ANS

In een wanhopige zoektocht naar vers voedsel laat de Refter een week lang diverse bedrijven aan studenten serveren. Tijdens de WE CANTEEN proefweek schuift ANS aan en prikt ze een vorkje mee. Deze keer: AmbachtBedrijf Ambacht Voedsel Pasta's zonder schuldgevoel Prijs 6 euro Smaak Eerlijk: heerlijk Hoeveelheid Kindermenu Eindoordeel 6 Cateraar en eethuis Ambacht gaat er prat op vooral duurzame producten uit de regio te gebruiken. Wil je met een goed gevoel je prakkie nuttigen ben je hier dus aan het goede adres. Er is keuze uit twee pasta's, een vlezige en een vegetarische variant. De Italiaanse lekkernij wordt voor je ogen klaargemaakt met verse groenten en kruiden. De vriendelijke medewerker gaat niet bepaald scheutig met de lepel om: nadat hij iets te veel penne heeft opgeschept, laat hij secuur twee buisjes weer in de pan glijden voordat hij de afgemeten hoeveelheid op een plastic bordje kwakt. Ook met de hoeveelheden paddestoelen, parmezaanse kaas en rucola kauw je jezelf geen obesitas aan. Is de prijs die op het kaartje staat dan misschien voor een dubbele portie? Nee hoor, er dient voor dit zielige hoopje echt zes pegels neergeteld te worden. Dat Ambacht uiteindelijk niet op een dikke onvoldoende uitkomt heeft alles te maken met de kwaliteit van het eten. Die doet je smaakpapillen gegarandeerd klapperen van genot.

 

In een wanhopige zoektocht naar vers voedsel laat de Refter een week lang diverse bedrijven aan studenten serveren. Tijdens de WE CANTEEN proefweek schuift ANS aan en prikt ze een vorkje mee. Deze keer: Bio TokoBedrijf Bio Toko Voedsel Bami en bonen Prijs 5 euro Smaak Kruidige sensatie Hoeveelheid Genoeg voor een volle buik Eindoordeel 8,5 Op de laatste WE CANTEEN-dag vallen alle geuren in het niet bij de kruidige lucht die uit de richting van het Bio Toko-kraampje komt waaien. Onze keuze is snel gemaakt, we vertrouwen blind op onze neuzen en bestellen een Bordje Bio Toko bij Bio Toko. Mensen die waarde hechten aan uniciteit kunnen hier hun hart ophalen: je kunt de Indohap naar eigen smaak customizen. Er is keuze uit bami, nasi, vlees of vegetarische tofu, aangevuld met pittige boontjes. Daarna zijn we eventjes heel blij met Nederlands koloniale verleden, want de maaltijd is heerlijk. Ook met de hoeveelheid is niks mis. Conclusie: Eindelijk hebben de ideale Reftervervanging gevonden. Het eten bij Bio Toko is net zo duur als een basismenu, maar hoef je niet te bestuiven met kilo's zout en peper voordat er enige smaak aan zit. Jammer genoeg hebben we daar nu niks meer aan.

 

In een wanhopige zoektocht naar vers voedsel laat de Refter een week lang diverse bedrijven aan studenten serveren. Tijdens de WE CANTEEN proefweek schuift ANS aan en prikt ze een vorkje mee. Deze keer: BZZYBedrijf BZZY Voedsel Stamp in een doosje Prijs 4,95 euro Smaak Verdomd lekker Hoeveelheid Stampvol doosje Eindoordeel 7,5 Tussen alle buitenlandse eenheidsworst bij de andere kraampjes vormt BZZY een welkome, Hollandsche afwisseling. Voor vier pegels krijg je hier een kleine portie Andijvie Boost, voor 5 euro een gevulde bak en voor nog een extra euro een van flesje Spa & Fruit erbij. De sexy Engelse naam van het gerecht kan niet verhullen dat het hier gaat om simpele boerenkost. Andijvie, aardappelpuree, spekjes en jus met wat kaasblokjes, dan heb je het wel. Daar is echter niks mis mee. Grootmoeder had het niet beter gedaan dan de dames en heren van BZZY Healthy Fastmeals. De andijvie is knapperig, de puree lekker en de jus maakt het geheel smeuïg. Eigenlijk wisten we dat ook wel al. BZZY maakt lekker eten, alleen zijn ze normaal gesproken niet te betalen vanwege de bezorgkosten. Doe er je voordeel mee dat ze nu op de campus staan. Tenzij je vegetariër bent, trouwens, want bij aardappels en groente kan bij de BZZY-maaltijden natuurlijk geen vlees ontbreken.

