Kaf en Koren #4 | Burning Paris, Madeline&Roderick en Fallen Leaves in June

Tijdens de vierde en laatste voorronde van Cultuur op de Campus’ studentenbandcompetitie is de beurt aan Fallen Leaves In June (folk/pop), Burning Paris (rock) en Madeline & Roderick (horrorpop). In het CultuurCafé zal de spanning om te snijden zijn: de jury maakt na de optredens bekend welke vier bands uit de vier voorronden doorgaan naar de finale van Kaf en Koren, op donderdag 23 juni in Doornroosje! 20.00-22.30u, CultuurCafé, Mercatorpad 1, entree gratis,www.myspace.com/kafenkoren

 

Lees meer

Lijstjestijd: Mooiste muziekmomenten

Het is december en dat betekent lijstjestijd. In de kerstvakantie presenteert ANS tot aan Oud en Nieuw iedere dag een lijstje waarin wordt teruggeblikt op 2014. Wat waren de leukste reacties? De leukste quotes? Welke interviews zijn het lezen waard? ANS duikt in het archief en rakelt het voor je op. Deze lijstjes kunnen er voor jou overigens anders uitzien, dus schroom niet te reageren met jouw rangorde. Het lijstje van vandaag: mooie muziekmomenten

5. Diefstal bij studentenharmonie QHarmony Een reisje naar Praag liep voor de Nijmeegse studentenmuzikanten van QHarmony wel heel zuur af. Op de laatste dag waren er voor 20.000 euro aan instrumenten uit de bus gestolen. Naar hun geld konden de studenten fluiten; omdat niet iedereen een verzekering had afgesloten werd slechts de helft uitgekeerd. Het orkest zat niet bij de pakken neer en organiseerde een benefietconcert, wat hen maar deels uit de brand hielp.

4. The Kik op Radboud Rocks Het drukbezochte Radboud Rocks, onderdeel van het Diesfestival van de RU, werd dit jaar opgeleukt met optredens van onder andere Miss Montreal en The Kik. ANS interviewde de laatstgenoemde band, die vooral bekend staat om zijn Liverpoolsound met eigen Nederlandse teksten. De heren namen geen blad voor de mond en onder het genot van whisky en bier vertelden zij ANS over hun muziekstijl en kledingkeuze. Op de vraag of de typische jaren zestig-pakken wel eens uitgaan, antwoordde leadzanger Dave von Raven: ‘Ja, ‘s avonds in bed en tijdens het neuken, de bril blijft dan wel op.’

3. Navarone in het Cultuurcafé In november werd de campus verrast door een optreden van de Nijmeegse band Navarone in het Cultuurcafé. 'Navarone kwam zelf met het idee om een pop-upconcert te geven op de campus en vroegen of wij dat voor hen konden faciliteren. Dat doen we graag, vandaar dat we ze nu last minute laten optreden’, aldus Cultuur op de Campus. Het resulteerde in een steengoed optreden, dat ANS ook vastlegde.

2. Wintertuin Het thema van het Wintertuinfestival dit jaar was de ontmoeting tussen literatuur en muziek. Literaire helden zoals Arthur Japin en Ilja Leonard Pfeiffer sloegen de handen ineen met muzikanten, wat tot verrassende resultaten leidde. Op de zaterdagavond van het festival, tijdens Spoken en Plugged in Doornroosje, pingelde Douwe Bob wat af en aan het einde zorgde Magnus, het dance-elektroproject van dEUS-frontman Tom Barman en techno-dj C.J. Bolland, ervoor dat de menigte los kon gaan.

1. Opening Doornroosje Het meest treurige muziekmoment van dit jaar was het moment waarop het oude gebouw van Doornroosje na 44 jaar haar deuren sloot. Dit gebeurde uiteraard op gepaste wijze. De poptempel sloot knallend af met een optreden van De Jeugd van Tegenwoordig. Veel tijd om te rouwen was er niet; op 1 oktober opende het nieuwe pand aan het stationsplein met een groots feest. ANS nam daarvoor als een van de eersten een kijkje en bezocht de try-out en de officiële opening van de poptempel.

 

 

Lees meer

Minimaal twee concerten per jaar in Goffertpark

Goed nieuws voor muziekliefhebbers. Morgen zal Henk Beerten, de cultuurwethouder van Nijmegen, een convenant sluiten met Mojo Concerts en LOC7000, een bureau voor evenementmanagement. In de overeenkomst zal staan dat er de komende vijf jaar minimaal twee concerten per jaar moeten plaatsvinden in het Goffertpark. In voorgaande jaren stonden onder andere Coldplay, Muse en de Red Hot Chili Peppers (die dit jaar overigens Nijmegen weer aandoen) in het park. 2011 was echter een karig jaartje voor de Goffert; hoewel sommigen zich misschien vermaakten op het gabberfeest 'We love the 90's' speelden er geen grote bands. Het is te hopen dat het de gemeente met dit convenant wel lukt succesvolle artiesten te trekken. Naast het streven naar dit minimum aantal concerten per jaar is het de bedoeling dat een intensieve samenwerking met Doornroosje tot stand komt. Zo zouden de organisaties bijvoorbeeld meer apparatuur en podia van elkaar kunnen gebruiken. In het persbericht op de gemeentewebsite blijkt dat Nijmegen, door dit convenant te sluiten, hoopt de volgende jaren toppers te trekken. Welke band zou van jullie in het Goffertpark mogen optreden?

