik niet in de gemeenteraad kom.' Waarom wil je zo graag een plekje in het gemeentehuis? ‘Jongeren hebben nu geen stem in de gemeenteraad, en dat voor een stad waar één op de vijf inwoners student is. Nijmegen is een echte studentenstad, dus horen er studenten thuis in de gemeenteraad. De raad is ook belangrijk voor studenten, ze neemt besluiten over veel belangrijke onderwerpen. Denk alleen al aan de prijs van de vuilniszak, hoeveel studentenkamers er mogen zijn en tot hoe laat je favoriete kroeg open is. Omdat ik duidelijke ideeën heb hoe het beter moet, heb ik besloten mij kandidaat te stellen.' Duidelijke ideeën? Zoals? ‘Nijmegen moet aantrekkelijker worden, zodat studenten ook na hun studententijd hier blijven wonen. Neem bijvoorbeeld de huisvesting: het is onmogelijk om een starterswoning te vinden. Ik heb mij al in het eerste studiejaar ingeschreven op een website voor starterswoningen. Het is toch belachelijk dat je er vijf, zes jaar vantevoren bij moet zijn? Het is duidelijk dat er veel woningen bij moeten komen, tot die tijd moeten er zo min mogelijk regels gelden voor verhuurders.’ Oké, het wonen dus. Nog andere dingen die beter moeten? ‘We willen er 5000 fietsplekken bij. Daar zijn al wel belangrijke stappen in gemaakt, maar het is nog steeds een drama om je fiets kwijt te kunnen in het centrum en rondom studentenhuisvesting. Bij het station is er geen probleem meer, omdat onze huidige wethouder hier extra stallingen heeft laten plaatsen. Het fietsgebruik blijft groeien, dan moeten de stallingen meegroeien. Ook in de stad staan veel fietsen buiten de stallingen, waardoor ze weggehaald worden door de AFAC.’ Ah, de AFAC. De fietsendieven die om de haverklap stalen rossen wegknippen die niet in de weg staan. ‘De AFAC moet dit doen, want er is simpelweg te weinig plek voor fietsen en de stad moet wel leefbaar blijven. Als we meer stallingen bouwen, dan hoeft de AFAC niet meer op te treden. Dat is wat we willen bereiken.' Dit was de vierde aflevering van 'Nijmegen Kiest'. Lees ook: Puck Sanders (D66) - Yurre Wieken (SP) - Sjoerd van Elk (VVD) - Judith Rotink (CDA)

 

Op 19 maart mag Nederland weer naar de stembus om een nieuwe gemeenteraad te kiezen. Kleurt Nijmegen ook dit jaar weer rood, of weet Rechts haar stempel op Havana aan de Waal te drukken? Komende weken blikt ANS vooruit met zes studenten die verkiesbaar zijn. Vandaag Sjoerd van Elk (24), student Fiscaal en Notarieel recht. Hij staat op de tiende plaats van de kandidatenlijst van de VVD. 'Veel studenten zijn potentiële VVD-stemmers.' Waarom sta je op de lijst? 'De politiek is interessant. Ik zat af en toe al op de publieke tribune van de gemeenteraad. Dan zag ik mijzelf ook wel op een van die stoeltjes zitten. In Nijmegen is een op de vijf inwoners student, maar het aantal studenten dat zich in de politiek laat horen valt tegen en dat kan een vertekend beeld geven. Dan wordt het ook tijd dat de gemeenteraad jonger wordt en daarom heb ik besloten mij verkiesbaar te stellen.' Wilde je in de raad? 'Ik hoopte dat het ging lukken, maar ik ben niet de enige geschikte persoon. Een boel mensen zijn al jarenlang actief voor de VVD, terwijl ik pas net in de politiek kom kijken.' Wat is jouw grootste zorg? 'Het meeste maak ik me zorgen om de financiële positie waarin Nijmegen verkeert. Op dit moment zit de gemeente Nijmegen zo diep in de schulden dat ze tientallen miljoenen kwijt is aan rente. De gemeente moet terug naar de taken die ze als gemeente heeft en niet allerlei taken oppakken die dan misgaan, zoals de grondaankopen die Nijmegen heeft gedaan.' De VVD in een linkse stad Nijmegen, kan dat wel? 'In Nijmegen zijn veel linkse partijen en die hebben samen een ruime meerderheid. Dan valt er voor de VVD wat minder in de melk te brokkelen, maar er zijn ook voordelen. In een coalitie moet je met elkaar samenwerken en is er minder ruimte voor kritiek. De VVD kan nu wat makkelijker zeggen wat er verkeerd gaat. Hierdoor is de VVD in mijn ogen het financiële geweten van de gemeente geworden. Ze wijzen de raad op de punten waar het wel eens mis kan gaan.' Gaat het aantal zetels van de VVD groeien? 'Ik denk zelf dat er wel wat groei in zit. Veel studenten zijn potentiële VVD-stemmers, maar dat stemmen ze op dit moment niet. Zij zien zich als ‘ik neig naar rechts, ik ben een beetje progressief’. Landelijk komen ze daardoor uit bij D66, dat zullen zij dan lokaal ook automatisch kiezen. Als studenten de verkiezingsprogramma’s zouden lezen, zou er een flinke club zijn die zich meer kan vinden in de standpunten van de VVD dan van D66.' Dit was de tweede aflevering van 'Nijmegen Kiest'. Lees ook:  Sjoerd van Elk (VVD) - Judith Rotink (CDA)