 

In een wanhopige zoektocht naar vers voedsel laat de Refter een week lang diverse bedrijven aan studenten serveren. Tijdens de WE CANTEEN proefweek schuift ANS aan en prikt ze een vorkje mee. Deze keer: WereldkoksBedrijf Wereldkoks Voedsel Vegetarische tajine Prijs 4 euro Smaak Droge korrel met lekkere linzen Hoeveelheid Veredeld voorgerecht Eindoordeel 6,5 What's in a name? Verwacht bij het kraampje van Wereldkoks geen zuurkool met worst of patatje oorlog. De gerechten hier worden bereid in de tajine, een mal Noord-Afrikaanse pannetje. Hoeveel stoofpot hier in past is bij de redactie niet bekend, maar gezien het magere bakje dat in onze handen wordt geschoven kan dat niet veel zijn. Even schieten onze ogen richting de Thomas van Aquinostraat, maar de muffige walm van de vegetarische boerenkool die ons uit de Refterkeuken tegemoet komt doet ons de tajinelepel gretig ter hand nemen. Eerlijk is eerlijk: de linzenstoof met couscous is prima te nassen. Geen slechte deal voor 4 euro. Door de geringe hoeveelheid is een 7 echter te veel van het goede. Waarom er niet gretiger met de scheplepel wordt omgegaan is ons onduidelijk, wellicht hebben Marokkanen minder calorieën nodig. Jammer, anders zou dit een prima vervanging zijn voor de Refterprak. Je krijgt trouwens ook nog een hip Marokkaans houten lepeltje, dat dan weer wel.

 

Verkorte openingstijden, stijgende maaltijdprijzen en klagende studenten. Dit is kort samengevat het verhaal van de catering op de RU van het afgelopen jaar. Dat er iets moet gebeuren is duidelijk, daarom is er begin volgend jaar een proefweek waarin lokale ondernemers hun producten mogen aanbieden in de bijzaal van de Refter. Het bedrijf achter de proefweek is YES WE CANTEEN, een cateringconcept opgezet door Maaike de Reuver en Charlotte van Leeuwen. ‘Het idee is dat lokale ondernemers de catering voor hun rekening nemen. Nu zit er vaak een bedrijf dat een monopoliepositie heeft, maar door de komst van verschillende aanbieders ontstaat er onderlinge concurrentie. Het aanbod zal onder andere groter en gevarieerder zijn’, aldus Van Leeuwen. Het idee is dat er tijdens de proefweek zo’n acht tot tien stands komen te staan die hun etenswaar aanbieden. Wat het aanbod wordt en wat voor soort eetkraampjes er komen te staan is volgens Van Leeuwen nog niet geheel duidelijk: ‘Daar hebben we de hulp van de Nijmeegse student voor nodig. Als zij aangeven graag vegetarisch, Surinaams of een bepaalde broodjes te willen hebben dan kunnen wij daar op inspelen.’ Het Facilitair Bedrijf is niet bereikbaar voor commentaar, maar het lijkt erop dat dit een eerste stap is richting concurrentie op de campus. Van 4 tot en met 7 februari 2013 zal het project van start gaan. Ben jij zo’n eindeloos klagende Refterganger? Of wil je simpelweg je wensen doorgeven? Dan kun je hier terecht.

