De beste roman aller tijden, het meest gedurfde essay van de laatste jaren en een poëtische geheimtip. Vanaf heden zullen medewerkers van literair productiehuis Wintertuin maandelijks op ANS-Online laten weten wat je echt niet mag missen. De tips van deze maand komen van Dennis Gaens. Hij werkt als programmamaker en redacteur bij de Wintertuin. Daarnaast was hij in de jaargang 2009-2010 columnist voor ANS met De Nieuwe Stad.
In een (wederom vrij kansloze) poging een nieuw publiek voor comics te interesseren besloot de Amerikaanse comic-gigant DC deze zomer 52 titels opnieuw te lanceren, dat wil zeggen van vooraf aan te beginnen met de
series. En dat terwijl er genoeg lopende comics zijn die de moeite waard zijn, waaronder twee van DC’s imprint Vertigo. Al deze series zijn trouwens verkrijgbaar bij de beste stripwinkel ooit:
Señor Hernandez.
1. DMZ - Brian Wood & Riccardo Burchielli
Dit is met afstand mijn favoriete lopende comic. Brian Wood, de schrijver, is een van de beste en meest productieve schrijvers in de stripwereld. Het idee voor
DMZ kwam toen hij door zijn thuisstad New York liep en een watertoren zag. Hij bedacht zich dat, mocht er een oorlog uitbreken, die watertoren zijn sniper’s nest zou worden. En dat is wat er in
DMZ gebeurt: er ontstaat een burgeroorlog in de VS en de twee partijen stoten op elkaar in Manhattan. Dat stadsdeel wordt de
Demilitarized Zone en daarmee afgesloten van de buitenwereld. Fotostagiair Matty Roth wordt er naartoe gestuurd en komt er (na een aanslag op het persteam) vast te zitten. Hij besluit te blijven en verslag te doen van het leven in de
DMZ.
Hoewel de halve stad in deze serie verwoest is, leest het – behalve als een kritische utopie – als een liefdesbrief aan New York en haar inwoners. En Brian Wood is maar wat verliefd op zijn stad.
2. Sweet Tooth - Jeff Lemire
Van New York naar Nebraska – ruraler dan het werk van Jeff LeMire worden comics niet. De Canadese schrijver schreef eerder het schitterende
Essex County en
The Nobody, een eigentijdse versie van H.G. Wells’
The Invisible Man. Nu heeft hij dan zijn eigen serie gekregen bij Vertigo. De officiële beschrijving van Sweet Tooth is: Mad Max meets Bambi en daar zit wel wat in. Het verhaal speelt zich af in een post-apocalyptische wereld waarin hybride kinderen met dierlijke kenmerken worden geboren. Zo heeft hoofdpersonage Gus een gewei. De gewone mensen sterven ondertussen aan een ziekte die zijn intrede deed vanaf dat de hybride kinderen werden geboren. Gus groeit in afzondering met zijn vader op, maar als die komt te overlijden moet hij op de vlucht slaan. Het is een brute, bij vlagen hartverscheurende serie over een groep kinderen in een vijandige wereld. Zo hebben we ons allemaal natuurlijk wel eens gevoeld.
3. Criminal - Ed Brubaker en Sean Phillips
Terug naar de stad dan, om preciezer te zijn: de verkeerde kroegen en ongure steegjes. Criminal van Ed Brubaker en Sean Phillips is een serie in de traditie van de crime noir. Nadat de serie aanvankelijk al in 2006 gestopt werd, bliezen de makers er in 2008 alweer nieuw leven in. Criminal deelt de charme van films als
Pulp Fiction,
Reservoir Dogs, etc. Het gaat over de sympathieke bad guys en danst daarbij altijd vervaarlijk langs de rand van het cliché, maar stapt daar gelukkig nooit overheen. De twee makers staan bekend als de meesters van het genre waarin ze werken en je zou willen dat Brubaker ook eens ging schrijven voor series als
NCIS,
CSI en wat er nog meer aan halfslachtige police procedurals rondwaart. Elke trade paperback van de serie is een afgerond verhaal, dus je kunt instappen waar je wilt. Prima voor de donkere kerstweken, lijkt me zo.