 

Lees meer

Muziek, literatuur en zuivere koffie

Cultuur op de Campus start in samenwerking met Bibliotheek Gelderland Zuid een nieuw, vermakelijk initiatief op de zondagmiddag. Onder de naam ZUIVERE KOFFIE kan de Nijmeegse student een bezoek aan de bibliotheek combineren met een middag bomvol literatuur, muziek, eten en - misschien het belangrijkste voor de brakke student - koffie. Volgens de initiatiefnemers liggen muziek en literatuur veel dichter bij elkaar dan vaak wordt gedacht, reden te meer om een programma samen te stellen waarin beide disciplines hand in hand gaan. Op 1 maart, wanneer de aftrap van het project plaatsvindt, zullen Dave von Raven en Arjan Spies, respectievelijk zanger en gitarist van Nederlandse beatgroep The Kik, zowel hun muzikale klanken als literaire voorkeuren delen met het publiek. Coffeelovers, gevestigd in Bibliotheek De Mariënburg in het centrum, verzorgt tijdens de optredens een lunch of - voor de feestende weekendganger - stevig anti-katerontbijt bij de koffie. Studenten betalen slechts 7,50 euro voor een bezoekje (van 12.00 tot 13.00 uur) inclusief lunch. De prijs voor bibliotheekleden bedraagt 10 euro, overige bezoekers betalen 12,50 euro.

 

Lees meer

Nijmeegse toewijding

Op 13 maart komt het nieuwe album Devotion van de Nijmeegse singer-songwriter Roy Santiago uit. Hoe toegewijd moet je zijn om als onbekende muzikant uit Nijmegen een album uit te brengen? ‘Het leuke aan muziek maken, is dat je nooit van tevoren weet wat er uit gaat komen.’

Tekst:Tijs Sikma
Foto's:Simone Both

Dit artikel verscheen eerder in de maart-ANS

‘I’m always amazed that people take what I say seriously. I don’t even take what I am seriously’, schijnt David Bowie ooit gezegd te hebben. Roy Santiago noemt hem zijn grote muzikale voorbeeld. De Nijmeegse zanger heeft op het eerste gezicht weinig overeenkomsten met deze uitgesproken en extravagante zanger. In het hippe koffiecafé De Fuzz wordt geprobeerd om de schuchtere en slungelige zanger opmerkelijke uitspraken te ontfutselen. Tijdens het interview blijft hij terughoudend en bescheiden in zijn antwoorden. Wat is Roy Santiago’s sound and vision en in welke mate heeft hij deze als onbekende muzikant in zijn nieuwe album kunnen vormgeven? Santiago vertelt over de vaak moeizame maar ook enorm avontuurlijke weg die aan zijn nieuwe album voorafging.

Nuchter
Roy Santiago is niet de echte naam van de zanger. Bij de vraag of Roy Santiago een alter ego van hem is, a la Ziggy Stardust, antwoordt hij nuchter. ‘Nee, Santiago heb ik aangenomen van mijn oma. Ik vind het een goede artiestennaam. Het is niet mysterieus bedoeld.’ Al snel prikt hij ook een tweede muzikantenmythe door: ‘Ik weet niet of ik alleen maar muziek zou willen maken, dat zou ik heel saai vinden. Het is wel prettig als je de huur kan betalen. Met alleen muziek maken, gaat dat gewoon niet.’ Santiago heeft daarom een baan in de psychiatrie, maar haalt hier geen inspiratie uit. Waar hij zijn teksten wel op baseert, wil hij liever niet kwijt. Op deze vraag reageert hij enigszins onthutst en hij klapt dicht: ‘Veel teksten staan erg dicht bij mezelf. Bovendien vind ik dat luisteraars dat zelf moeten ontdekken’.

Santiago grootDevotion
Van jongs af aan groeide Santiago op tussen de muziek. ‘Mijn ouders luisterden vaak naar muziek en kochten veel platen. Mijn moeder sms’t mij zelfs nu nog wel eens nieuwe bands.’ Al snel wenste hij ook zijn eigen nummers te maken. ‘Toen ik zestien was, ben ik in een bandje gegaan. Ik vond er niet zoveel aan om nummers van andere mensen te spelen, daarom ben ik al vroeg zelf liedjes gaan schrijven.’ Santiago heeft inmiddels een indrukwekkende variëteit aan muziekstromingen op zijn menu staan. ‘Ik kon toen ik jong was niet heel goed gitaar spelen. Ik dacht: “Dan moet ik in ieder geval zorgen dat de liedjes goed zijn en dat mijn muziek anders is dan wat de meeste mensen maken.” Dit is altijd zo gebleven.’ Zijn debuutalbum The Great Pretender staat vol met zomerse popliedjes. De opvolger, Devotion, heeft juist een veel alternatievere stijl: synthesizers, ronkende gitaren, maar ook rustige liedjes. De muzikant speelde daarnaast onder andere in ‘A Soul-Jazz and Funky shit DJ project’, een lo-fi-rockband en een Pixies-coverband. ‘David Bowie heeft me geleerd dat het niet zoveel uitmaakt om inconsistent te zijn’.

 Nijmegen muzikantenstad
Santiago maakt actief gebruik van de kwaliteiten van de verschillende muzikanten waar hij mee musiceert. ‘Ik maak alle composities zelf, maar ik benut de stijl van de muzikanten waarmee ik samenwerk, dat hoor je terug.’ Santiago heeft voor zijn nieuwe album dan ook veel gehad aan zijn muzikantvrienden in Nijmegen. ‘Hier wonen veel muzikanten die door het hele land spelen. Zij vormen echt een kliekje en voetballen bijvoorbeeld ook samen. Iedereen weet precies van elkaar waar ze mee bezig zijn en hoe belangrijk het voor hen is.’ Zowel de mensen van zijn platenlabel (zangeres Marike Jager en drummer Henk Jan Heuvelink) als de personen waarmee hij opnam (o.a. Torre Florim van De Staat) en de muzikanten (o.a. Gitarist Sjors van der Meulen van de Kevin Costners en drummer Marcel van As van Spinvis) zijn goede bekenden van hem. ‘Muziek maken kan heel frustrerend zijn, maar ik ben tevreden met de mensen om me heen en de vrienden waar ik mee kan samenwerken. Dat is iets heel moois.’ Santiago vindt Nijmegen een leuke stad. ‘Ik heb het idee dat het hier altijd lekker weer is’. Het ons-kent-ons-sfeertje van de Nijmeegse muziekwereld wordt tastbaar wanneer de eigenaar van De Fuzz Santiago lachend een geheimzinnig briefje toestopt. ‘Wist je dat hij in de jaren negentig ook top 40 hits heeft gehad? Hij speelde in de Haagse band Burma Shave’, vertelt Santiago. De naam van het nieuwe album, Devotion, is volgens de artiest opgedragen aan alle muzikanten in Nijmegen. Het blijft lastig om als kleine muzikant je hoofd boven water te houden, daar is veel toewijding voor nodig. ‘Ik heb zelf ook wel momenten gehad waarbij ik dacht: “Ik kap er mee” en ik heb het opnemen soms een tijdje stil moeten leggen. Dat hoort er bij. Frustraties brengen je verder.’