 

In de laatste tien dagen van 2013 blikt ANS terug op een opmerkelijk jaar. In overzichten vatten we de memorabele en bijzondere momenten samen, lachen we om idiote plannen van Bussemaker en rakelen we eigenaardige nieuwtjes op. Vandaag: de smakelijkste momenten. Vandaag: het smakelijkste voer. 5. China Town Voor de Aan Tafel spoorde ANS in december een groep bevriende Chinezen op om diens kookkunsten op de proef te stellen. Speciaal voor het testpanel werd een minder pittige variant gemaakt van de traditionele hot pot, en dat werd gewaardeerd: voor de smaak van het eten gaf ANS een 9. Helaas had de groep – die overigens zelf het liefst Nederlands 'gras' probeerde – geen besef van leuk poseren, en de speciaal aangeschafte plastic bordjes en bekers waren ook geen sfeermakers. 4. Refterkerst Ook de dagen vlak voor de vakantie moet er soms worden gegeten op de universiteit. Deed je dat woensdag 18 december liever niet in het donker? Dat was dan jammer, want in de Refter was de sfeerverlichting aan. Onder begeleiding van een klein orkestje testte ANS wat ons favoriete restaurant voor de feestdagen had verzonnen. De sappige hertensucade was om je vingers bij af te likken, de zonnebloempitten in de tomatensoep waren geen succes. Al met al was het boven-Refter-gemiddeld. 3. Transgendergroep De leden van Transgendergroep Nijmegen zetten de trend voort die bij de intro-ANS dit jaar was gezet: een moordscène naspelen. Weliswaar is het een milde poging, een vork in iemands keel zetten is minder alarmerend dan een mes (beide ‘moordenaars’ kijken wel even creepy). Gelukkig heeft de foto niets te maken met het eten, dus schroomde het testpanel niet om een 8,5 te geven voor de lekkere veganistische tafel met hete kokosboontjes en loempia’s. 2. Loefbijter Akkoord, het vriest nu ook niet, maar denk even terug aan de hitte van afgelopen zomer en stel je voor dat je toen in een warme keuken moest staan om eten te bereiden voor aankomende sjaarzen. Dat is ongetwijfeld afzien, maar het zorgde wel voor een lekker maal voor twee ANS-redacteuren. Kernwoord van de maaltijd was 'veelzijdig': broodjes, olijven, tortilla’s en salades waren slechts een aperitief. Vooral de kipsaté, gehaktballetjes en gebakken aardappels vielen in de smaak. De zeilvereniging krijgt voor het zware delegeren aan professionele koks een 9+. 1. Galgenveldgang 162 De vriendengroep die het eten voor november verzorgde, had totaal geen problemen met de foto. Kleedjes werden tevoorschijn getoverd, snorren getekend en blije gezichten opgezet. Het was grappig dat ook hier de moordlust naar voren kwam in de vorm van een spies, maar iedereen was dan ook heel boos dat er een ei kapot was gevallen. De smaak werd even goed beoordeeld (beide 8,5), hoewel de rijstkorrels van de kiprisotto iets te hard waren. De bruschetta en de tiramisu maakten het gelukkig weer goed, waardoor de maaltijd toch een feestje was.

 

Het is bijna Kerstmis, daarom biedt Universiteitsrestaurant de Refter wederom een Kerstmenu aan. Voor zowel het voorgerecht als het hoofdgerecht zijn twee mogelijkheden: vegetarisch of vlees. Bij de desserts is een iets ruimere keuze. Ik zal ingaan op mijn persoonlijke keuze, die mijn meerkoppige eetgezelschap overigens ook koos. Het eten haal je zoals gewoonlijk, door in de rij te staan. Je krijgt alles netjes opgeschept en loopt met je dienblad naar de kassa waar je op vertoon van je collegekaart het driegangen menu niet voor 8 euro, maar voor 7,50 euro mag meenemen. Het voorgerecht dat ik kies, is de heldere tomatenbouillon. Deze doet enigszins vreemd aan. De soep is goed, maar krijgt een vreemde smaak door de zonnebloempitten. De temperatuur van de bouillon is goed en er is verder niets op aan te merken. Hij heeft niet iets 'speciaals', wat je bij een kerstmenu misschien zou verwachten. De hertensucade werd mijn hoofdgerecht. Op mijn bord liggen naast een sappig stukje hertensucade, overgoten met een volle jus met rode wijn en een vleugje chocolade, ook een chipolata van wild, gegratineerde aardappelen en vergeten groente. De chipolata is taai en saai, meer van de overheerlijke hertensucade zou beter zijn. De 'vergeten groenten' zijn smakelijk. Het hoofdgerecht is duidelijk meer en lekkerder dan een doordeweekse Reftermaaltijd. Het aanbod desserts is groter dan die van de voor- en hoofdgerechten. Mijn oog valt op een glazen schaaltje met daarin een duo van chocolade mousse met sinaasappel en een cantuccini. Dit is geen verkeerde keus. Het enige minpuntje zijn de sinaasappelschilfertjes, deze zijn erg bitter, dit doet als enige afbreuk aan de smaak van het geheel. Het Italiaanse amandelkoekje smaakt niet goedkoop, zoals je wellicht zou verwachten bij een driegangen menu van nog geen 8 euro. Dit dessert is een prima afsluiter van een geslaagd diner. Sfeer? Naast het toch wel smakelijke eten, is er ook een kerstsfeer in het universiteitsrestaurant te proeven. Over de 'muzikale omlijsting' van het Nijmeegs Koper Konsort en de aankleding van de Refter bestaande uit: een servetje met waxinelichtje op iedere tafel, een kerstboom in het midden van de Refter en lichtstrips die door heel het restaurant hangen, valt geen slecht woord te zeggen. Het ziet er leuk uit. Dat een deel van het Refterpersoneel een kerstmuts draagt en dat er zelfs bij de medewerker van het afruimstation een glimlach vanaf kan, maakt het tot een geslaagd kerstdiner. Foto's: Felix Wagner