 

ANS-Online kijkt in het weekend over ’s lands grenzen en brengt je buitenlands studentennieuws. Deze week: Een oproep van Obama President Barack Obama is in het verkiezingsjaar 2012 begonnen met een charmeoffensief voor studenten. In zijn wekelijkse videoboodschap roept hij het Amerikaanse congres op om de toegankelijkheid van het Amerikaanse hoger onderwijs niet in het geding te laten komen. Het is niet verrassend dat Obama deze oproep doet. Afgelopen zomer werd bekend dat de studieschulden van Amerikaanse studenten de pan uitrijzen. Het bedrag dat geleend wordt aan studiebeurzen is in Amerika hoger dan het bedrag dat wordt geleend door middel van een creditcard. De totale studieschuld is inmiddels opgelopen tot meer dan een biljoen dollar. De rente op de leningen in de VS is op dit moment 6,8 procent. Dat is nogal een verschil in vergelijking met Nederland, waar DUO op dit moment een rentepercentage van nog geen anderhalve procent rekent. Obama wil nu de de speciale onderwijsbelastingen voor de middenklasse vermeerderen, het aantal leer-werkbanen vergroten en ervoor zorgen dat de rente niet verder stijgt. Hij stuit daarbij op verzet van de oppositie, want de Republikeinen zijn tegen verdere onderwijssubsidiëring door de overheid. Obama's waarschijnlijke tegenstander bij de aankomende verkiezingen, Mitt Romney, liet eerder al weten geen heil te zien in een verdere steun voor studenten door de federale overheid. Bekijk hieronder de videoboodschap van president Obama.

 

Nadat vanmorgen de kieslijst van studentenpartij asap bekend werd, maakt ook AKKUraatd haar kandidaten bekend. Aanvoerder van de lijst is Nienke Aangenendt, huidig voorzitter van studievereniging KNUS (Algemene Cultuurwetenschappen). Michelle van Kleef, bestuurslid bij SPiN (Psychologie) staat als tweede op de lijst, gevolgd door Patrick Verleg, assessor bij de Betafaculteit en huisjurist van de roodbroeken Pepijn Eymaal. De top vijf van de lijst wordt volgemaakt door Rechtenstudente Merle Bonefaas. De meest opvallende kandidaat van de lijst is wellicht de nummer tien, Caroluspreses Tom Hautvast. Terwijl bestuursleden van de grote verenigingen inmiddels verdeeld zijn, is het wachten nu op de lijst van Siam. Wie weet dat zij bij Karpe Noktem een bestuurslid weg weet te kapen. De volledige lijst is als volgt samengesteld: 1. Nienke Aangenendt – Algemene Cultuurwetenschappen 2. Michelle van Kleef – Psychologie 3. Patrick Verleg – Informatica & Informatiekunde 4. Pepijn Eymaal – Recht en Management 5. Merle Bonefaas – Rechtsgeleerdheid 6. Sjef Tielen – Geschiedenis 7. Geert van Rijt – Bedrijfskunde 8. Sander van Lanen – Geneeskunde 9. Jelle Guldenaar – Pedagogische Wetenschappen en Onderwijskunde 10. Tom Hautvast – Recht en Management 11. Valerie Richelle – Biologie 12. Rolf de Rode – Bedrijfscommunicatie 13. Toon Lamberts – Biomedische wetenschappen 14. Julia Krug – Natuurwetenschappen & Scheikunde 15. Sjir Schütt – Politicologie

 

Tot 26 mei liep het nog redelijk gelijk, maar vanaf daar daalden de opkomstpercentages voor de studentenverkiezingen aan het eind van de dag iedere keer iets meer. Dit heeft ertoe geleid dat het percentage studenten dat gestemd heeft aan het einde van de rit 33,8 procent is. Dit is behoorlijk lager dan de 35,5 procent die vorig jaar bij de verkiezingen gehaald is. Van 2010 tot 2013 steeg het aantal totale stemmers nog elk jaar. Die trend is dit jaar dus verbroken: de laatste keer dat er een opkomst van 33,8 procent was was in 2012. Partijen AKKUraatd en asap hebben de hele week gestreden om studentenzieltjes te winnen. Eerder al berichtte ANS over de verkiezingsprogramma's, de campagne, en mogelijke schandalen. De volledige uitslag wordt vanmiddag bekend gemaakt, ANS is hier uiteraard bij om te kijken wat er met je stem is gebeurd.