Wollen trui
Voor zijn nieuwe album legde Santiago een opmerkelijke route af. Hij sloot zich met een aantal vrienden op in een klein huisje midden in het bos op de Veluwe, om zich volledig op de muziek te kunnen storten. ‘We pasten er net met zijn drieën in, want we hadden heel veel apparatuur bij ons. We hebben daar een week gezeten en werkten tot diep in de nacht door. Af en toe konden we de herten en wilde zwijnen langs horen lopen. Onder invloed van deze setting hebben we rustige liedjes gemaakt die klinken als een wollen trui.’ Het opnameproces werd vervolgd in verschillende thuisstudio’s van bevriende muzikanten. Het enige nummer dat tot nu toe van het nieuwe album is vrijgegeven, Jiffy Jaffy, werd bijvoorbeeld opgenomen bij Torre Florim, de zanger van de Nijmeegse band De Staat. Santiago mixte zijn album bij de bekende sound-engineer en producer Jon Low in Amerika. Low werkte mee aan de albums van onder andere The War on Drugs, Kurt Vile en The National. ‘Ik had hem gewoon een mailt gestuurd. Het mixen is niet veel duurder dan in Nederland en ik kon in de studio slapen.’ Zijn connecties hebben Santiago ook geholpen bij het financieren van zijn nieuwe album. Hij richtte een website op, waar fans en vrienden geld konden doneren voor het nieuwe album. ‘Een platenmaatschappij financiert niet alles. Als je veel dingen zelf doet, moet je ook veel mensen inhuren en dat is duur. Het was gelukkig een succes, vooral dankzij de social media.’ Zou Santiago een beroemdheid willen worden? ‘Ik ben niet zo bezig met bekend worden. Ik wil wel dat mijn muziek zoveel mogelijk bereik krijgt, maar ik heb wat dat betreft niet echt concrete doelen voor ogen.’ Net als Bowie lijkt het Santiago niet te boeien of hij beroemd wordt, zolang hij maar zijn eigen muziek kan maken met gewaardeerde medemuzikanten. Ook minder bekende muzikanten hebben in Nijmegen de mogelijkheid om hun eigen muzikale pad uit te stippelen. Daarvoor hoef je hier niet per se een superster te zijn.

Klik hier voor de overige artikelen uit de maart-ANS.

 

Lees meer

Nijmegen Rock City? (1)

Gehuld in leren skinnyjeans, met een fles Jack Daniels’ achter de kiezen en een luchtgitaar in de hand de haren losgooien, is dat typisch Nijmeegs? De Keizerstad heeft mede dankzij het succes van ‘Nijmeegse’ bands als De Staat en Go Back To The Zoo het imago verworven als broeiplaats van rockmuziek. Waar is dit stenen fundament te vinden, hoe was dit in het verleden en wat heeft de Radboudiaan hiermee te maken? In het eerste deel van deze leadstory worden de schuilplaatsen van herrie blootgelegd. De student die de ANWB raadpleegt voor alles buiten de Molenstraat zal vast schrikken, maar op het gebied van rockmuziek is er in Nijmegen buitengewoon veel te beleven. Uiteraard is er concertzaal Doornroosje, waar geregeld grote acts als The Devil’s Blood zich hullen in varkensbloed terwijl zij tot Satan bidden. Daarnaast zijn er allerlei kroegen die live rockmuziek bieden. Muziekcafé Merleyn is het jongere broertje van Doornroosje, met dezelfde programmeur die kleinere, maar nog steeds internationale namen boekt. Cafés Dollar$ en Weerlicht zijn laagdrempeliger, bijna dagelijks staat een klootje musici te spelen, veelal vertolken zij uitgemolken covers. Rouwdouwers zullen daar minder snel aan hun trekken komen, hen kan je vinden in Kollektief Kafé Bijstand of metalhol Backstage. Soms fungeren deze als podium voor illustere namen waaronder The Sin Committee en Bloody Remains, meestal zijn het gewoon kroegjes waar oude herrie wordt gedraaid en goedkoop bier en wodka worden gedronken. Regelmatiger in de programmering is oud-kraakpand De Onderbroek. Bijna wekelijks kan men aldaar genieten van punk, bijna net zo vaak dansen alternatieve krakers op minder alternatieve klassiekers van ABBA en Kinderen voor Kinderen tijdens feesten als String Swing.
The Fantastic Journey Of The Underground Man was de eerste single van De Staat. Het nummer is vernoemd naar een uitgaansgelegenheid in de Molenstraat. Lees hier het ANS-interview met De Staat ten tijde van deze hit.
Populairder onder Radboudianen is NDRGRND, de enige studentikoze tent in de Molenstraat waar veelvuldig gitaarmuziek uit de boxen schalt. Minder goed bezocht dan hun dansavonden zijn de wekelijkse concerten, terwijl zij gratis kwaliteit bieden: lokale helden wisselen nationaal erkende bands als Hospital Bombers en Woost af. Niet voor niets heeft De Staat er hun eerste hit aan gewijd. De Nijmeegse voorliefde voor rockmuziek is ook terug te vinden in de wildgroei aan drukbezochte festivals. Onlangs vond in Park Brakkenstein, praktisch naast de RU, het FortaRock festival plaats. Bands met een bijna legendarische status als Slayer en Machine Head sierden het affiche. Nog massalere festivals (Rockin' Park en de-Affaire) zijn aanstaande terwijl kleinschaligere evenementen (Plufest, Oranjepop en het Bevrijdingsfestival) inmiddels achter de rug zijn. Net als de kroegen verschillen deze festivals zeer veel in grootte en opzet, maar ze kennen één gemene deler. Gitaarmuziek viert overduidelijk haar hoogtijdagen in Nijmegen. De plekken zijn slechts één kant van de medaille, het Nijmeegse bandcircuit vormt de andere, minstens zo belangrijke zijde. In het volgende deel van de leadstory wordt de muzikantenscene besproken met Jord Jansen, voorzitter van Nijmegen Rock City.