 

Jarenlang gingen zwoegende studenten en avondmedewerkers gebukt onder een regime van lauwe opwarmhutspot, smakeloze macaroni en in het zuur verzopen sla. Dat is nu voorbij, het is tijd voor aksie! Want bij 2500 likes voor deze Facebookpagina gaat de Refter weg. De laatste weken regent het opvallende Facebookpagina's over het land. In navolging van illustere pagina's als 'Bij een miljoen likes stopt Kane. Gaan we van uit.', 'Bij 500 likes gaat Dieter zijn haar eraf' en Gespot: Toiletblok op de achtste verdieping van het Erasmusgebouw is er nu dus de anti-Reftercampagne. De pagina bestaat nog geen 5 uur en gaat nu al richting de 200 likes. Het is overigens maar de vraag of het wel de bedoeling van de maker(s) is om een rechtse directe uit te delen aan alle mensen die iedere avond onze borden volscheppen met basismenu's. Uit het laatste prikbordbericht blijkt een heel ander motief:

'Jongens en meisjes... Eindelijk heb ik er de kracht voor om het te zeggen: Ik hou van jongens! XX Seb

 

Rector magnificus Theo Engelen gaat vrijdagochtend in de Refter in gesprek met RU-studenten. Onder het mom van een betrokken rector die wil weten wat er speelt op en rondom de universiteit, kunnen alle studenten overmorgen vanaf half negen aanschuiven en het gesprek met Engelen aangaan. Engelen zei aan het begin van zijn termijn al graag eens persoonlijk te willen horen wat studenten bezighoudt, welke problemen er spelen onder studenten en wat hier eventueel aan kan worden gedaan. Bij de betrokkenheid van de rector kunnen wel een paar vraagtekens worden gezet; het College van Assessoren moest Engelen onlangs weer even herinneren aan zijn belofte, waarna het rector-ontbijt op touw werd gezet.

 

De consternatie was groot: De Refter zou in haar kant en klaar lasagne paardenvlees serveren. Na navraag bij leverancier Distrivers blijkt dat de vork toch anders in het paard de steel zit. Het zit zo: de ingevroren kant en klaar lasagne van De Refter wordt geleverd door groothandel Distrivers, die het inkoopt bij Den Burger Food B.V. Distrivers kreeg van Den Burger Food B.V. het bericht dat er sporen van paardenvlees in de lasagne zouden zitten en dat het product daarom niet meer aan hen werd geleverd. De conclusie dat er paardenvlees in de lasagne zou zitten is echter voorbarig, omdat producent Comigel uit Luxemburg de lasagne nog onder de loep aan het nemen is. Al met al weten we dus niet of je naast dood rund ook dood paard hebt gegeten. Wat voor vlees dan ook, bij ANS ben je in ieder geval altijd welkom.

 

Iedere maand rakelt ANS herinneringen op door een artikel uit de archieven te plukken. Deze week in de nostalgische rubriek: 'De hamvraag'.

