ANS

Bijna. Bijna was het u gelukt. Na slechts twee columns wilde ik de handdoek in de ring gooien. Dat zou toch een bedenkelijk record zijn geweest . Misschien een hard gelag voor velen van u, maar ik heb besloten om door te gaan. Ik vind dat het best wat positiever mag namelijk, en u volgens mij ook. Ik wil hier lering uit trekken. Als u mij graag leest in de hoedanigheid van luchtige stukjestikker die u vooral niet te veel doet nadenken, dan kan ik toch ook niet anders? Ik schrijf immers voor u, want u betaalt mijn salaris door uw bezoek aan ANS-Online, via de immense reclame-inkomsten die dit genereert. Als uw persoonlijke schrijfobject staat het u dus vrij mij van advies te voorzien. Mijn streven vanaf heden is om alle ANS-lezers aan boord te houden, blijf vooral die ANS lezen! Samen kunnen we de wereld positiever, leuker en gezelliger maken. Fantastisch toch?!

Nou, eens even zien.. Positief.. Actueel.. Uhm, o ja! De koningin! Die blijft de komende vijf weken nog wel actueel, denk ik. Nou, jongens en meisjes, die koningin, die treedt dus af.. Dat wist u vast al. Jammer he? Jup. En dus krijgen we nu een koning. Een koning, Bertus? Jazeker, koning Willem-Alexander. Ik typ het gewoon nog een keer: een koning. En iedereen houdt van ons koningshuis, iedereen houdt van onze Willem-Alexander, van onze Beatrix en van onze Máxima. Leve de monarchie! Wat zijn we toch een gezellig landje met z’n allen.

We zouden bijna vergeten hoe niet geliefd het koningshuis was de afgelopen decennia. Vindt u het dan niet vreemd dat heel Nederland plots zo enthousiast is over de Polder Royals? Over onze koningin? Want wat deed ze het toch goed, die Beatrix. Dat was onze Trix, die daar in het buitenland met veel poeha de Nederlandse belangen behartigde. Die zelfs het hart van een verstokte republikein deed smelten. Terwijl diezelfde koningin het toch ook wel voor haar kiezen kreeg. We hadden kwesties als: ‘Is het acceptabel dat de belastingbetaler moet lappen voor extra onderhoudskosten voor die boot van d’r?’ Nee dus, zo bleek. ‘Moet Trix op onze kosten iedere week naar haar vegeterende zoon in Londen vliegen?’ ‘Is het allemaal niet wat excessief en overdreven, dat koningshuis?’ Haar huwelijk met Claus, toen zij nog prinses Beatrix was, zorgde eveneens voor veel reuring. Wie trouwt er nou een mof zo vlak na de Tweede Wereldoorlog? De idiotie. Niet te vergeten de uitgekauwde kritieken op de monarchie, die niet democratisch zou zijn (wat absoluut zo is). En tot slot Koninginnedag. Dat kost toch ook ieder jaar weer een klein vermogen aan organisatiekosten en inzet van politie-eenheden.

Dit soort negatieve geluiden raakte geheel verstomd in het megalomane mediacircus der positiveit dat ook op u, burgerplebs, zo z’n uitwerking heeft. Over de doden niets dan goeds, zegt men wel eens. Beatrix kan wat dat betreft alvast doodverklaard worden. Maken we nu plaats voor haar zoon, Prins Pils, onze toekomstige koning die weet dat wat je van ver haalt, lekker is. Gaat hij de reputatie van zijn moeder ooit evenaren? Toegegeven, het is een slimme man maar de lat ligt nu hoog, erg hoog. Hij mist waarschijnlijk wat van de grootheidswaan en allure die van zijn moeder zo’n verrekte sluwe zakenvrouw maakten. Ik vrees met grote vrezen. Als WimLex er over een jaar of dertig de brui aan geeft, kunnen we de balans weer opmaken. Wij Nederlanders mogen opnieuw zo’n dertig jaar ageren tegen het koningshuis, tegen koning Willem-Alexander, om dit na zijn aftreden in luttele minuten te doen omslaan naar loftuitingen als: ‘Wat was ‘ie lekker gewoon hè, die Willem-Alexander?’ Of ‘Monarchie is oké olé olé’. Loftuitingen die ons laten vergeten dat onze toekomstige koning in de komende dertig jaar alle banden moet verbreken met papa Zorreguieta, wegens de erkende betrokkenheid bij oorlogsmisdaden van het Videla-regime van laatstgenoemde (waarvoor alvast dank, Arnold Karskens) - wat de koning vervolgens zal weigeren. Later komen daar de koninklijke buitenechtelijke affaires bij, die de RVD vakkundig onder het vloerkleed moffelt maar die door De Telegraaf achterhaald worden - ach ja, ontrouw, zit in de familie. De dochters die uit die affaires voortkomen, zullen ook de nodige schande met zich mee brengen. Als Alex bijna met pensioen wil, wordt er nog een beerputje opengetrokken: een illegaal gebouwd vakantiehuis in Kenia en het Waterschandaal. Want door de mondiaal sterk vervuilde lucht en grond is schoon drinkwater zeer schaars in de toekomst. Onze koning zal zijn watermanagementcontacten aanwenden om de prijs van schoon drinkwater zo hoog mogelijk te houden.