 

Lees meer

Nijmegen Rock City? (2)

Gehuld in leren skinnyjeans, met een fles Jack Daniels’ achter de kiezen en een luchtgitaar in de hand de haren losgooien, is dat typisch Nijmeegs? De Keizerstad heeft mede dankzij het succes van ‘Nijmeegse’ bands als De Staat en Go Back To The Zoo het imago verworven als broeiplaats van rockmuziek. Waar is dit stenen fundament te vinden, hoe was dit in het verleden en wat heeft de Radboudiaan hiermee te maken? In het tweede deel van deze leadstory licht Jord Jansen het initiatief Nijmegen Rock City toe. Eigenlijk was het als dronken grap begonnen. Jord Jansen, frontman van Bandito en voorzitter van Nijmegen Rock City, ondervond dat bands regelmatig elkaars optredens buiten de regio bezochten. ‘Het bleek dat de Nijmeegse scene zeer vriendschappelijk was. Omdat we dronken waren besloten we Nijmegen Rock City-shirts te maken en aan vrienden te geven, puur voor de gein. Binnen een week ontvingen we vijftig aanvragen voor zo’n shirt, daarom organiseerden wij een release party. Het Eindhovens Dagblad kreeg er lucht van, zo begon het balletje vanzelf te rollen. Blijkbaar hadden we toen iets opgericht.’ De titel van de organisatie suggereert dat Nijmegen de kroon heeft overgenomen van Eindhoven Rock City. In feite is het weinig meer dan een koepel van Nijmeegse bands. Grote acts als De Staat, Automatic Sam, Shaking Godspeed en Black Bottle Riot worden vaandeldragers genoemd, zij die de stad nationaal op de kaart hebben gezet. Daaronder bevindt zich een enorme hoeveelheid minder bekende bands. Zelfs zijdelings aan rock geaffilieerde muziek is welkom, zo is er tussen de massa stonerrockbands ook britpop, americana en orgelrock te vinden.
Jord Jansen is naast voorzitter van Nijmegen Rock City de frontman van Bandito. In bovenstaande film is hij de schreeuwende rode vlek.
Het initiatief bestaat ruim drie jaar en organiseert een scala aan activiteiten. Door middel van eigen festivals, Rock Royale op het Koningsplein en Ramblin' Rose in Doornroosje, wordt aan lokale rocksterren een centraal podium geboden. Daarnaast tracht Nijmegen Rock City een hechte sfeer te creëren door middel van sociale activiteiten als bowlen. Jansen: 'Er wordt heel erg veel samen gewerkt. Veel bands zijn bevriend met elkaar en komen bij elkaar over de vloer. Ze gunnen elkaar de hele wereld.' Bij het opzetten van een willekeurige plaat van Nijmeegse komaf is dat te horen. Zo hielp de zanger van De Staat mee met het debuut van Krach en blaast de saxofonist van Dead Neanderthals een riedel op de cd van Automatic Sam. 'Er heerst geen enkele jaloezie naar elkaar.' Dat geldt niet alleen voor gevestigde namen. 'Ik merk zelfs onder de nieuwere bands, die bijvoorbeeld hebben meegedaan aan de Roos van Nijmegen, dat ze elkaar aan nieuwe shows helpen door elkaar mee te nemen. Dat is fantastisch, het is dan ook de enige manier om als sterke scene overeind te blijven.' In het vorige deel van deze serie zijn de rockkrochten en metalhollen aan bod gekomen, morgen bespreken we het studentikoze aandeel in Nijmeegse herrie.

 

Lees meer

Nijmegen Rock City? (3)

Gehuld in leren skinnyjeans, met een fles Jack Daniels’ achter de kiezen en een luchtgitaar in de hand de haren losgooien, is dat typisch Nijmeegs? De Keizerstad heeft mede dankzij het succes van ‘Nijmeegse’ bands als De Staat en Go Back To The Zoo het imago verworven als broeiplaats van rockmuziek. Waar is dit stenen fundament te vinden, hoe was dit in het verleden en wat heeft de Radboudiaan hiermee te maken? In het derde deel van deze leadstory worden rockende studenten bestudeerd. ‘Rock is niet meer hip, er gebeurt nog maar weinig in het genre.’ Beau Louisse, lid van de Studenten Programmerings Commissie vat bijzonder kernachtig de mening samen die de meeste studenten is toegedaan, collega Martijn Snelders knikt instemmend. Samen zijn zij verantwoordelijk voor de muzikale programmering van Cultuur op de Campus (CodC). Eenieder die donderdagnacht door Nijmegen drentelt zal het ook zijn opgevallen: rock is uit het straatbeeld onder studenten verdwenen. Megahits van Nirvana zijn slechts bekend als houseremix terwijl Satisfaction meer met tieten en gereedschap dan met gitaren te maken lijkt te hebben. Dat neemt niet weg dat er af en toe gitaarmuziek over de RU schalt. Vanuit CodC worden vaak opkomende talenten geprogrammeerd in het Cultuurcafé. Snelders: 'We proberen natuurlijk rekening te houden met de smaak aan de universiteit, daarom spelen er relatief vaak bands die 3FMdraait.' Daarnaast geeft de organisatie sinds 2005 jaarlijks de kans aan studenten om zelf de bühne te betreden door middel van bandwedstrijd Kaf en Koren, volgens Snelders zijn de meeste deelnemers rockbands. Vanavond vindt de finale plaats in Doornroosje met The Hubschrauber, The Embrassibles, The Liquid Machine en The Low Tide. De kwaliteit is soms ietwat variabel, wel stonden in het verleden succesvolle acts als Roosbeef (lees het recente interview met haar hier) en With Ice (inmiddels omgedoopt tot Krach) in de finale. Vroeger was de Radboudiaan rockgezinder dan nu. In de Villa van Schaeck, toen nog de Villa Blanca, huisde slechts één vereniging: Diogenes. In 1957 was het ontstaan als tegenhanger van de hiërarchische studentenverenigingen en het groeide uit tot een enorme culturele organisatie. Deze groep studenten heeft festival de-Affaire (het gratis festival vol alternatieve muziek tijdens de Nijmeegse Vierdaagse) en Oranjepop opgezet, tussendoor programmeerde zij legendes als The Police, Herman Brood en The Cure. Het succes was niet alleen toe te schrijven aan de tijdsgeest, maar ook aan de openingstijden. De meeste uitgaansgelegenheden moesten voor 02:00u sluiten, terwijl zij hun deuren open mochten houden. Op een gegeven moment veranderde dit en stroomde 'de Dio' langzaam leeg, waardoor zij in 2005 faillisement aanvroegen. Sindsdien houden sommige studentenorganisaties (zoals Karpe Noktem) zich nog wel expliciet bezig met de programmering van rockmuziek, maar op zulke grote schaal als Diogenes is dat niet meer gelukt. In de vorige delen van deze serie zijn de rockkrochten en de huidige Nijmeegse muziekscene aan bod gekomen, in het slot duiken we dieper in het verleden met Jozzy Rubenski, zanger/gitarist van The Bips, een van oudste Nijmeegse punkbands.