Onder het mom van een duurzamere campus die minder belastend moet worden voor het milieu, besloot het Facilitair Bedrijf vanaf deze week voortaan op maandagen geen vleesproducten meer te serveren in de universiteitsrestaurants. Het verdwijnen van de vertrouwde kroketten en saucijzenbroodjes op de eerste dag van de week schoot de meeste RU-studenten en een enkele, rebellerende docent duidelijk in het verkeerde keelgat. Marcel Wissenburg, hoogleraar Politicologie, beschuldigde het Facilitair Bedrijf zelfs van 'onsmakelijke, verachtelijke betweterij'.

Hopelijk zijn er in de nabije toekomst andere alternatieven voor het vleesprobleem in plaats van een ware campusoorlog. Mark Post, hoogleraar Vasculaire Fysiologie aan Maastricht University, rept in de maart-ANS van twee jaar geleden over zogenaamd 'kweekvlees'. Met behulp van miljoenen stamcellen wil Post zijn eigen hamburgers 'kweken' en zo het wereldwijde dierenleed verzachten. Op 5 augustus 2013 werden de eerste drie kweekhamburgers gepresenteerd aan het publiek. Of consumenten over een aantal jaar daadwerkelijk hun mes zullen zetten in een overheerlijk stukje kweekbiefstuk, kan Post nog niet zeggen: 'Dit hangt heel erg af van de financiering die we voor het project gaan krijgen. Als ze me een half miljard geven, verwacht ik dat dit over tien jaar in de supermarkt kan liggen.'

Lees hier het artikel uit de maart-ANS van 2013:

In 2050 bewandelen 9 miljard mensen de aardbol, onder wie een groeiend aantal vleeseters. De huidige veehouderij is niet duurzaam genoeg om al deze monden te voeden. Daarom werkt professor Mark Post al sinds 2007 aan een alternatief voor de huidige Big Mac. ‘Over veertig jaar eten wij allemaal kweekvlees.’

Tekst: Cecile Vermaas en Loes de Veth
Illustratie: Sanne Reckman

In een onbeveiligde koelkast op Maastricht University ligt een hamburger ter waarde van 300.000 euro. ‘Als de stroom uitvalt krijgen we wel een seintje hoor’, verzekert Mark Post, hoogleraar Vasculaire Fysiologie de ontwikkelaar van de eerste kweekvleesburger. De kans dat zijn creatie per ongeluk door een hongerige medewerker wordt opgegeten is klein, aangezien de hamburger op dit moment nog bestaat uit onaantrekkelijke beige spiervezels verdeeld over twintig buisjes. Deze zijn gekweekt uit stamcellen, die zich delen en zich uiteindelijk ontwikkelen tot een echt stuk vlees. Post is sinds 2007 bezig met kweekvlees, ook wel in-vitrovlees genoemd. Doel van zijn project is het presenteren van een zogenaamd proof of concept, het bewijs dat het mogelijk is vlees te maken zonder een dier te doden. ‘Men dacht dat het nooit zou lukken, daarom besloten wij te bewijzen dat het kan. Daarmee wilden we de stellingname over kweekvlees veranderen van “dit is een raar idee van een stelletje idioten” naar “wauw, het is mogelijk, nu moeten we kijken hoe we deze techniek in de praktijk kunnen toepassen”.’ De kweekmethode is een mogelijk alternatief voor de vleescrisis die eraan komt: de wereldbevolking groeit en het aantal vleeseters groeit nog harder. Toch ziet niet iedereen heil in dit plan om het voedseltekort te bestrijden. Is kweekvlees slechts een mooie droom, een nachtmerrie of toch een levensvatbaar idee?