 

De Universitaire Studentenraad (USR) kan rekenen op een nieuwe troef om de aandacht voor de aankomende verkiezingen te verhogen. De onafhankelijke website rupeiling.nl hoopt, door middel van wekelijkse peilingen, inzicht te geven in het stemgedrag van studenten in aanloop naar de uitslag van de USR-verkiezingen op 22 mei. Pieter Wolfert, oprichter van de pagina, wil de mening van studenten op een onafhankelijke wijze en over een langere periode meer in de openbaarheid brengen: 'Er is lang genoeg een mist geweest rond de mening van studenten en de onderzoeken die er al waren, kwamen voort uit de koker van organisaties die belang hebben bij een bepaalde mening van de student. Het is dus de bedoeling om een onafhankelijke derde partij te zijn.' RU-studenten die mee willen doen aan de peiling doen dit door zich te registreren met hun @student.ru.nl-adres. Bang dat de peiling niet representatief is of onbedoeld invloed zal hebben op de verkiezingsuitslag is Wolfert niet. Hij is van plan om tegelijk met de peilresultaten zijn gebruikte methodes en rapportages te publiceren, 'zodat er volledige transparantie en controleerbaarheid is'. Of de peiling - met 31 likes op Facebook - daadwerkelijk zal aanslaan, valt te betwijfelen.

 

Je stem uitgebracht en dat met een foto de wereld in slingeren? Ronald Plasterk, minister van Binnenlandse Zaken, vindt het prima. Sterker nog: selfies worden nadrukkelijk toegestaan in het stemlokaal. Dat blijkt uit een brief (.pdf) die is gestuurd aan gemeenten en de Kiesraad. In de brief staat het opzienbarende nieuws dat 'steeds meer kiesgerechtigden en stembureauleden gebruik maken van smartphones en social media op de dag van stemming.' Reden voor de minister om de stembureaus instructies te geven over dit fenomeen. Als voornaamste regel wordt meegegeven dat kiezers foto's van zichzelf mogen maken 'als hiermee het verloop van de stemming niet wordt gehinderd.' Laat dus die selfies maar doorkomen op 19 maart tijdens de Gemeenteraadsverkiezingen. Ook Europese selfies op 22 mei zijn van harte welkom!

 

Flyers, posters en campagnepraatjes, veel studenten krijgen blijkbaar al een spontane afkeer om te stemmen, enkel bij het zien van de verkiezingspropaganda. De verkiezingsstrijd wordt dit jaar daarom verkort tot vier dagen. Dat heeft de Radboud Universiteit besloten, nadat de Universitaire Studentenraad (USR) daar een verzoek voor indiende. De reden om de verkiezingen in te korten, is omdat de medezeggenschap veel hoorde over 'verkiezingsmoeheid'. USR-voorzitter Mark Vlek de Coningh zegt dat studenten het niet altijd op prijs stellen dat de verkiezingen na het weekend nog doorgaan, dat wordt soms als vervelend ervaren. 'De opkomst was toch al behoorlijk laag, dus willen we het een jaar anders proberen en kijken wat het effect op het aantal stemmers is.' Dit jaar kunnen studenten hun stem uitbrengen van maandag 18 mei tot en met donderdag 21 mei. De vrijdag na de verkiezingen volgt de uitslag in het Cultuurcafé.

 

Het gisteravond georganiseerde verkiezingsdebat door ANS, Carolus Magnus, studievereniging ismus en StudentStem was een groot succes. Lees hier het verslag. Zes lijstrekkers en een ‘hooggeplaatste’ kandidaat, tevens de enige vrouwelijke deelnemer aan het debat, krijgen iets na 20.00 uur ieder dertig seconden de tijd om hun partij voor te stellen aan het publiek. De ene kandidaat kreeg hierbij meer applaus van het publiek dan de andere. Rob Jetten, lijsttrekker van D66, wist de meeste handjes op elkaar te krijgen van de tot de nok toe gevulde zaal in LUX. Tramlijn Na een kort introductiefilmpje over de drukte in de Heyendaalshuttle mogen Mark Buck (CDA) en Pepijn Boekhorst (GroenLinks) naar voren komen en een debat met elkaar aangaan over een tramlijn naar de campus. Volgens het CDA moeten we realistisch blijven, de tram komt er niet, want Nijmegen heeft geen geld. GroenLinks is daarentegen groot voorstander van de tramlijn. Opvallende standpunten Tijdens het debat zijn er een aantal intermezzo’s met opvallende standpunten uit de verkiezingsprogramma’s van de deelnemende partijen. Zo blijkt dat De Nijmeegse Fractie de Waalbrug graag in rood/zwart of in glow in the dark zou zien, zodat deze nog meer opvalt. Lijsttrekker Albaer Hillen geeft lachend toe dat het geen breekpunt zal worden tijdens de onderhandelingen. Het CDA vindt dat de gemeente carnavalvierend Nijmegen moet faciliteren waar kan. Uit het programma van de VVD blijkt dat de lokale brandweer en ambulance op tijd moeten zijn als je ze nodig hebt. Vrij logisch zou je zeggen. Hayke Veldman, lijsttrekker van de VVD vindt dat natuurlijk ook. 'Doen wat nodig is.' Halverwege het debat komt de VVD'er wat losser en komen de handen ook uit zijn zakken. Servicekosten De enige vrouwelijke deelnemer aan het debat, Giselle Schellekens van de Partij van de Arbeid, laat zich niet in een hoekje drukken door de mannelijke overheersing. In een reactie op een vraag uit het publiek over de kamerhuur laat ze weten dat haar partij voorstander is van een kader voor de servicekosten. ‘Voor de huurprijs van bijvoorbeeld een studentenkamer is die er wel, maar voor gas, water, licht nog niet.’ De tijd vliegt Naast de tram komen onderwerpen als de huurteams, een mogelijk quotum voor kamerbewoning en natuurlijk de te dure groene afvalzakken aan bod. Het publiek heeft geen enkele moeite om de twee uur lange zit vol te houden. Af en toe wordt er flink gelachen om grapjes van de sprekers en de soms opmerkelijke standpunten. De tijd vliegt voorbij en overal op de tribune wordt er gediscussieerd over de argumenten van de politici. Veel studenten hebben hun stemkeuze nog niet gemaakt, wel wordt duidelijk wie volgens velen de beste debater is: ‘Ik weet nog niet op wie ik ga stemmen, maar Mark Buck vind ik echt goed’. De lijsttrekker van het CDA werd aan het einde van het debat dan ook met 71 stemmen verkozen tot beste debater. Het programma werd afgesloten door Hanneke Hendrix, die tijdens het debat zeven korte columns (.pdf) schreef. Haar slotzin is een citaat van Albaer Hillen in de discussie rondom de dure groene vuilniszakken: ‘wie goed scheidt, wordt beloond’. Lees hier meer over de uitslag van het debat.