 

Lees meer

Nijmegen Rock City? (4)

Gehuld in leren skinnyjeans, met een fles Jack Daniels’ achter de kiezen en een luchtgitaar in de hand de haren losgooien, is dat typisch Nijmeegs? De Keizerstad heeft mede dankzij het succes van ‘Nijmeegse’ bands als De Staat en Go Back To The Zoo het imago verworven als broeiplaats van rockmuziek. Waar is dit stenen fundament te vinden, hoe was dit in het verleden en wat heeft de Radboudiaan hiermee te maken? In het laatste deel van deze leadstory bespreekt Jozzy Rubenski, zanger van The Bips, het verleden. ‘Vroeger was natuurlijk alles beter.’ In het verstopte café Plupub moet Jozzy Rubenski lachen om de clichématige waarheid. Als zanger van The Bips is hij waarschijnlijk een van de oudste punkers van Nijmegen en heeft hij meerdere tijdperken meegemaakt. In 1987 werd The Bips geformeerd. Hun frontman deed mee aan Hitkwis, waarop een interview met De Gelderlander volgde. Vervolgens werden ze, nog diezelfde maand, gevraagd om bij Linda te spelen. Zij hadden namelijk aangegeven binnen twintig seconden de rock ’n roll klassieker Rock Around the Clock van Bill Haley te kunnen vertolken. ‘Binnen een maand verschenen we twee keer op nationale televisie. We bestonden pas kort, maar waren in één keer bekend.’ Inmiddels is Rubenski tientallen jaren en honderden shows ouder. Hij ziet veel verschillen met vroeger: ‘De tijdgeest is compleet veranderd. Vroeger had je veel subculturen, inmiddels zijn de punkers, hippies en alto’s bijna allemaal verdwenen. De gehele samenleving bestaat tegenwoordig uit meer van hetzelfde, de diversiteit is zoek.’ Dit geldt tevens voor rockmuziek, zo zijn er binnen de Nijmeegse scene vooral stonerbands als Emperors, Barbarella en Bandito actief. ‘Bands zijn ook minder uitgesproken. In de jaren tachtig waren muzikanten vaak kritisch naar de maatschappij, terwijl de muziek van nu volgens mij niet per se gaat over de hongersnood in Afrika.’ Dezelfde verandering ziet hij onder studenten. ‘Het Erasmusgebouw werd bijna maandelijks bezet en om het minste of geringste stonden duizenden mensen op straat. Nu protesteren studenten hooguit via Facebook.’
Hoe het allemaal begon: in 1988, toen The Bips nog maar net bestond, verwierf zij nationale bekendheid door een tv-optreden bij Linda (de Mol).
Terug naar de muziek. Het succes van The Bips lag niet alleen aan de TROS. Rubenski: ‘Om veel te spelen hoefde je alleen maar je biografie en cd in orde te hebben en dat per post naar een podium te sturen. Omdat weinigen dat deden kon je gemakkelijker spelen. Vandaag de dag is het simpel om digitaal contact te zoeken met programmeurs, waardoor zij worden overspoeld door honderden mails van enthousiaste bands.’ De komst van package deals maakten het ook lastiger voor acts om de bühne te bestormen. Vroeger werd meestal alleen een grote band geboekt, iedereen met een beetje lef kon vragen of hij voorprogramma kon worden. Nu krijgen lokale bands geen kans, de zaal boekt er automatisch een kleinere band, die met het hoofdprogramma op tour is, bij. Wel is er meer aandacht voor kwaliteit van eigen bodem, allerlei media zoals 3VOOR12 en MusicFrom.nl richten zich voornamelijk op de promotie van Nederlandse acts. ‘Vroeger was dat praktisch verboden. Op de posters van Doornroosje moest achter iedere band het land van afkomst staan, als het geen USA of UK was kon het ook niet goed zijn. Nu verkopen Nederlandse muzikanten zalen uit. Vroeger was Amerika een waarborg van kwaliteit, terwijl je daar natuurlijk net zo veel kutbands had als hier.’ In de vorige delen van deze serie zijn de rockkrochten, de huidige Nijmeegse muziekscene, en het aandeel van studenten hierin aan bod gekomen.