Mediaspektakel
Het plan van Post is om zijn kweekburger groots te presenteren aan de media: ‘We wilden een aantal stamcellen uit de bil van een varken nemen, er een worst van maken en het varken vrolijk over het podium laten rennen tijdens de perspresentatie. Uiteindelijk vonden we een Amerikaanse financier, dus werd het een hamburger. Als we het geld uit Duitsland hadden gekregen was het waarschijnlijk toch een worst gebleven.’ De presentatie van de burger is al tweemaal uitgesteld, maar wordt nu in april verwacht. ‘Mijn financier, die anoniem wil blijven, wil zeker weten dat er niets misgaat, bijvoorbeeld bij het samenvoegen van alle spiervezels uit de buisjes.’ Een buisje is genoeg voor een hamburger van twee bij twee centimeter. De enthousiaste Post laat een foto zien van een bruin gebakken kwabje. ‘We hebben hem in vier stukken gedeeld en geproefd. Het smaakte heerlijk.’ Uiteindelijk moeten twintig buisjes samengevoegd worden voor een hamburger van substantiële grootte. ‘Wij denken dat het geen probleem is om er een groot coherent geheel van te maken, maar voor de zekerheid kweken we nu een tweede exemplaar.’ Vezeltje voor vezeltje De hamburger wordt gekweekt in een lab dat kleiner is dan de gemiddelde studentenkamer. Daar werken twee jongemannen in labjas aan het vlees van de toekomst. Geconcentreerd pipetteren ze kleine hoeveelheden kweekmedium in plastic bakjes met stamcellen. In elk bakje groeit uit 1,5 miljoen stamcellen een spiervezel. Om een buisje te vullen zijn duizend spiervezels nodig, om een hamburger te maken twintiduizend. Er moeten nog tienduizend vezels worden gekweekt, dus de dagbesteding van de labmannen staat voorlopig vast. Dagenlang kijken zij geduldig toe hoe de stamcellen zich langzaam vermenigvuldigen tot een minuscuul vezeltje dat wellicht ooit bij ons in de pan belandt. ‘Zoals je ziet is dit nog geen efficiënt productieproces’, merkt Post droog op. Thom Achterbosch, onderzoeker op het gebied van voedselzekerheid aan het Landbouw-Economisch Instituut (LEI), betwijfelt of kweekvlees een grote bijdrage zal leveren aan het inkrimpen van de intensieve veehouderij, ook als de techniek rijp is voor massaproductie. ‘De prijs van kweekvlees en regulier vlees moet significant verschillen om mensen zover te krijgen dat ze een kweeksteak accepteren. Prijs speelt een dubbelzinnige rol in de voedselconsumptie. Als mensen vlees willen eten zal een hoge prijs hen daar niet vanaf houden, net zoals nu bij sigaretten het geval is.’ 300.000 euro voor een hamburger is inderdaad wat excessief, maar Post nuanceert: ‘Deze hamburger is vezeltje voor vezeltje gemaakt door analisten aan de universiteit, onder leiding van een hoogleraar. Er is nog op geen enkele manier een poging gedaan om dit proces efficiënter te maken.’ Een bedrijf dat stamcellen voor medische toepassingen kweekt is aan de slag gegaan met de cijfers van Posts project. De 90 miljard stamcellen die nodig zijn om een kilo vlees te maken zouden volgens hun berekeningen ongeveer 50 euro kosten. ‘Zij hebben nog geen rekening gehouden met optimalisatie of recycling, dus die kosten kunnen we nog enorm terugbrengen. Het is niet ondenkbaar dat we uiteindelijk iets maken dat goedkoper is dan vlees.’