 

Iedere twee weken rakelt ANS herinneringen op door een artikel uit de archieven te plukken. Deze week in de nostalgische rubriek: wat stemmen hoogleraren eigenlijk?

 

Vanavond organiseren het ANS, studentenvakbond AKKU en LUX een hoger onderwijsdebat in Nijmegen. Hoger onderwijs staat hoger dan ooit op de politieke agenda. Opvallend is dat niet, want met maatregelen zoals de langstudeerboete, de verkorting van het recht op Openbaar Vervoer en de afschaffing van de basisbeurs is er genoeg reden voor discussie. Veel studenten demonstreerden afgelopen jaar tegen de maatregelen die werden opgelegd door staatsecretaris Halbe Zijlstra. Er werd door de Landelijke Studentenvakbond, het Interstedelijk Studenten Overleg en de Landelijke Kamer Van Verenigingen zelfs een rechtszaak tegen de staat aangespannen over de langstudeerboete. Zij kregen in de rechtszaal geen gelijk, maar wellicht wel op 12 september, wanneer Nederland naar de stembus gaat. Op de avond voor de verkiezingen wordt het hoger onderwijs nog eenmaal onder de loep genomen in LUX. Zijn de maatregelen van Zijlstra goed voor het onderwijs en student? En zo nee, hoe kan het beter? Een debat met Anne-Wil Lucas (VVD), Jasper van Dijk (SP), Hugo Scherff (ChristenUnie) en Niels van den Berge (GroenLinks), Anne-Marie Vreman (CDA), Paul van Meenen (D66) en Manon Fokke (PvdA). Het debat wordt geleid door Bregje Cobussen en begint om 20.00 uur, kaarten zijn gratis en te reserveren op de site van lux (www.lux-nijmegen.nl), telefonisch via 0900-5894636 en aan de kassa. Ben jij erbij? Laat het ons weten via het Facebook-event en nodig al je vrienden uit.

 