 

Lees meer

No Ninja Am I

Tijd
van 12:45 tot 13:30
Locatie
De Rode Laars, E2.64, tweede verdieping Erasmusgebouw (zijvleugel achter de Refter)
Beschrijving
No Ninja Am I is een semi-solo-project van Sander van Munster. Met roots in indie, folk en filmsoundtracks weet hij fijne compacte nummers te creëren. In maart kwam Munster met zijn tweede album, genaamd Montélimar, geïnspireerd door onder anderen Paul McCartney en John Frusciante. Munster brengt zijn luistermuziek ten gehore in een speciale live set, inclusief melodica, mandoline, ukelele en meerstemmige vocalen. Kom genieten van deze bijzondere en intieme middag in de Rode Laars! Entree gratis,www.noninjaami.bandcamp.com

 

Lees meer

Nootuitgang

Nootuitgang is dé competitie voor studenten-singer-songwriters. Luister naar indringende teksten, gezongen door de mooiste studentenstemmen. Eerdere winnaars waren Marten de Paepe, Roline de Boer en Blue Mickey, wie zal hen opvolgen? De deelnemers van Nootuitgang 2011 zijn Mick Harris, Marit Trienekens, Maura Ten Hoopen, Lucas Vergeest en het duo Jordy Sanchez & Benjamin Hoeltje. De door de jury gekozen winnaar geeft op 27 april een optreden op het festival Sound of Science! 20.00-23.00u, CultuurCafé, Mercatorpad 1, entree gratis

 

Lees meer

Ook dit jaar een Refter-kerstmenu

Ook dit jaar serveert de Refter op de laatste woensdag en donderdag voor de kerstvakantie het kerstmenu. Onder het genot van een muziekensemble, kun je luxe uit eten bij het universiteitsrestaurant. Voor 7,50 euro heb je als student, dus met studentenkaart, een driegangenmenu dat luxer is dan je van de Refter gewend bent. Op zowel de woensdag als de donderdag kunnen studenten en medewerkers van de RU kiezen tussen een vegetarisch of 'gewoon' voor- en hoofdgerecht. Op beide dagen wisselen deze gerechten. Waar je vorig jaar moest kiezen tussen meerdere nagerechten, beperkt de Refter de keuze dit jaar tot twee opties die op beide 'kerstdagen' worden aangeboden. Om ervoor te zorgen dat tijdens het kerstdiner de sfeer niet standaard is, kun je net als vorig jaar genieten van livemuziek. Op woensdag verzorgen Het Nijmeegs Studentenorkest en Q-lite de muziek, op donderdag staan het Nijmeegs Studentenkoor Alphons Diepenbrock en een blazersensemble op het programma.

 

Lees meer

Oude Roosje moet muzikale broedplaats worden

Stichting Atelierbeheer SLAK, een Gelders initiatief dat werk- en woonruimtes regelt voor kunstenaars, wil het oude Doornroosje-pand aan de Groenewoudseweg ombouwen tot een heus muzieklab. Dit melden De Gelderlander en de eigen website van SLAK. Volgens Freek Roffel, bestuurder van SLAK, is het doel om een muzikale broedplaats te creëeren waar bands kunnen repeteren, muziekles wordt gegeven en jonge, beginnende muzikanten inspiratie kunnen opdoen bij de 'grootheden' uit de Nijmeegse scene. Een van de bands die aan de voet staat van de concrete plannen is De Staat. Zij zijn op dit moment al in Roosje bezig met de opnames voor een nieuw album. Mochten de plannen van SLAK definitief worden, dan is de kans groot dat De Staat permanent zal intrekken in de oude poptempel. Om het plan voor een muzieklab werkelijkheid te laten worden, moet volgens Roffel het pand grondig worden verbouwd. SLAK hoopt nog voor de zomer duidelijkheid te hebben over de bouwkundige staat en vraagprijs van het gebouw. Wanneer het ambitieuze project van start gaat, is nog niet bekend.

 

Lees meer

Playground | Fredrik Andersson

Het is weer tijd voor Playground, de studenten-dj-avond van Cultuur op de Campus! Vanavond zijn de draaitafels in het CultuurCafé voor Fredrik Andersson. In zijn platenkoffer vind je voornamelijk electro- en electro-houseplaten. De set wordt opgenomen en beoordeeld door een professionele dj. Goeie beats én (let op!) aangepaste prijzen voor je drankjes in het CultuurCafé, deze avond kan in geen enkel opzicht meer stuk! Entree gratis CultuurCafé, Mercatorpad 1

 

Lees meer

Popronde 2013: wat mag je niet missen?

Het is weer zo ver: rondreizend bandjesontdekfestival de Popronde strijkt op vrijdag 13 september neer in Nijmegen. Eerder reisden o.a. Blaudzun, De Staat, Go Back To The Zoo en Mister and Mississippi al mee met het festival, dit jaar zijn er in één dagje maar liefst 70 gratis toegankelijke optredens in de gehele Nijmeegse binnenstad. Omdat je niet alles kunt zien, vissen wij de krenten uit de pap. 12.45: CHEATERS in Cultuurcafé Met Bombay Show Pig toert gitarist/zanger Mathias Janmaat zo'n beetje over de hele wereld, met zijn geliefde is hij een nieuw bandje begonnen. CHEATERS maakt fijne eclectische electropop. En dat 's middags al in ons eigen Cultuurcafé! 16.00-17.30: When We Are Wild en Case Mayfield in Sid en Liv Nog meer middagprogramma: in de prachtige achtertuin van koffietent Sid en Liv spelen toekomstig folkpopsensatie When We Are Wild én troubadour Case Mayfield (die 's avonds een vuigere set speelt met zijn garagerockband Girl Beard). 20.00: Herrek in Museum het Valkhof Magistrale slowcore en indieschmindie, Herrek is een uitstekende manier om de avond rustig te beginnen. Neem er een bakje koffie bij en doe je na Herrek (gratis!) te goed aan de puike tentoonstelling van het museum. 21.30: Na'omi Pariama in de Waagh Ze zong de backing vocals al in de bands van Postman, Anouk, Boris, Barry Hay en ga zo maar door, maar met zo'n stem kun je niet anders dan solo gaan. Hele fijne soul en funk van een bloedmooie dame. 22.00: Démira in het Regionaal Archief Nijmegen Wie De Beste Singer Songwriter van Nederland heeft gekeken, moet verliefd zijn geworden op Démira. Dat kan simpelweg niet anders, zo innemend is deze jonge (16!) chanteuse. Pluspunten voor de fantastische locatie met giga-kluizen en magistrale oude muren. 22.45: J'lectroniq in Extrapool Tijd voor een dansje, dachten wij zo. Daarvoor ben je in Extrapool aan het goede adres, met de experimentele en jazzy knutselwerken van beatbakker J'lectroniq, die tot over de grenzen als veelbelovend talent wordt onthaald. 23.15: Twin Shades in Merleyn Hét muziekgenre van 2013? Da's psychedelische garagerock, en Twin Shades zou er zomaar een vaandeldrager van kunnen worden. Met moddervette riffs om je vettige haren op rond te zwaaien. 00.15: Adam & The Relevants in Opera óf Hömpfdingå in de Onderbroek Met circa 70 bands op het programma is vooraf kiezen maken schier onmogelijk, daarom nog even een keuzemomentje: óf je gaat naar de supercatchy britpophype van Adam & The Relevants óf naar de Zweden-electro van Hömpfdingå. Valt het beiden tegen? Dan toch nog even naar de Plak voor het geniale Tududuh. 02.00: Beat Tha Calaveras Afdansen doe je sowieso op de afterparty in Wunderbar, met plaatjesdraaiers Beat Tha Calaveras. Da's het alterego van DJ Tommi (die zo'n beetje ieder jaar op Lowlands draait) en Dandy J. Voetjes van de vloer!