McStamcel
Post voert zijn onderzoek uit in het licht van de naderende vleescrisis. De wereldbevolking wordt in 2050 op 9 miljard mensen geschat. De vraag naar vlees neemt daardoor toe, vooral doordat de middenklasse in minder ontwikkelde landen groeit. ‘Het eerste wat mensen doen als ze rijker worden is meer vlees eten’, zegt Cor van der Weele, bijzonder hoogleraar Humanistische Wijsbegeerte aan Wageningen University, terwijl ze een grafiekje tekent ter illustratie. Van der Weele is gespecialiseerd in de discussie rondom kweekvlees. De manier waarop we nu vlees produceren is niet duurzaam en zal de groeiende McDonalds-klandizie in de toekomst niet van hamburgers kunnen voorzien. Bovendien wordt 70 procent van alle landbouwgrond direct of indirect gebruikt voor veehouderij en is tussen 10 en 20 procent van alle broeikasgassen afkomstig van dieren. Al deze kwesties samen loeien om een alternatief. ‘Kweekvlees’, aldus Post. ‘Koeien en varkens zijn volkomen inefficiënt. Je moet er 100 gram voer in stoppen om er 15 gram vlees aan over te houden. Het is een eenvoudig rekensommetje, dit blijft niet werken.’ Dat het zo niet door kan gaan beaamt Joris Lohman, voorzitter van de Youth Food Movement. Hij ziet de samenleving daarmee echter nog niet in de richting van kweekvlees bewegen. ‘Ik verwacht een andere culturele omslag. Onze vleesconsumptie is binnen een paar generaties erg gestegen en dat kan ook zo snel weer de andere kant op gaan.’ Van der Weele sluit zich gedeeltelijk aan bij Lohman: ‘Uit onderzoek van het LEI is inderdaad gebleken dat een grote, groeiende groep bewust minder vlees wil eten. Dit is echter nog nauwelijks terug te zien in de totale vleesconsumptie. De veranderde gedachten leiden dus op grote schaal nog niet tot daden. Bovendien zullen de meeste mensen sowieso vlees blijven eten. Een compleet vegetarische samenleving is een heel verre droom.’ Mark Post is geen dromer. ‘Het percentage vegetariërs is in Nederland ongeveer 5 procent. Dat is al 35 jaar zo en dat gaat niet veranderen. In ontwikkelingslanden neemt dit aandeel zelfs af.’ Van der Weele benadrukt ook dat de oplossing niet alleen in gedragsverandering ligt. ‘Het is belangrijk dat we minder vlees gaan eten, maar als de dieren het alleen daarvan moeten hebben, kunnen ze lang wachten.’

Jakkes, in-vitrovlees
Van der Weele heeft onderzoek gedaan naar de eerste reacties op kweekvlees en onderscheidt over het algemeen drie type mensen: ‘De grootste groep reageert meteen positief. Dan is er een groep die er een vies gezicht bij trekt. De derde groep is wat bedachtzamer, ze vinden het in principe een goed idee,

...

Vanaf aankomende week kun je bij de Refter geen vlees krijgen op de vleesvrije maandag. Dit experiment, dat tot eind juni loopt, valt op zijn zachts gezegd niet bij iedereen in goede aarde .Gisteren richtten enkele idealistische carnivoren de Facebook-pagina 'Geen betutteling op m'n refterbordje' op, waarvan het aantal likes in rap tempo toeneemt. Op dit moment staat de teller al op 300 steunbetuigingen. Ook het altijd genuanceerde GeenStijl moest er natuurlijk zijn zegje over doen.

Hoogleraar Politicologie Marcel Wissenburg is er als de kippen bij om zijn kritiek te spuien op de Facebook-pagina, zie onderstaande afbeelding. Zijn gepeperde reactie wordt hem niet in dank afgenomen door de RU zelf, hij wordt maandag zelfs op het matje geroepen bij de universiteit vanwege zijn uitspraken op Facebook.

'Ik vermoed dat mijn vergelijking met de Nazidictatuur niet goed gevallen is', meldt Wissenburg aan ANS. De hoogleraar maakt zich vooral kwaad om het wegnemen van de vrije keus. Hij vindt vegetarisme een prachtig en nobel iets, wat betekenisloos wordt zonder vrije keus. 'De Refter is geen heropvoedingskamp en het is niet gepast dat een met publiek geld ondersteunde dienst een controversiële politieke positie probeert op te dringen', meent Wissenburg. 'Zulk paternalisme en betweterij zijn in strijd met de grondwaarden van de universiteit, een plek waar alles om kritisch en open denken en debatteren hoort te draaien. Die vleesvrije dag is bovendien de reinste hypocrisie van een dienst die bijvoorbeeld broodbeleg in plastic verpakt en je verplicht om twee plakken van alles te kopen, zodat je ze beiden moet consumeren of weggooien.'

Wissenburg lijkt zich gelukkig weinig van de RU aan te trekken: 'Eerlijk gezegd heb ik mijn buik allang vol van het Facilitair Bedrijf. Of eigenlijk niet: ik heb dieetproblemen waardoor vrijwel alles wat de universiteitsdienst aanbiedt oneetbaar is, dus ik verwacht niet dat ik gas terug ga nemen.'

Of het 'wereldverbeterende' experiment van de Refter een vervolg krijgt, wordt eind juni besproken. Vlees bestellen met de catering kan op maandag trouwens wel gewoon, mocht je toch via de RU aan je dagelijkse portie willen komen.