Realiteit, vrienden. Zo zal het ongetwijfeld gaan. Ik besef me wel dat ik nu ietwat negatief overkom. Maar weet u, negativiteit is what makes the world go round. Zonder een gezonde dosis negativisme geen scepticisme, en scepticisme leidt tot een realistische kijk op de wereld. Of niet, soms word je er zuur van. Hoe dan ook is onverbloemd positivisme jezelf voor de gek houden. Leuk als je hippie bent, maar voor u als doortastende, doorgaans nuchtere Nederlander niet handig. Eerlijkheid schuurt, negativiteit soms ook. Wie daar niet mee om kan gaan kan zich beter opsluiten in z’n veilige cocon der positiviteit.

Leve de koning!

 

Onlangs zat ik in een café. Dat doe ik wel vaker. Ik houd van cafés en van bier. Naast mij zat een jonge vent. Hij hield ook van cafés en van bier. En van mannen. Niet dat zoiets er voor mij toe doet maar ja, het droop er van af. De gebaartjes, de dingetjes, iets in de strekking van ‘ach meid’ in een zin gooien. Dan ga ik onbewust toch weer categoriseren. Ik ben een bekrompen hokjesgeestdenker. Daar kwam ik achter toen het gesprek aan tafel op homoseksualiteit uitdraaide en ik uit de verf kwam als de grote niet-tolerante hokjesgeestboeman.

Heel jammer natuurlijk maar waarom mag ik niet waarnemen dat iemand homoseksueel is? Zeker als je als jonge vent zo zelfverzekerd met je geaardheid dweept en er geen twijfel over laat bestaan dat je liever rectaal een fallus inbrengt dan coïterend sopt in een vulva. Iedereen moet zien dat je op jongetjes valt maar wanneer ik het ter sprake breng, krijg ik de reactie ‘eh.. ja, maakt dat iets uit dan?’ Nee, beste homoseksuele meisjes en jongens, het maakt niets uit. Sop, trek, pijp en lik je vooral suf, dat doen je heteroseksuele soortgenoten namelijk ook.

Als het dan toch niets uitmaakt, waarom onderscheid je jezelf dan zo overduidelijk? Het is je goed recht om je zo excentriek te uiten als je wil, maar durf dan ook met mijn reactie om te gaan. Ik snap dat dat moeilijk is, als Neerlands bekendste homosensuelen Gordon en Albert Verlinde zijn. Relnichten die er de ene na de andere flauwe, smerige homograp in gooien maar tegelijkertijd niet anders willen zijn en strijden voor ‘gelijkwaardigheid’. Ik zou daar niet blij mee zijn maar gelukkig is er naar mijn weten geen BN’er die zo’n stereotype neerzet van hetero’s. Dat zou leuk zijn, als ‘wij’, als hetero’s Straight Parades zouden organiseren en ons overduidelijk, in alles, als ‘de hetero’ zouden profileren en een heuse heterokrant begonnen. Ik zie mezelf al staan op een boot, uitgedost als hetero, met paarszilver verenpak uiteraard want dat is zóó super hetero! Nou dan gaan jullie wat beleven. Ik gok dat de lol er voor Geer, Goor en Albert dan snel van af is.