 

Lees meer

Popronde 2014: wat mag je niet missen?

Het is weer zo ver: rondreizend bandjesontdekfestival, Popronde, strijkt weer neer in Nijmegen op donderdag 18 september. Voor hun grote doorbraak speelden bands als Kensington, Blaudzun, De Staat, Chef'Special en Mister and Mississippi al op Popronde. Dit jaar is het muziekspectakel in Nijmegen groter dan ooit met 85 gratis toegankelijke optredens door de gehele Nijmeegse binnenstad. Omdat je niet alles kunt zien, vissen wij de krenten uit de pap. 13.00 IX in Cultuurcafé Hij werd al op sleeptouw genomen door Jett Rebel, is de rechterhand van Herman van Veen en tourde mee met Kris Berry & Perquisite: Marnix Dorrestein. IX is zijn verfrissende indiepop-project met af en toe een prettig funky sausje, voor liefhebbers van Vampire Weekend. Een voorproefje van deze topper vind je in ons eigen Cultuurcafé! 20.00 Kensington en Sväva in Museum het Valkhof Dé enige echte Kensington? Jawel: rockband Kensington komt, met een speech, champagne en zonder gitaren, Popronde openen in Museum het Valkhof. Aansluitend speelt de bijzondere Friese dreampopsensatie Sväva. Wegdromen gegarandeerd. 21.15 Eveline Vroonland in De Lindenberg Eveline Vroonland doet iets bijzonders met haar stem: ze speelt ermee als ware het een instrument, neemt haar zanglijnen op en creëert zo een heus orkest met alleen haar stembanden. Daarmee schopte ze het tot vast voorprogramma van Eefje de Visser en als Serious Talent op 3FM. 21.45 Yuko Yuko in De Onderbroek Veel aparter dan Yuko Yuko krijg je ze niet: het psychpop-slaapkamerproject van Elias Elgersma klinkt als je favoriete popliedjes die te vaak door een VHS-band zijn gegaan. Daarmee is hij - geloof het of niet - wereldberoemd in Mexico. Zie hem voordat hij ook in Nederland doorbreekt! 22.30 The Great Communicators in Fuzz Super mooie indierock in je favoriete koffietentje: The Great Communicators zijn een begeesterd zestal dat zowaar met een Canadese producer in zee is gegaan. 23.00 The Black Cult in Villa Van Schaeck / Karpe Noktem Bier drinken, crowdsurfen en meebrullen! The Black Cult maakt garagerock in de geest van The White Stripes, en werd daarmee zelfs opgepikt door de enige echte Tim Knol. 00.00 Maask in Galerie Bart (Honig Complex) Maask verheft beatboxen tot een kunst, en maakt het daarmee ook nog eens bizar dansbaar. Zien is geloven, en voetjes van de vloer op de prachtige nieuwe locatie van Galerie Bart in het Honig Complex. De kleine vijf minuten fietsen vanaf het centrum naar de locatie zijn het meer dan waard. 00.30 Project Bongo in STOOM (Honig Complex) Nog meer moois in het Honig Complex: in het gloednieuwe biercafé staat Project Bongo. Deze frisse funky indie stond zelfs al op Sziget te spelen en krijgt nu al behoorlijk wat airplay. Volgend jaar kun je zeggen: 'Toen zag ik ze nog gratis tijdes Popronde.' 01.45 Amariszi in Brebl (Honig Complex) En dan ga je natuurlijk afdansen op de afterparty in Brebl met de feestelijke wereldmuziekband Amariszi. Dat feest gaat door tot in de vroege uurtjes in die Berlijns-aandoende fabriekslocatie van Brebl. Klik hier voor het volledige programma van Popronde 2014.

 

Lees meer

Protestlied tegen Bussemaker

De stufi dreigt te worden afgeschaft, het gratis reizen lijkt ook te verdwijnen en er is een permanent tekort aan studentenhuisvesting. Aanstaande woensdag vindt er op de Dam al een protest plaats met de naam 'Drie keer niks' en nu is er ook nog een bijbehorend protestlied. 'Lieve Jet, je was de parel aan mijn snoer. Lieve Jet, je was mijn hoop van korte duur.' Student Keje Boersma nam zijn gitaar in de hand. Zie hieronder het resultaat.       http://vimeo.com/67914428

 

Lees meer

Straatklinkers

Vluchtende vrouwen en stijve tepels, een kleine greep van wat je tegenkomt als je in Nijmegen straatmuziek maakt. ANS volgt de studentenband Lippu en ontdekt zo het straatmuzikantenleven in Nijmegen. Tekst: Bas Dikmans en Annemarie Verschragen Illustratie: Sanne Reckman