Door de gunstigste feiten op een zo mooi mogelijke wijze in te kaderen, proberen politici het nieuws te halen en stemmen te scoren. ‘Je moet nooit liegen, maar het is wel mogelijk niet de hele waarheid te vertellen.’ Tekst: Auke van der Veen en Annemarie Verschragen Illustratie: Jurgen Tesselaar Dit artikel verscheen eerder in de maart-ANS Hoe lijkt een miljarden euro’s duur, groot, grijs gevechtsvliegtuig opeens interessant voor Nederlandse gezinnen? Door te focussen op het belang van werk in plaats van de militaire consequenties probeert het CDA de Joint Strike Fighter (JSF) aan de man te brengen. Zeker nu de campagnes voor de Provinciale Statenverkiezingen weer losbarsten, willen politici zoveel mogelijk aandacht krijgen en hun standpunten in een positief daglicht zetten. Beeldvorming is door de toenemende hoeveelheid zwevende kiezers alleen maar belangrijker geworden. Welk beeld het nieuws haalt, is het resultaat van een spel tussen de media en de politiek. Politici proberen te overtuigen met mooie verhalen, goede oneliners en aanvallen op anderen, terwijl de media op zoek zijn naar prikkelende primeurs. Zogeheten spindoctors spelen hier zo goed mogelijk op in. Wat is spinnen eigenlijk? Hoeveel macht heeft de media in ons democratische stelsel en hoe eerlijk is het verhaal dat wij horen? Stofzuigerpolitiek Wie aan spindoctors denkt, heeft al snel het Amerikaanse beeld voor zich met gelikte mannen die strategieën uitdenken en speeches schrijven voor Obama. De term spinnen komt oorspronkelijk dan ook van het Engelse woord voor verdraaien. In Nederland zijn de meeste spindoctors echter ‘slechts’ partijgerelateerde communicatieadviseurs die zich ook met inhoud bezighouden. Toch heeft spinnen het imago dat politici de waarheid zo gunstig mogelijk neerzetten en aanpassen om stemmen te winnen. Jack de Vries, voormalig spindoctor van het CDA, nuanceert dit: ‘Met spinnen probeer je de partij die je vertegenwoordigt beter over het voetlicht te brengen in de media. Daarnaast wacht je niet tot de journalist bij jou komt, maar ga je boven op de actualiteit zitten.’ De Vries legt het verschil tussen spindoctors en voorlichters uit aan de hand van stofzuigers: ‘Het is mogelijk om je eigen stofzuiger aan te prijzen, het voorlichten, maar je kunt tegelijkertijd ook focussen op het nadeel van de stofzuiger van een ander merk. Bijvoorbeeld: voor merk A zijn overal stofzuigerzakken te koop. Merk B maakt misschien minder lawaai, maar stofzuigerzakken ga je nergens vinden.’ Een belangrijk onderdeel van het spinnen is het framen. De mens heeft inkadering nodig om de wereld te begrijpen. Het is de kunst om de voor jou gunstigste feiten, woorden en voorbeelden te gebruiken als kader om de doelgroep te overtuigen. Renée Broekmeulen, een speechschrijver die werkte met onder andere Wouter Bos en Jan Kees de Jager, vertelt: ‘Door de juiste feiten te benadrukken kun je mensen heel goed beïnvloeden. Zo haalde een Russische journalist de mislukte voorbeelden van militair ingrijpen in Vietnam en Afghanistan aan als reden waarom de Amerikanen zich nu niet met Oekraïne moeten bemoeien. Dat klinkt overtuigend, maar is door enkel het noemen van onsuccesvolle voorbeelden heel selectief.’ Succes verzekerd Spinnen kan ervoor zorgen dat het gekozen publiek op een bepaalde manier naar een onderwerp gaat kijken. In hoeverre is dit effectief? Volgens Communicatiewetenschapper Rens Vliegenthart is het effect van spinnen lastig te meten. Het speelt zich achter de schermen af en werkt heel vaak ook niet. Een goed voorbeeld van een geslaagde spin is de verkiezingscampagne van 2006. Uit een onderzoek bleek dat Bos op veel punten hoger scoorde dan Jan-Peter Balkenende, behalve op betrouwbaarheid. Het CDA begon elke dag een draaipunt van de PvdA te publiceren om dit uit te spelen en haar een onbetrouwbaar imago te geven. Vandaag de dag staan de PvdA-ers nog steeds bekend als draaikonten. In hoeverre dit succes de verdienste is van de politicus, een spindoctor of de media, is moeilijk te zeggen. Uit onderzoek blijkt dat framen wel effectief kan zijn. Door de hoeveelheid zwevende kiezers is beeldvorming steeds belangrijker geworden, maar de meesten weten al wel of ze links of rechts gaan stemmen. Welke partij het uiteindelijk wordt hangt af van hoe de partijleider in de publiciteit komt. Vliegenthart: ‘Het effect van framen gaat niet om 25 zetels, maar kan wel het verschil maken. Zo werd Diederik Samsom tijdens de laatste verkiezingen in de media neergezet als winnaar, waardoor hij door het publiek ook steeds meer zo werd gezien.’ Spinstrategieën De vorm van de spin is ook belangrijk voor het succes ervan. Broekmeulen: ‘Bij speeches gaat het eigenlijk niet om de feiten, maar om hoe je je argumenten brengt: met het juiste voorbeeld, met de juiste anekdote, of met de juiste verwijzing naar een deskundige. We zorgen dat het verhaal bij het publiek past, logisch wordt opgebouwd en met passie wordt gebracht, waardoor het overtuigend wordt. Het gebruik van retorische trucjes als metaforen, drieslagen en anaforen versterken dit effect.’ Hier zit echter wel een grens aan: ‘Ik zou voor iemand als Onno Hoes pareltjes kunnen schrijven, maar dat is voor de zwijnen, niemand vertrouwt die man meer.’ Volgens De Vries moet een succesvolle spin tevens gebaseerd zijn op facts and figures: ‘De JSF als economisch project framen is alleen overtuigend als je kan aantonen dat het daadwerkelijk banen oplevert.’ Trends vormen een ander aandachtspunt. De Vries: ‘Tijdens een crisis maken mensen zich zorgen over werkgelegenheid, daar moet je op inhaken.’ Een voorbeeld van een frame dat goed werkt is human interest, waarbij een onderwerp zo persoonlijk mogelijk moet worden gemaakt. Je kunt hierbij denken aan het personaliseren van een uitzetting door de in Angola geboren Mauro erbij te halen. Een ander effectief frame is het creëren van een conflict. Vliegenthart: ‘Journalisten zijn dol op tegenstellingen en dat weten politici dondersgoed.’ Door te stellen dat GroenLinks de strijd aan gaat met de D66, pastte fractievoorzitter Bram van Oijk dit frame succesvol toe. De uitspraak was vervolgens overal in de media terug te vinden. Framen wordt dus zowel door politici als media gebruikt. Vliegenthart waarschuwt dat tegenstellingen in ons meerpartijenstelsel wel gevaarlijk kunnen zijn: ‘Als je iemand aanvalt met wie je later nog moet samenwerken, kom je onbetrouwbaar over, om succes te hebben is het dus belangrijk je tegenstander goed te kiezen.’ Eerlijkheid duurt het langst De media hebben een grote invloed op hoe wij de politiek zien. Hoe eerlijk en democratisch is het verhaal dat de burgers krijgen? Is het beeld dat de politiek en de media geven wel volledig genoeg om als burger juist te kunnen oordelen? Politiek filosoof Marin Terpstra merkt op dat retorica al zo oud is als de politiek en dus niet per se ondemocratisch hoeft te zijn: ‘Je kunt het ook omdraaien: de burgers in een democratie bepalen wat ze van politici geloven of niet. Dat niet één keer in de vier jaar bij verkiezingen, maar dag in dag uit. Politici zijn als de dood in de fout te gaan. Dat zij adviseurs nodig hebben, of in het bijzonder spindoctors, zegt misschien wel iets over de kwaliteit van de politici van tegenwoordig en over de eisen die burgers aan ze stellen. Dat politici niet altijd eerlijk zijn, komt misschien ook wel omdat de burgers de waarheid liever niet horen.’ Vliegenthart is genuanceerder:‘Het is lastig om eerlijkheid te definiëren en dus ook lastig om de berichtgeving daarmee te vergelijken. Eerlijk is misschien om het over de inhoud te hebben, of over hoe het politieke spel in elkaar zit. De balans is lastig te bepalen. Als je naar Nederland kijkt, doen wij het zo slecht nog niet.’ Broekmeulen vult aan: ‘Wat is waarheid? Eerlijkheid is ook een truc, die veel wordt gebruikt door Wilders: “Ik vertel het echte verhaal.” Volksvertegenwoordigers leggen hun beslissingen uit en moeten daarover niet liegen. Het is wel mogelijk om niet de hele waarheid te vertellen. Burgers en journalisten hebben daarom de taak kritisch te blijven en door te vragen. Hans Kriek, schrijver van het boek De Patatbalie, wijst op het gevaar van het schaduwspel dat politici en journalisten spelen. Beide partijen zijn afhankelijk van scoren en maken daarom dealtjes: als jij mij een primeur geeft, kom je positiever in de media. Kriek vindt in deze oneerlijke verborgenheid een groot gevaar schuilen: ‘Terwijl de media heel erg machtig zijn en mensen kapot kunnen maken, kan iedereen zich journalist noemen en worden bronnen amper gecheckt.’ Eerlijk of niet, omdat de wereld te complex is om volledig te beschrijven, is framing niet te voorkomen. Wel kun je zien dat de hoeveelheid objectieve feiten steeds meer is afgenomen. Nederland is echter niet zo gericht op beeldvorming als Amerika en dat gaat door ons politieke stelsel ook niet gebeuren. Vliegenthart: ‘Het is ook belangrijk je te realiseren dat beleid op de achtergrond gewoon doorgaat. Als je de media volgt, krijg je het beeld dat Rutte in zijn eentje de hele economie kan veranderen, politici creëren dat beeld graag, maar dat is onzin.’ De Vries beaamt dit: ‘Veel belangrijke wetgeving is niet sexy en haalt daarom de media niet. Wat je in het journaal ziet, is het topje van de ijsberg.’ Klik hier voor de overige artikelen uit de maart-ANS.