Maak van homoseksualiteit nou niet zo’n act. Zodra je uit de kast komt, hoef je echt niet direct een stereotype modeaccessoire te worden met bijbehorende manier van praten en het immer gebogen handje als je aan je sigaret lurkt. Lieve homo’s, jullie zijn voor ons al gelijkwaardig. Jullie hoeven niet anders te zijn. Sorry.

 

Bent u ook zo blij dat 2012 voorbij is? Ik wel. Afgelopen jaar maakte er zich namelijk in toenemende mate een soort hypersentimentaliteit van u meester. Om de een of andere reden wilt u zich graag met elkaar verbonden voelen door soms vreselijke, soms onnozele gebeurtenissen aan te grijpen om een saamhorigheidsgevoel te creëren dat u kennelijk zo mist in onze samenleving. En ik mag niks van deze hypersentimentaliteit zeggen want dan vindt u mij maar een klootzak.

Na de vreselijke schietpartij op de High School in Newton, bijvoorbeeld, huilde president Obama tijdens zijn herdenkingsspeech. Vervolgens overlaadt u hem met superlatieven en maakt u een halfgod van een man die tegelijkertijd drones stuurt naar het buitenland en in zijn ambtstijd zodoende verantwoordelijk is voor de dood van meer dan zestig kinderen.

Zou Obama daar ook zo om hebben gehuild? Ik denk dat u daar niet over nadacht want u wilde graag delen in andermans verdriet, op Facebook en Twitter. Bovendien zocht u naar helden.

Helden, zoals de overbetaalde dj’s van 3FM, die tijdens Serious Request een week lang als een stel aapjes hun kunstje opvoeren in een glazen kooi, voor het oog van u, als een van de duizenden uitzinnige, drinkende en feestvierende fans. Hoe cru is het dat u naar zingeving en saamhorigheid zoekt en dit vindt in een commercieel, door Campina gesponsord goededoelenfeestje? Makkelijk ‘meeleven’ als u hossend op een dorpsplein in Enschede staat.

Mijn grootste knakmomentje was de heisa rondom pitbull Diesel, die z’n eigen stille tocht kreeg nadat hij werd doodgetrapt dit najaar. Zijn dood hadden een Facebookpagina (als eerbetoon!) en overdadige media-aandacht ten gevolg. Zag ik u daar, huilend op televisie, woedend. Bloederige kinderlijkjes uit Syrië op het journaal maken bij u minder emotie los dan een doodgetrapte pitbull, tenzij Serious Request volgend jaar besluit Syrische kindertjes als onderwerp te nemen, dan is #syrischkinderlijkje opeens trending topic. Zo niet dit najaar, toen u twitterde met de hashtag #RIPDiesel, en wat maanden later #RIPJohannes, omdat zowel een zingende Friese boer als een bultrug hun strijd om erkenning niet redden.

De tragische dood van grensrechter Richard Nieuwenhuizen was ook een sterk staaltje hypersentimentaliteit. Niet zo zeer om de massale verontwaardiging die zijn dood teweegbracht, want dat leek ook mij terecht, maar doordat Geert Wilders dit drama aangreep om onder u verdeeldheid te zaaien. Om bestaande sentimenten van onvrede en onderbuikgevoelens die heersen, aan te wakkeren. U en de media vielen weer eens en masse over ‘de Marokkaan’ en opeens was alles een Marokkanenprobleem. Dat het leeuwendeel aan voetbalgeweld een typisch roomblank hooliganprobleem is en geen Marokkanenprobleem, paste even niet in uw koffieautomaatbetoog.

De feiten doen er niet toe, zolang u maar samen kunt huilen, samen kunt lachen of samen boos kunt zijn. Zolang u maar een Trending Topic heeft.

Welkom in het nieuwe jaar, waarin er wat dat betreft bar weinig zal veranderen.

Wat zegt u? Rafael en Sylvie van der Vaart zijn uit elkaar?

Ik wens u een #trending2013.

Bertus Huidschuiver