Dit artikel verscheen eerder in de december-ANS

‘Tering, het is koud’, roept Ruutger Lenzen (26), zanger van de studentenband Lippu. In het centrum van Nijmegen, op de kruising tussen de Marikenstraat en de Burchtstraat, maakt de band zich klaar voor een middag straatmuziek. Op zaterdag is het primetime in Nijmegen, de straatmuzikanten variëren van studenten die een zakcentje willen bijverdienen tot een accordeonist van middelbare leeftijd uit Macedonië. Vandaag is het echter een grauwe vrijdag en op twee verkleumde vioolmuzikanten op Plein ’44 na is het rustig in de stad. Zelfs het welbekende tamboerijnvrouwtje is thuis gebleven. Met de donkere dagen op komst gaat ANS op zoek naar de doorgewinterde straatmuzikanten in Nijmegen. Hoe ervaren zij het spelen op straat en worden ze gewaardeerd door het Nijmeegse publiek? Met Lippu neemt ANS de proef op de som. Hoe klinkt onze binnenstad?

Vluchtende vrouwen
Lippu is een vijfkoppige Nijmeegse studentenband, bestaande uit bassist Anton de Hoog (23), gitaristen Sebastian Tiesmeyer (24) en Ralf Kooken (19), drummer Tuur van den Eijnde (20) en frontman Lenzen. De groep maakt energieke nederpop met teksten die variëren van zoetsappig vrolijk tot superserieus. Bij de Marikenstraat wordt het bandlogo op de grond gelegd en begint het inspelen. De kou heeft duidelijk effect op de muzikanten. ‘Ik krijg er stijve tepels van’, roept Lenzen terwijl hij in zijn handen wrijft. Het plan wordt opgevat om bij de overvolle bushalte van de Burchtstraat een serenade te brengen aan wachtende vrouwen. ‘Ik wil je hebbe, hebbe’, zingt Lenzen. Dit is geen succes: binnen 10 seconden is het bushokje leeg. De 2 meter lange zanger blijkt iets te imposant voor de gemiddelde buspassagier. Ondanks de vluchtende vrouwen is het gewoon toegestaan om bij de bushalte te spelen. ‘Een paar jaar geleden moest je bij het politiebureau een vergunning aanvragen om op straat te spelen, dat is nu niet meer nodig’, vertelt doorgewinterd straatmuzikant Jaron Tripp (30). Elke week speelt hij de hang, een soort steeldrum. Muziek maken is zijn beroep, naast gewone optredens verdient hij vooral geld door het spelen en het verkopen van cd’s op straat. Het feit dat je geen vergunning nodig hebt, betekent echter niet dat je overal kunt spelen. Je mag bijvoorbeeld niet langer dan een half uur op dezelfde plek of bij de ingang van een winkel vertoeven. Hubert Bruls, burgemeester van Nijmegen, benadrukt dat deze regels bedoeld zijn om overlast te beperken, maar hij is wel blij met de muzikanten. ‘Straatmuziek hoort bij een stad van onze grootte, het geeft kleur en levendigheid aan het centrum.’ Tripp staat wel bij een winkel, desondanks krijgt hij veel positieve reacties en ligt er minimaal 50 euro in de koffer voor hem. Lippu trekt zich dan ook niet zoveel aan van de regels en begeeft zich, in de hoop om nog wat geld te verdienen, naar de grootste winkelstraat.

Straatklinkers

Hang naar echtheid
Volgens Vincent Meelberg, universitair docent Algemene Cultuurwetenschappen, is de interesse voor straatmuziek niet vreemd: ‘We hebben in onze samenleving een hang naar echtheid, je hoort tijdens het winkelen vooral ingeblikte muziek uit de radio. Straatmuziek is dan een welkome afleiding.’ In de Broerstraat blijven inderdaad veel mensen staan kijken, opvallend genoeg vooral pubermeisjes. ‘Ik merk dat vooral meiden tussen 15 en 22 jaar en vrouwen in de menopauze blijven staan,’ zegt Lenzen verwonderd. Als de muzikanten het nummer Wil ze me nou wel of wil ze me nou niet zingen, roept een meisje grappend: ‘Natuurlijk willen wij mannen die zulke muziek maken.’ Door de afwezigheid van Floris Gravendaal (33) heeft Lippu alle ruimte in de Broerstraat. Hij laat hier elke zaterdag klassiekers als Malle Babbe uit zijn draaiorgel klinken en beaamt dat hij veel waardering krijgt van het winkelend publiek. ‘Doordat steeds meer mensen online winkelen of alleen een pinpas bij zich hebben, wordt het wel steeds moeilijker om rond te komen’, zegt hij enigszins teleurgesteld. Helaas moet ook de band concluderen dat de mensen de hand op de knip houden. De inkomsten in het centrum: 0 euro.

Pianoplezier
De recentelijk verschenen piano op het station biedt een goede mogelijkheid om warm en droog te jammen. Volgens Meelberg is deze plek ideaal: ‘Mensen voelen hier minder gêne om te luisteren, omdat ze toch staan te wachten en niet het gevoel hebben dat ze geld moeten geven.’ Het publiek bestaat hier dan niet alleen uit meiden, maar varieert van dansende dronkenlappen tot chagrijnige conducteurs, die het ook niet kunnen laten om met de heupen te wiegen. Lenzen leeft op door de enthousiaste reacties van het publiek: ‘Het is geweldig om te zien wat onze muziek met mensen doet, op straat sta je veel dichter bij het publiek.’ Dat ze al een halfuur worden gevolgd door twee aangeschoten mannen werkt bij de band vooral op de lachspieren. Om de dag compleet te maken springt bij het laatste nummer iemand vanuit het publiek naast de zanger en begint luidkeels mee te zingen. Op het einde van de dag houdt Lenzen semi trots een euro omhoog, ‘de interactie met het publiek is het belangrijkst, nu maar hopen dat dit likes oplevert.’

In dit filmpje van de Facebookpagina Buiten Spelen speelt de band Lippu op het station van Nijmegen.

Klik hier voor de overige artikelen uit de december-ANS.

 

Lees meer