 

Deze maand word je doodgegooid met flyers en pamfletten. De studentenverkiezingen staan namelijk weer voor de deur. In hoeverre verschillen de partijen van elkaar en heeft een meerpartijenstelsel in de USR überhaupt zin?

Tekst: Tom Plaum en Tijs Sikma
Illustratie: Rens van Vliet

Dit artikel verscheen eerder in de mei-ANS

Van 18 tot en met 21 mei is het weer tijd voor de studentenverkiezingen. Met een opkomst van 33,8 procent in 2014 lijkt het de studenten nauwelijks te boeien wie hen vertegenwoordigt in de Universitaire Studentenraad (USR) en met het universiteitsbestuur om tafel mag. Sinds de Maagdenhuisbezetting is democratisering van de universiteiten wel een veelbesproken onderwerp. Bovendien meldde De Vrije Student zich onlangs aan het medezeggenschapsfront met de reden dat bestaande partijen asap en AKKUraatd de belangen van de studenten niet goed vertegenwoordigen. Reden genoeg om het nut van de stembusgang eens kritisch onder de loep te nemen.

Spoedcursus medezeggenschap
De USR bestaat uit acht leden die gekozen worden tijdens de universitaire verkiezingen en zes leden die worden benoemd vanuit koepelorganisaties zoals de NSSR, de koepel van de studentensportverenigingen. Naast adviesrecht heeft de USR instemmingsrecht bij specifieke onderwerpen die zijn bepaald door het College van Bestuur (CvB). Op deze onderwerpen stemt de USR samen met de Ondernemingsraad in de Universitaire Gezamenlijke Vergadering (GV). Pas nadat de leden van de USR intern overeenstemming hebben bereikt, stemmen ze allemaal hetzelfde in de GV. Deze interne vergadering is echter niet openbaar, waardoor je als kiezer in de praktijk niet kunt zien of asap en AKKUraatd daadwerkelijk verschillende punten innemen.

Hetzelfde liedje
Qua inhoud geven zowel Roel Gremmen, fractievoorzitter van asap, als Bas Romeijn, fractielid van AKKUraatd, toe dat er weinig verschil is tussen de partijen. AKKUraatd pleit voor een student-assesor in het CvB en asap is voor een gekozen rector. Daar houdt het wel bij op. Wieteke Kremer, vertegenwoordiger van de internationale koepelorganisatie in de USR, vat het bondig samen: ‘Ik moet nu toch de grap maken: het enige verschil tussen de partijen is dat asap geen kantoor heeft.’ Romeijn verklaart: ‘Studenten zijn een vrij homogene populatie, dus heel veel dingen die ze willen, zullen altijd hetzelfde zijn. Het verschil zit in de uitvoering.’ Volgens Gremmen is AKKUraatd vanwege de vakbondsachtergrond meer activistisch en is zijn partij pragmatischer. asap is in 2011 opgericht als reactie op AKKUraatd, omdat deze te slecht zou communiceren met de kiezer. Volgens Gremmen is dat nog steeds zo: ‘Het verkiezingsprogramma van AKKUraatd is een ingewikkeld boekwerk vergeleken met onze tienpuntenlijst.’ Een ander voorbeeld van deze nadruk op transparantie bij asap is volgens Gremmen asap’s initiatief van het live tweeten bij de Gezamenlijke Vergadering. Romeijn benadrukt juist dat asap qua punten de laatste jaren heel erg naar AKKUraatd is toegetrokken. ‘Wij zetten ons al dertien jaar in voor duurzaamheid en toegankelijkheid van het onderwijs. asap begint dat wel meer te doen, maar nog niet in dezelfde mate als wij.’ Volgens Romeijn kan AKKUraatd dankzij de samenwerking met studentenvakbond AKKU makkelijker dan asap aan de benodigde kennis komen. Ook het kortere bestaan van asap werkt volgens hem nadelig. Gremmen ontkent dit: ‘Wij kunnen net zo goed de voorzitter van de vorige USR-en en de ambtelijk secretarissen van de studentenraad bereiken. We hebben echt geen kennisachterstand.’

Blaffende honden…
Dit jaar doet er een nieuwe partij mee aan de studentenverkiezingen: De Vrije Student, een partij opgericht vanuit de JOVD, de jongerenpartij van de VVD. Caspar Safarlou, lijsttrekker van De Vrije Student, grapt dat asap en AKKUraatd beter kunnen fuseren, omdat ze nauwelijks van elkaar verschillen. Safarlou vindt vooral dat beide partijen de belangen van ondernemende en excellente studenten te weinig vertegenwoordigen. Volgens Safarlou zijn de bestaande partijen te meegaand met het CvB: ‘asap en AKKUraatd polderen al jaren te veel. Wij willen wel samenwerken, maar zullen het conflict niet schuwen.’ Pepijn Oomen, ambtelijk secretaris van de USR, denkt echter dat de eensgezindheid binnen de studentenraad erg belangrijk is: ‘In tegenstelling tot de Ondernemingsraad, die uit verschillende fracties bestaat die verschillende meningen hebben over bepaalde onderwerpen, heeft de USR altijd een blok gevormd. De studenten hebben daardoor vergeleken met het personeel meer macht in de GV.’

Zowel AKKUraatd als asap vragen zich af of De Vrije Student voor de USR van toegevoegde waarde is. Volgens Romeijn verschilt deze nieuwe partij wel meer van zijn partij dan asap nu doet: ‘De Vrije Student vindt dat al het onderwijsgeld naar onderwijs moet gaan en niet naar duurzaamheid en academische ontwikkeling.’ Gremmen benadrukt dat de USR al lang bezig is met de meeste speerpunten die De Vrije Student noemt. Bovendien is hij kritisch over de manier waarop de nieuwe partij zich wil onderscheiden. ‘Uiteindelijk is het bij gratie van het CvB dat je als USR mag meebeslissen. Je kunt wel bij alle onderwerpen gaan bijten, maar uiteindelijk moet je toch tot consensus komen. Het lijkt me daarnaast niet leuk om te weten dat er in de USR een partij zit, die wordt gefinancierd door een politieke partij.’ Safarlou spreekt dit tegen: ’De Vrije Student wordt slechts ondersteund door de JOVD door infrastructuur en training. Wij zijn met de invulling van onze visie compleet onafhankelijk.’  

Op de persoon spelen
Ondanks het verschil in structuur komen de partijen dus voornamelijk met dezelfde inhoudelijke punten. Welk nut heeft een meerpartijenstelsel in de USR dan nog? Oomen denkt dat een stelsel met meer dan een partij vooral voordelen heeft: ‘Je hebt meerdere partijen nodig, omdat die elkaar kunnen controleren, anders wordt een partij zelfgenoegzaam. In 1999 en in 2000 was er maar een partij in de USR, SIAM. Je zag dat leden van deze partij bijna niks meer uitvoerden, omdat ze wisten dat ze toch wel gekozen zouden worden. Op aandringen van SIAM zelf is daarom toen AKKUraatd opgericht.’ Kremer denkt dat partijpunten nauwelijks een rol spelen bij de studentenverkiezingen. ‘Succes bij de verkiezingen is vooral afhankelijk van prominente personen op de lijst. Als de voorzitter van bijvoorbeeld de studievereniging van Rechten achter je staat, dan heb je een grote achterban, omdat de hele rechtenfaculteit naar die voorzitter luistert.’ Oomen bevestigt dit: ‘Vooral op de plekken vijf tot en met vijftien hebben ze door de jaren heen altijd lijstduwers neergezet. Een jaar had AKKUraatd dertig leden op de lijst staan. Dit heeft tot een wijziging geleid in 2004, waarna de lijst werd beperkt tot vijftien plekken. Tussen de partijen zitten wel kleine verschillen, maar ik denk dat de studenten zich daar niet door laten leiden. Ze denken meer: “Die ken ik daar van, dus daar stem ik op”.’ Gremmen nuanceert dit: ‘Je hebt vertrouwen in iemand die je kent. Een persoon die je kent behartigt jouw belangen eerder. Bovendien merk je bij campagnevoeren dat studenten je punten wel onthouden en er ook vragen over stellen.’

Waarom zou je stemmen?
Volgens Gremmen heeft het zeker nut om te stemmen. ‘Als 90 procent van de studenten stemt, kan de USR zeggen dat het bijna alle studenten vertegenwoordigt en kan het College veel minder makkelijk nee zeggen tegen haar voorstellen. Wij krijgen dit jaar ook instemmingsrecht op de begroting. Deze verkiezingen zijn daarom ook de belangrijkste verkiezingen sinds jaren.’ Oomen denkt daarentegen dat de opkomstpercentages maar deels indruk maken op het CvB. Van meer belang is volgens hem de huidige houding van de studentenraad. ‘Ik zie dat het Bestuur door de proactieve mentaliteit van de USR wordt gestimuleerd om dingen in het voordeel van studenten te veranderen. De Studentenraad is de afgelopen jaren effectiever geworden, juist dankzij de concurrentie tussen de fracties. Dat komt de student alleen maar ten goede.’ Omdat alle drie de partijen de belangen van de student behartigen, hebben ze in hun programma’s meer overeenkomsten dan verschillen. Wel heeft elke partij een eigen benadering, waarop ze de student willen vertegenwoordigen. Te grote onenigheid tussen de partijen zorgt voor een minder sterke positie van de USR tegenover het CvB, maar een zekere competitie tussen hen zorgt ervoor dat ze elkaar scherp houden. Dat we op meerdere partijen kunnen stemmen is dus geen overbodige luxe. Denk hier maar aan, de volgende keer dat je weer een flyer van een overenthousiast partijpersoon in je handen krijgt geduwd.

 

ANS-Online loopt warm voor de strijd tussen Barack Obama en Mitt Romney op de Election Night van dinsdag 6 november met gastblogs van verschillende studenten over beruchte bloopers en historische hoogtepunten. Vandaag: Willem de Kleijne over de inzet van beroemdheden.De politieke mening van sterren telt in de Verenigde Staten, zelfs als je voormalig pornoster Jenna Jameson bent en Romney steunt omdat rijke mensen liever een Republikein hebben. Een overzicht van het mijnenveld der celebrity endorsements. De Democraten hebben de fine fleur van Hollywood achter Obama geschaard. George Clooney, Lady Gaga en Jamie Foxx dragen niet alleen bij aan Obama's imago, ze spekken ook de partijkas door tienduizenden dollars te doneren en anderen aan te sporen dat ook te doen. Of je nu 50 Cent luistert of Coldplay, ze gaan beiden voor Barack en aan techbobo's geen gebrek: Bill Gates, Eric Schmidt en Mark Zuckerberg versterken het blauwe kamp. Dat niet alleen hoogvliegers een politieke mening hebben, bewijst reality-tv ster Kim 'ik kan niks' Kardashian. Ze moest Obama wel steunen nadat Mitt Romney zei dat hij fan is van Snooki, de iconische ster van Jersey Shore. Snoop Lion, de reggae-incarnatie van Snoop Dogg, verklaarde ook zijn steun voor Obama in wel erg kleurrijke termen:

Now everybody is peaceful and able to move and go and have a good time. It's because he made that happen. So give him another four years to get this thing together and finish this deal out.

Beroemdheden aan rechterzijde zijn minder scheutig met het uitspreken van steun voor Romney. Toch zijn er uitschieters. In een campagnefilmpje zegt cultheld Chuck Norris dat hij vreest voor 'socialisme, of erger'. Zijn vrouw voorspelt het 'einde van de Verenigde Staten en een duizendjarige duisternis' wanneer Obama wint. Minder coherent maar minstens zo grappig was het optreden van Clint Eastwood op de partijconventie van de Republikeinen. In een toespraak die door miljoenen mensen werd bekeken stamelde de 82-jarige cowboy tegen een stoel waarin een denkbeeldige Obama zat. Dirty Harry's speech overvleugelde zelfs Romneys eigen toespraak na het aanvaarden van de Republikeinse nominatie, tot afgrijzen van het campagneteam. Daar kan geen campagnelied van Kid Rock tegenop. De invloed die beroemdheden hebben op de race is moeilijk meetbaar, maar de miljoenen dollars en mediakracht die ze in de strijd gooien draagt zeker bij aan de show. De kandidaten zijn niet altijd gebaat bij supporters als Vanilla Ice of Ron Jeremy, maar ze wijzen nooit een endorsement af. Het wachten is op een kooigevecht tussen Romney-supporter Sylvester Stallone en Obama-aanhanger Mike Tyson en de stilettorace tussen democraat Sarah Jessica Parker en de Republikeinse Cindy Crawford.